Το Λουνά 9 (Луна-9) ήταν μία μη επανδρωμένη διαστημική αποστολή του προγράμματος Λουνά της Σοβιετικής Ένωσης για την εξερεύνηση της Σελήνης κι ένα σημαντικό επεισόδιο στη διαστημική κόντρα Σοβιετικής Ένωσης και Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής τη δεκαετία του 1960[1].
Στις 3 Φεβρουαρίου του 1966, η ανθρωπότητα πανηγύρισε την υλοποίηση ενός ακόμη από τα αρχαιότερα όνειρά της, καθώς το σοβιετικό μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Λουνά 9 έγινε το πρώτο διαστημικό όχημα που προσεδαφίστηκε, και μάλιστα ομαλά, στη Σελήνη. Η προσελήνωση του Λουνά 9 αποτέλεσε άθλο για την εποχή του[2].
Το σκάφος είχε πλάτος μόλις 60 εκατοστά και βάρος 100 κιλά (στη Γη -στη Σελήνη είχε βάρος 17 κιλά)[3]. Εξοπλισμένο με αυτόματα συστήματα που του επέτρεπαν να μετακινείται, με τηλεοπτική κάμερα και δορυφορική κεραία, το διαστημόπλοιο προσεδαφίστηκε στον λεγόμενο Ωκεανό των Καταιγίδων και μετέδωσε στη Γη εξαιρετικής ποιότητας φωτογραφίες του σεληνιακού εδάφους - τόσο καλές ώστε να διακρίνονται πετραδάκια διαμέτρου δύο εκατοστών. Οι εικόνες αυτές ανέτρεψαν τις επικρατούσες εικασίες, που έκαναν λόγο για ένα παχύ στρώμα σκόνης στην επιφάνεια της Σελήνης, αποκαλύπτοντας ένα βραχώδες, σπογγοειδές έδαφος, απολύτως ικανοποιητικό για την προσελήνωση όχι μόνο διαστημοπλοίων αλλά και αστροναυτών. Μετά τον άθλο του Λοουνά 9, το όνειρο για την αποστολή επανδρωμένης πτήσης στη Σελήνη φάνταζε πιο κοντινό από κάθε άλλη φορά, καθώς είχε λυθεί το θεμελιώδες ερώτημα ασφάλειας των μελλοντικών αστροναυτών[4].
