Το 1849, η Λουίζα επελέγη ως κατάλληλος σύζυγος για τον Κάρολο, Διάδοχο Πρίγκιπα της Σουηδίας. Ο γάμος κανονίστηκε μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων για τη πραγματοποίηση ενός γάμου μεταξύ του Καρόλου και μιας Πρωσίδας πριγκίπισσας. Τον Αύγουστο του 1849, διοργανώθηκε συνάντηση μεταξύ της Λουίζας και του Καρόλου στο Χάγη. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Λουίζα ερωτεύτηκε τον Κάρολο και ένιωθε μια άμεση έλξη, ενώ ο Κάρολος ήταν αντίθετα απογοητευμένος από την εμφάνισή της.
Ο αρραβώνας τους αναγγέλθηκε επισήμως τον Φεβρουάριο του 1850. Κατά τη διάρκεια του αρραβώνα, η Λουίζα έμαθε τη σουηδική γλώσσα και ιστορία. Δεν έμαθε όμως την νορβηγική. Επειδή η ολλανδική κυβέρνηση είχε υποστηρίξει αυτό το γάμο, δεν έπρεπε να παραιτηθεί από τα δικαιώματά της στο ολλανδικό θρόνο κατά το γάμο της.
Η Λουίζα και Κάρολος παντρεύτηκαν στις 19 Ιουνίου 1850 στη Στοκχόλμη. Ήταν η πρώτη βασίλισσα της Ηνωμένου Βασιλείου της Σουηδίας-Νορβηγίας που στέφθηκε τόσο στη Σουηδία όσο και στη Νορβηγία, καθώς η Νορβηγία αρνήθηκε να στέψει τους δύο προκατόχους της επειδή ήταν Καθολικοί. Η σχέση μεταξύ τους ήταν δυστυχισμένη. Το ζευγάρι είχε διαφορετικές προσωπικότητες, με την Λουίζα να είναι εσωστρεφής, ντροπαλή και με προτίμηση για μια απλή ζωή, και ο Κάρολος να είναι εξωστρεφής και αγάπη για τα πάρτυ και την κοινωνική ζωή. Η Λουίζα ήταν δυστυχισμένα ερωτευμένη με τον Κάρολο, που την έβρισκε μη ελκυστική, ενώ της ήταν και άπιστος, πράγμα που την έπληξε σημαντικά.[1]
Από το 1852 έως το 1860, ο Κάρολος είχε μια σχέση με την Γιοζεφίνε Σπαρ, Κυρία επί των τιμών της Λουίζας, η οποία προκάλεσε σκάνδαλο. Η Σπαρ περιγράφηκε ως μια κυρίαρχη γυναίκα, λέγεται ότι η Διάδοχος Πριγκίπισσα και η Κυρία επί των τιμών άλλαξαν θέσης μεταξύ τους και η Λουίζα έγινε κυρία επί των τιμών στην Γιοζεφίνε Σπαρ και όχι το αντίστροφο.[2]
Η Λουίζα είχε κακή υγεία. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με πλοίο, υπέστη κάποιο είδος προσαρμογής (πιθανώς επιληπτικής κρίσης από τις σύγχρονες περιγραφές), το οποίο ερμηνεύθηκε ότι ήταν μια υστερική αντίδραση στην παραμέληση του συζύγου της.[3][4] Το 1870, η Λουίζα επισκέφθηκε τις Κάτω Χώρες για να είναι κοντά στο νεκροκρέβατο της μητέρας της. Κατά την επιστροφή της στη Στοκχόλμη, ο Κάρολος αρρώστησε και η Λουίζα τον φρόντιζε.[5] Εξαντλημένη, έπαθε πνευμονία κατά τη διάρκεια μια βόλτα με άμαξα.[6] Πέθανε στις 30 Μαρτίου 1871 στη Στοκχόλμη σε ηλικία 42 ετών. Είναι θαμμένη στην Εκκλησία του Ρινταρχόλμεν.
Κάρολος Όσκαρ (1852 - 1854), Δούκας του Σόντερμανλαντ.
Τίτλοι
5 Αυγούστου 1828 - 19 Ιουνίου 1850: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Λουίζα της Ολλανδίας, Πριγκίπισσα της Οράγγης-Νάσσαου
19 Ιουνίου 1850 - 8 Ιουλίου 1859Η Βασιλική Υψηλότητα Η Διάδοχος Πριγκίπισσα της Σουηδίας και της Νορβηγίας, Δούκισσα της Σκάνια
8 Ιουλίου 1859 - 30 Μαρτίου 1871: Η Μεγαλειότητα Της Η Βασίλισσα της Σουηδίας και της Νορβηγίας
Παραπομπές
↑Wilhelmina Stålberg: Anteckningar om svenska qvinnor (1864)
↑Robert Braun (1950). Silvertronen, En bok om drottning Josefine av Sverige-Norge. (The Silver Throne. A Book about Queen Josefine of Sweden-Norway) Stockholm: Norlin Förlag AB. ISBN (Swedish) page 99
↑Anne-Marie Riiber (1959). Drottning Sophia. (Queen Sophia) Uppsala: J. A. Lindblads Förlag. ISBN. page 39 (Swedish)
↑Anne-Marie Riiber (1959). Drottning Sophia. (Queen Sophia) Uppsala: J. A. Lindblads Förlag. ISBN. page 78 (Swedish)
↑Robert Braun (1950). Silvertronen, En bok om drottning Josefine av Sverige-Norge. (The Silver Throne. A Book about Queen Josefine of Sweden-Norway) Stockholm: Norlin Förlag AB. ISBN (Swedish) page 201
Lars Elgklou (1995). Familjen Bernadotte, en kunglig släktkrönika (στα Swedish). Skogs boktryckeri Trelleborg. ISBN91-7054-755-6.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
Lars O. Lagerqvist (1979). Bernadotternas drottningar (στα Swedish). Albert Bonniers Förlag AB. ISBN91-0-042916-3.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
Lars Elgklou (1978). Bernadotte. Historien – eller historier – om en familj.. Stockholm: Askild & Kärnekull Förlag AB.
