Το Κόστσιαν αιχμαλωτίστηκε από τους Σουηδούς κατά τη διάρκεια της σουηδικής εισβολής στην Πολωνία (Κατακλυσμός) το 1655, αλλά σύντομα ανακαταλήφθηκε από μια αντάρτικη μονάδα υπό την ηγεσία του Κσίστοφ Ζεγκότσκι.[4] Η πόλη υπέφερε από περαιτέρω σουηδικές και ρωσικές εισβολές τον 18ο αιώνα,[4] και προσαρτήθηκε από το Βασίλειο της Πρωσίας στο δεύτερο διαμελισμό της Πολωνίας το 1793.[3] Η πολωνική Εξέγερση της Μείζονος Πολωνίας το 1794 ξεκίνησε στο Κόστσιαν.[5] Το 1807, η πόλη έγινε μέρος του βραχύβιου πολωνικού Δουκάτου της Βαρσοβίας, προτού επαναπροσαρτηθεί από την Πρωσία το 1815, και αποκαταστάθηκε στην Πολωνία μετά την ανάκτηση της ανεξαρτησίας της χώρας το 1918. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Πολωνίας (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), ο πολωνικός πληθυσμός υπέστη μαζικές συλλήψεις, εκτελέσεις, απελάσεις, απελάσεις σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και κατάσχεση περιουσίας.[3] Η Einsatzgruppe VI πραγματοποίησε δημόσιες εκτελέσεις Πολωνών στην πόλη στις 2 Οκτωβρίου και στις 23 Οκτωβρίου 1939 ως μέρος του Ιντελιγκέντσακτιον, σκοτώνοντας 8 και 18 άτομα αντίστοιχα, συμπεριλαμβανομένων ακτιβιστών, εμπόρων, γαιοκτημόνων, του διευθυντή του τοπικού σιδηροδρόμου στενού εύρους, του προέδρου του τοπικού παραρτήματος της Πολωνικής Γυμναστικής Εταιρείας «Σόκουου», διευθυντές σχολείων από το Κόστσιαν και το κοντινό χωριό Μπορόβο και ενός μαθητή.[6] Στο Κόστσιαν, οι Γερμανοί λειτούργησαν μια φυλακή για Πολωνούς τόσο από την πόλη όσο και από την περιοχή, πολλοί από τους οποίους μεταφέρθηκαν αργότερα στο διαβόητο Οχυρό VII στο Πόζναν.[7] Στις 7 και 9 Νοεμβρίου 1939, 66 Πολωνοί τεχνίτες, έμποροι, αγρότες, τοπικοί αξιωματούχοι και εργάτες, που προηγουμένως κρατούνταν στην τοπική φυλακή, σφαγιάστηκαν στο κοντινό δάσος.[8] Περαιτέρω τέτοιες σφαγές έγιναν από τους Γερμανούς το Δεκέμβριο του 1939 και τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο του 1940.[9] Ο τοπικός διευθυντής γυμνασίου ήταν μεταξύ των Πολωνών δασκάλων και διευθυντών που δολοφονήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου.[10] Πάνω από 50 Πολωνοί, συμπεριλαμβανομένων των ντόπιων ακτιβιστών, της ιντελιγκέντσια και των οικογενειών των θυμάτων των εκτελέσεων, εκδιώχθηκαν το 1939, ενώ 2.139 Πολωνοί εκδιώχθηκαν το 1940 και τα σπίτια τους στη συνέχεια παραδόθηκαν σε Γερμανούς αποίκους ως μέρος της πολιτικής Lebensraum (Ζωτικός χώρος).[11] 534 ασθενείς του τοπικού ψυχιατρείου εκκαθαρίστηκαν με αέριο από τους Γερμανούς τον Ιανουάριο του 1940, και στη συνέχεια ασθενείς από ψυχιατρικά νοσοκομεία στη Γερμανία μεταφέρθηκαν στο Κόστσιαν και επίσης εκκαθαρίστηκαν με αέριο.[12]
↑Μάρια Βαρντζίνσκα, Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion, Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης, Βαρσοβία, 2009, σελ. 193, 198 (in Polish)
↑Μάρια Βαρντζίνσκα, Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion, σελ. 117, 190
↑Μάρια Βαρντζίνσκα, Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion, σελ. 200-201
↑Μάρια Βαρντζίνσκα, Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion, σελ. 201
↑Μάρια Βαρντζίνσκα, Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion, σελ. 216
↑Μάρια Βαρντζίνσκα, Wysiedlenia ludności polskiej z okupowanych ziem polskich włączonych do III Rzeszy w latach 1939-1945, Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης, Βαρσοβία, 2017, σελ. 156, 198 (πολωνικά)
↑Μάρια Βαρντζίνσκα, Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion, σελ. 217