Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη

1η κυβέρνηση Ζαΐμη
Ημερομηνία σχηματισμού	25 Ιανουαρίου 1869
Ημερομηνία διάλυσης	9 Ιουλίου 1870
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Θρασύβουλος Ζαΐμης
Συνολικός αριθμός Μελών	9
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	παράταξη μειοψηφίας πριν τις εκλογές κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά από αυτές
Ιστορία
Εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1869
Απερχόμενες εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1868
Θητεία νομοθετικού σώματος	5 Ιουνίου 1869 - 27 Δεκεμβρίου 1871 (Γ' κοινοβουλευτική περίοδος) [1]
Προϋπολογισμοί	έσοδα: 37.620,200 δρχ - έξοδα: 34. 605,254 δρχ. [2]
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1868
Διάδοχη	Κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγεώργη 1870

Η Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη 1869 (Υπουργείον Ζαΐμη) (Ιανουάριος 1869 – Ιούλιος 1870) αντικατέστησε την «Κυβέρνηση Βούλγαρη», μετά την παραίτηση της, και σύμφωνα με την απόφαση του βασιλιά, ανέλαβε να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές.
Ο Βασιλιάς, ανέλαβε -μετά την παραίτηση του Δημητρίου Βούλγαρη- να σχηματίσει νέα κυβέρνηση και για αυτό τον σκοπό κάλεσε πρώτα τους αρχηγούς των μειοψηφικών παρατάξεων της Βουλής, Δεληγιώργη και Ζαΐμη. Ο Δεληγιώργης αρνήθηκε την εντολή ενώ ο Ζαΐμης έθεσε όρους για να την αποδεχτεί. Ο Γεώργιος τότε κάλεσε (σε ένα πρώιμο είδος διερευνητικών εντολών), τον Σπυρίδωνα Βαλαωρίτη, και τον Αριστείδη Μωραϊτίνη. Όμως ούτε ο πρώτος ούτε ο δεύτερος κατάφεραν να σχηματίσουν κυβέρνηση και έτσι ο βασιλιάς επανήλθε στον Ζαΐμη. Ο Ζαΐμης με 25 μόνο βουλευτές να τον ακολουθούν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση και να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές. Έτσι, η Βουλή διαλύθηκε στις 17 Μαρτίου 1869 και οι εκλογές προκηρύχθηκαν να γίνουν από τις 16 έως τις 19 Μαΐου ^[3]
Όταν η Βουλή άνοιξε και πάλι, στις 5 Ιουνίου του 1869 με την α' σύνοδο της Γ' κοινοβουλευτικής περιόδου, η κυβέρνηση Ζαΐμη είχε πλέον την πλειοψηφία των βουλευτών (90 από τις 186 έδρες ^[4]) και μπόρεσε να κυβερνήσει απρόσκοπτα μέχρι την Άνοιξη του 1870.
Από τις πρώτες ενέργειες της νέας κυβέρνησης ήταν να δεχτεί το Πρωτόκολλο της Συνδιάσκεψης των Παρισίων για το Κρητικό ζήτημα, που η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αρνηθεί να υπογράψει. Η κυβέρνηση Ζαΐμη δέχτηκε σφοδρότατη κριτική για αυτήν την απόφαση, καθ' όσον το Πρωτόκολλο περιείχε ιδιαίτερα δυσμενείς έως και ατιμωτικούς όρους για την Ελλάδα και την συμπεριφορά της απέναντι στον αγώνα των Κρητικών, ωστόσο οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας αποκαταστάθηκαν, ενώ ο κίνδυνος ένοπλης σύρραξης μεταξύ των δυο κρατών, απομακρύνθηκε.
Το περιστατικό της απαγωγής με σκοπό τα λύτρα, που συνέβη έξω από το Πικέρμι στις 30 Μαρτίου 1870 και που στην ιστορία έχει μείνει γνωστό ως η σφαγή στο Δήλεσι, και η κατακραυγή που ακολούθησε του περιστατικού τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, οδήγησαν την κυβέρνηση σε παραίτηση.

^[5]

• «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Θρασύβουλος Ζαΐμης

• «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Θεόδωρος Δηλιγιάννης

- αντικαταστάθηκε στις 27 - 12 - 1869 από τον Σπυρίδωνα Βαλαωρίτη

• «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Θρασύβουλος Ζαΐμης
• «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Ανδρέας Αυγερινός

- αντικαταστάθηκε στις 27 - 12 - 1869 από τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη

• «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: ο υποστράτηγος Σκαρλάτος Σούτσος

- αντικαταστάθηκε στις 17 - 4 - 1870 από τον υποστράτηγο Λεωνίδα Σμόλεντς

• «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Αθανάσιος Πετσάλης

- αντικαταστάθηκε στις 27 - 12 - 1869 από τον Δημήτριο Σαράβα

• «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Δημήτριος Σαράβας

- αντικαταστάθηκε στις 27 - 12 - 1869 από τον Ανδρέα Αυγερινό

• «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Δημήτριος Τριγγέτας

- αντικαταστάθηκε στις 27 - 12 - 1869 από τον πλοίαρχο του Βασιλικού Ναυτικού Γεώργιο Τομπάζη

• Τρύφωνος Ε. Ευαγγελίδου (1898). Τα μετά τον Όθωνα : ήτοι ιστορία της μεσοβασιλείας και της βασιλείας Γεωργίου του Α'. (1862-1898). Εν Αθήναις: Εκδοτικόν Κατάστημα Γεωργίου Δ. Φέξη. σελίδες 255,265. 

Αυτό το λήμμα σχετικά με μια Κυβέρνηση χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.