Οι Κόμητες της Προβηγκίας κυβέρνησαν την ομώνυμη περιοχή στη νοτιοανατολική Γαλλία που βρέχεται από τη Μεσόγειο Θάλασσα με επίκεντρο τη σημερινή Μασσαλία. Η γη της Προβηγκίας έχει τη μεγαλύτερη ιστορία από οποιοδήποτε άλλο έθνος στην Ευρώπη, κατάγονται από το συνοριακό δουκάτο των Μεροβίγγειων στη Γαλατία. Η Προβηγκία ήρθε ασταμάτητα σε επαφή με πολλούς διαφορετικούς λαούς αλλά διατήρησε την ανεξαρτησία της που ενισχύθηκε με τη Δυναστεία των Καρολιδών που δημιούργησε στη θέση της ένα ισχυρό βασίλειο. Η Προβηγκία ενώθηκε με τις υπόλοιπες περιοχές στην Άνω Βουργουνδία αλλά την κυβερνούσαν πάντοτε ανεξάρτητοι κόμητες.
Την εποχή των Μεροβίγγειων η Προβηγκία κυβερνήθηκε από έναν άντρα που είχε τον τίτλο Δουξ, στη Φραγκική διανομή το Βασίλειο της Προβηγκίας έγινε ανεξάρτητο και κυβερνήθηκε με δούκες μέχρι την Συνθήκη του Βερντέν (843).
Μετά τη διανομή της δυναστείας των Καρολιδών ο πρώτος κυβερνήτης της ευρύτερης περιοχής ήταν ο εγγονός του ΚαρλομάγνουΛοθάριος Α΄ που μοίρασε το βασίλειο σύμφωνα με τα Φραγκικά έθιμα στους τρεις γιους του, την Προβηγκία κληρονόμησε ο μικρότερος Κάρολος της Προβηγκίας. Το βασίλειο της Προβηγκίας αν και ήταν πολλές φορές υποτελές σε μεγαλύτερα γειτονικά βασίλεια κυβερνήθηκε ανεξάρτητα και έμεινε γνωστό σαν Κάτω Βουργουνδία. Η πρωτεύουσα του αρχικά ήταν η Βιέννη, αργότερα μετακινήθηκε στην Αρλ που έμεινε γνωστή σαν "Αρελάτη". Ο Κάρολος πέθανε πολύ πρόωρα (863) και τον κληρονόμησαν οι δυο μεγαλύτεροι αδελφοί του Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας και Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας, ο Λουδοβίκος Β΄ κατείχε από το 855 και τον τίτλο του Αυτοκράτορα. Τον Λουδοβίκο Β΄ που πέθανε άτεκνος (875) τον διαδέχθηκε ο θείος του Κάρολος ο Φαλακρός (875) και αυτόν με τη σειρά του ο γιος του ο γιος του Λουδοβίκος ο Τραυλός (877).
Διοίκηση Μποζονιδών
Με τον θάνατο του ασθενικού Λουδοβίκου του Τραυλού (879) το βασίλειο δεν πέρασε στους γιους του, νέος βασιλιάς εξελέγη ο Μπόζο της Προβηγκίας (879 - 887) μέλος του Οίκου των Μποζονιδών που παντρεύτηκε την Ερμενγάρδη της Ιταλίας κόρη του αυτοκράτορα Λουδοβίκου Β΄. Τον Μπόζο διαδέχθηκε ο γιος του Λουδοβίκος ο Τυφλός (887 - 928), με τον θάνατο του Λουδοβίκου του Τυφλού η Προβηγκία κυβερνήθηκε από τοπικούς κόμητες που βρέθηκαν υπό την εξουσία ενός μαγδράβου. Ο Ούγος της Προβηγκίας που παντρεύτηκε την ετεροθαλή αδελφή του Λουδοβίκου του Τυφλού κυβέρνησε την κομητεία την εποχή που ο ίδιος ο Λουδοβίκος ήταν τυφλός και μετακίνησε την πρωτεύουσα στην Αρλ. Με τη συνθήκη του 933 ο Ροδόλφος Β΄ της Βουργουνδίας πήρε την κομητεία της Βιέννης και το δουκάτο της Προβηγκίας αλλά δεν αναγνωρίστηκε ποτέ από τους ευγενείς και διόρισε τον Ούγο ως πρώτο μαγδράβο. Την ίδια εποχή οι κόμητες του Αρλ και οι κόμητες της Αβινιόν κυβέρνησαν την περιοχή, τον τίτλο του Κόμη της Προβηγκίας κατείχαν βασικά οι απόγονοι του Ρότμπολντ του Αρλ από τον Οίκο των Μποζονιδών. Οι δυο εγγονοί του Ρότμπολντ Γουλιέλμος Α΄ της Προβηγκίας και Ρότμπολντ Α΄ της Προβηγκίας δεν μοίρασαν την κληρονομιά του πατέρα τους Μπόζο Β΄ της Προβηγκίας, η ίδια κατάσταση διατηρήθηκε και με τους απογόνους τους. Είναι ασαφές συνεπώς να γνωρίζουμε το ακριβή κατάλογο και την περίοδο που κυβέρνησε ο κάθε κόμης.
1015 Τρίτος γιος του Γουλιέλμου Β΄ και της Ζερμπεργκάς της Ιβρέας
Στεφανία Ένας γιος και τρεις κόρες
1064 49 ετών
Ο Γουλιέλμος Γ΄ της Προβηγκίας apeb;ivsε χωρίς απογόνους και η αδελφή του Έμμα της Προβηγκίας, που είχε παντρευτεί τον Γουλιέλμο Γ΄ κόμη της Τουλούζης, διεκδίκησε την Προβηγκία για χάρη των απογόνων της. Οι απόγονοι της Έμμας, μέλη του Οίκου της Τουλούζης, χρησιμοποίησαν τον τίτλο του "μαργράβου της Προβηγκίας", αλλά στην πραγματικότητα δεν κυβέρνησαν ποτέ την κομητεία, που συνέχισε να διοικείται επίσημα με κόμητες από τον Οίκο των Μποζονιδών.
Οι Καταλανοί χωρίς ενδιαφέρον για τη Ρεκονκίστα έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στη Μεσόγειο Θάλασσα και τα βόρεια, ο στόχος τους ήταν η περιοχή που βρισκόταν ανάμεσα στην οροσειρά Σεβέν και τον Ροδανό που βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Οίκου της Τουλούζης. Ο κόμης Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Γ΄ της Βαρκελώνης παντρεύτηκε τη διάδοχο της κομητείας της Προβηγκίας Ντους Α΄ της Προβηγκίας κόρη της Γερβέργη της Προβηγκίας από τον Οίκο των Μποζονιδών. Ο γάμος έγινε με την προτροπή της εκκλησίας που βρισκόταν εκείνη την εποχή σε σύγκρουση με τον Οίκο της Τουλούζης. Ο Ραϋμόνδος Δ΄ της Τουλούζης αφορίστηκε αν και εξακολουθούσε να υποστηρίζει μέχρι το 1080 τον έκπτωτο αρχιεπίσκοπο της Αρλ. Η κομητεία δεν συμμετείχε στην Α΄ Σταυροφορία και η εκκλησία βρήκε την ευκαιρία να αποκτήσει την εξουσία στην περιοχή, με τον γάμο η Προβηγκία πέρασε στον Οίκο της Βαρκελώνης.
Ο γιος του Ραϋμόνδου Αλφόνσος Ιορδάνης για να διεκδικήσει τα δικαιώματα του αναγνώρισε τον εαυτό του με διάταγμα "Μαγδράβο της Προβηγκίας" (1125). Η μαγδραβία της Προβηγκίας ορίστηκε ανάμεσα στους ποταμούς Ντουράν και Ροδανό, η περιοχή ανάμεσα στον Ροδανό, τις Άλπεις και τη θάλασσα μεταβιβάστηκαν στον Οίκο της Βαρκελώνης, η Αβινιόν και οι υπόλοιπες κεντρικές περιοχές παρέμειναν αδιαίρετες.
Οι δυο δυναστείες έφεραν μεγάλη αβεβαιότητα στη διαδοχή, η Ντους Α΄ της Προβηγκίας και ο σύζυγος της υπέγραφαν μαζί τα διατάγματα μέχρι τον θάνατο της (1129), στη συνέχεια τα υπέγραφε όλα ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Γ΄ της Βαρκελώνης μέχρι τον δικό του θάνατο (1131). Η μικρότερη αδελφή της Ντούσε Στεφανία παντρεύτηκε τον Ραϋμόνδο του Μπω και διεκδίκησε την κληρονομιά της μητέρας της αλλά η Προβηγκία πέρασε τελικά ειρηνικά στον ανιψιό της Βερεγγάριο Ραϋμόνδο της Προβηγκίας.
(1) Ερμεσσένντε κόμισσα τού Μελγκέιγ (2) Βεατρίκη τού Μπεζιέ Μία κόρη (3) Ιωάννα της Αγγλίας Ένας γιος και μία κόρη (4) Κυρά της Κύπρου (5) Ελεονώρα της Αραγωνίας, κόμισσα της Τουλούζης
1446 Γιος του Καρόλου του Μαιν και της Ισαβέλλας του Λουξεμβούργου
Ιωάννα της Λωρραίνης
10 Δεκεμβρίου 1481 35 ετών
Με το τέλος του ο Κάρολος Δ΄ του Ανζού κληροδότησε στον Λουδοβίκο ΙΑ΄ της Γαλλίας την κομητεία της Προβηγκίας, η οποία από τότε έγινε ένας από τους τίτλους του Γαλλικού στέμματος. Ο Λουδοβίκος ΙΗ΄ της Γαλλίας χρησιμοποίησε ανεξάρτητα τον τίτλο και λεγόταν κόμης της Προβηγκίας μέχρι το τέλος τού ανιψιού του Λουδοβίκου ΙΖ΄ (1795), που διεκδικήθηκε ξανά από το Γαλλικό στέμμα.
Παραπομπές
↑ 1,01,1Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984), Tafel 187
Clement, Francois. L' Art De Vérifier Les Dates Des Faits Historiques, Des Chartes, Des Chroniques, Et Autres Anciens Monumens, Depuis La Naissance De Notre-Seigneur
Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984)