Θρύλος (Λατινικά: legenda) είναι μια αφήγηση από ανθρώπινες ενέργειες που συχνά έχουν παραποιηθεί από τη λαϊκή φαντασία. Η λέξη αρχικά σήμαινε τον θόρυβο πολλών φωνών, ομιλιών[1] και στη συνέχεια το γεγονός για το οποίο μιλούν όλοι. Όπως και οι άλλοι τύποι της λαϊκής φιλολογίας (παραμύθια, ανέκδοτα, απόλογα κλπ.) έτσι και ο θρύλος αναπτύχθηκε με την προφορική παράδοση, από την οποία καμιά φορά τον απέσπασαν οι λογοτέχνες, προσδίδοντας του καλλιτεχνικές μορφές.
Το Κρυφό Σχολειό κατά τον ομότιμο καθηγητή Φάνη Κακριδή είναι «θρύλος με ιστορικό πυρήνα». Νικόλαος Γύζης, 1885/86Ο θρύλος του Γουλιέλμου ΤέλλουΓνωστός θρησκευτικός θρύλος είναι εκείνος του αγίου Γεωργίου που σκοτώνει το δράκο και ελευθερώνει τη βασιλοπούλα. Πίνακας του Πάολο Ουτσέλο (Paolo Uccelo)
3. Ήχος σαν από πολλές φωνές, προφορική διάδοση, αβέβαια φήμη.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Δημ. Λουκάτο: "Παράδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι φανταστικές διηγήσεις που πλάθει ο λαός με βάση τις δοξασίες για ορισμένους τόπους και όντα, και που τις πιστεύει για αληθινές." Κατά τον καθηγητή κλασσικής φιλολογίας Φάνη Κακριδή ο θρύλος αντιδιαστέλλεται από τον μύθο.[3]
Η λέξη μπορεί να αναφέρεται σε υπαρκτά σπουδαία πρόσωπα, ομάδες, πράγματα ή γεγονότα, π.χ. Πάττον, ο θρύλος της Νορμανδίας, μια ποδοσφαιρική ομάδα που θεωρείται από τους οπαδούς της θρύλος ή "ένα αεροπλάνο θρύλος"[4].
