Η Μορφή του Νερού (πρωτότυπος τίτλος: The Shape of Water) είναι μια αμερικανική δραματική ταινία φαντασίας του 2017 σε σκηνοθεσία του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο και σε σενάριο του ίδιου και της Βανέσα Τέιλορ. Η ταινία έλαβε κυρίως θετικές κριτικές και κέρδισε διάφορα βραβεία, ανάμεσα στα οποία ήταν και το βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στην 90ή απονομή των βραβείων Όσκαρ.
Πλοκή
Η Ελάιζα Εσπόζιτο είναι καθαρίστρια σε ένα εργαστήριο της κυβέρνησης την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Δεν μπορεί να μιλήσει, καθώς την τραυμάτισαν στις φωνητικές χορδές όταν ήταν έμβρυο. Κάνει παρέα με τη συνάδελφό της, Ζέλντα, και με τον γείτονά της, Τζάιλς, ο οποίος είναι κρυφά ομοφυλόφιλος.
Μία μέρα, φέρνουν στο εργαστήριο ένα ον, το οποίο αιχμαλώτισε ο Συνταγματάρχης Ρίτσαρντ Στρίκλαντ. Η Ελάιζα μπαίνει κρυφά στο εργαστήριο και ανακαλύπτει ότι είναι ένα ανθρωποειδές αμφίβιο ον. Συνεχίζει να μπαίνει κρυφά στο εργαστήριο και σιγά σιγά αποκτά επαφή μαζί του.
Οι αρχές δίνουν εντολή στον Στρίκλαντ να διαμελίσει το αμφίβιο, για να το χρησιμοποιήσουν στο διαστημικό πρόγραμμα της κυβέρνησης. Ο επιστήμονας δρ. Ρόμπερτ Χοφστέτλερ, που είναι κατάσκοπος των Σοβιετικών, προσπαθεί μάταια να τους μεταπείσει. Στη συνέχεια, οι Σοβιετικοί του ζητούν να σκοτώσει το πλάσμα. Η Ελάιζα μαθαίνει τι σκοπούς έχει ο Στρίκλαντ και ζητά από τον Τζάιλς να τη βοηθήσει να το απελευθερώσουν και εκείνος δέχεται. Κατά την επιχείρηση απελευθέρωσης, ο Χοφστέτλερ βοηθά την Ελάιζα, ενώ εμπλέκεται και η Ζέλντα.
Η Ελάιζα βάζει το πλάσμα στη μπανιέρα της και αποφασίζει να το απελευθερώσει σε ένα κανάλι που θα ανοίξει σε λίγες ημέρες. Μία ημέρα, γίνεται επιθετικό και φεύγει από το σπίτι και επιστρέφει όταν το βρίσκει η Ελάιζα. Οι δυο τους σύντομα θα έρθουν κοντά και ένα βράδυ θα έρθουν σε σεξουαλική επαφή.
Παράλληλα, απειλούν τον Στρίκλαντ να δώσει λύση στο θέμα σε 36 ώρες, ενώ ο Χοφστέτλερ ειδοποιείται ότι θα φύγει σε δύο ημέρες. Όσο περνούν οι μέρες, η υγεία του πλάσματος χειροτερυεύει.
Τη νύχτα που ο Χοφστέτλερ πάει να συναντήσει τους κατασκόπους, ο Στρίκλαντ τον παρακολουθεί. Σκοτώνει τον κατάσκοπο και πυροβολεί τον Χοφστέτλερ, ο οποίος υποδεικνύει την Ελάιζα και τη Ζέλντα. Στο σπίτι της Ζέλντα, ο άντρας της λέει στον Στρίκλαντ ότι το ον είναι στην Ελάιζα. Στο σπίτι της Ελάιζα βλέπει ότι έχει σημειώσει στο ημερολόγιο σε ποιο μέρος θα το απελευθερώσει.
Στο κανάλι, η Ελάιζα και ο Τζάιλς το απελευθερώνουν, ώσπου φτάνει ο Στρίκλαντ και πυροβολεί το πλάσμα και την Ελάιζα. Το πλάσμα επουλώνει τις πληγές του και σκοτώνει τον Στρίκλαντ. Όταν καταφθάνουν η Ζέλντα και η αστυνομία, το αμφίβιο παίρνει την Ελάιζα και μπαίνουν μαζί στο κανάλι και μετατρέπει τις ουλές της σε βράγχια. Οι δυο τους δραπετεύουν μαζί.
Στα 90ά Βραβεία Όσκαρ η ταινία κέρδισε σε τέσσερις κατηγορίες: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρωτότυπης μουσικής και σχεδιασμού παραγωγής. Ήταν υποψήφια σε άλλες εννέα: Α' Γυναικείου Ρόλου (Σάλι Χόκινς), Β' Γυναικείου Ρόλου (Οκτάβια Σπένσερ), Β' Ανδρικού Ρόλου (Ρίτσαρντ Τζένκινς), πρωτότυπου σεναρίου, μοντάζ ήχου, μίξης ήχου, φωτογραφίας, σχεδιασμού κοστουμιών και μοντάζ.[2]
Στις 75ες Χρυσές Σφαίρες η ταινία κέρδισε σε δύο κατηγορίες: σκηνοθεσίας και πρωτότυπης μουσικής, ενώ ήταν υποψήφια σε άλλες πέντε: καλύτερης δραματικής ταινίας, Α' Γυναικείου Ρόλου (Σάλι Χόκινς), Β' Γυναικείου Ρόλου (Οκτάβια Σπένσερ), Β' Ανδρικού Ρόλου (Ρίτσαρντ Τζένκινς) και σεναρίου.[3]
Στα 71α βραβεία BAFTA κέρδισε σε τρεις κατηγορίες: σκηνοθεσίας, πρωτότυπης μουσικής και σχεδιασμού παραγωγής, ενώ ήταν υποψήφια και σε άλλες εννέα: καλύτερης ταινίας, Α' Γυναικείου Ρόλου (Σάλι Χόκινς), Β' Γυναικείου Ρόλου (Οκτάβια Σπένσερ), πρωτότυπου σεναρίου, φωτογραφίας, μοντάζ, ήχου, οπτικών εφέ και σχεδιασμού κοστουμιών.[4]
Στα Βραβεία Satellite κέρδισε στις κατηγορίες: Α' Γυναικείου Ρόλου (Σάλι Χόκινς) και καλλιτεχνικής διεύθυνσης και σχεδιασμού παραγωγής, ενώ ήταν υποψήφια και στις κατηγορίες: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, Β' Ανδρικού Ρόλου (Μάικλ Σάνον), πρωτότυπου σεναρίου, φωτογραφίας, πρωτότυπης μουσικής, οπτικών εφέ και μοντάζ.[5] Στα Βραβεία Σωματείου Ηθοποιών ήταν υποψήφια στις κατηγορίες: Α' Γυναικείου Ρόλου (Σάλι Χόκινς) και Β' Ανδρικού Ρόλου (Ρίτσαρντ Τζένκινς).[6]
