Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|8|01|2025}}

Ζαν-Ζακ Ανό
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Jean-Jacques Annaud (Γαλλικά)
Γέννηση	1  Οκτωβρίου 1943[1][2][3] Ζυβιζί-συρ-Ορζ
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία[4]
Σπουδές	Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών Κινηματογράφου και Ανώτερη Εθνική Σχολή Λουί Λυμιέρ
Ιδιότητα	παραγωγός ταινιών, σκηνοθέτης κινηματογράφου, σεναριογράφος, ηθοποιός ταινιών[5] και σκηνοθέτης[6]
Σημαντικά έργα	Το όνομα του Ρόδου, Ο εραστής (ταινία, 1992), Επτά χρόνια στο Θιβέτ, Quest for Fire, L'Ours και Εχθρός προ των Πυλών
Βραβεύσεις	Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (28  Μαΐου 1997)[7], Μετάλιο Καρλομάγνου για τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ (2004), βραβείο Σεζάρ καλύτερου σκηνοθέτη (1982), βραβείο Σεζάρ καλύτερου σκηνοθέτη (1989) και Jean-Le-Duc award
Ιστοσελίδα	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ζαν-Ζακ Ανό (γαλλικά: Jean-Jacques Annaud), γεννημένος την 1η Οκτωβρίου 1943 στην πόλη Ζουβισύ-σιρ-Όρζ, είναι Γάλλος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει τιμηθεί με πέντε Βραβεία Σεζάρ, καθώς και ένα Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1976.

Ο Ζαν-Ζακ Ανό κατάγεται από οικογένεια μέσων οικονομικών δυνατοτήτων. Ίνδαλμά του ήταν ο όμοτεχνός του, Ζαν Ρενουάρ. Πραγματοποίησε φιλολογικές σπουδές, σπουδάζοντας τα αρχαία ελληνικά. Αφού ολοκλήρωσε τη φοίτησή του στη Σχολή Λουί-Λυμιέρ, και κατόπιν στο IDHEC, εργάστηκε γυρίζοντας διαφημιστικά σποτ για την τηλεόραση, κάτι που του εξασφάλισε αρκετά χρήματα. Σύμφωνα με τον ίδιο τότε βίωσε μια οξύτατη «ηθική κρίση», επειδή δεν ένιωθε ικανοποιημένος με αυτό το είδος ζωής. Έτσι προέκυψε η ταινία Μαύρο και άσπρο σε χρώμα που, αν και αποτυχημένη, του εξασφάλισε το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, καθώς και την ευχέρεια να πραγματοποιήσει «τις πιο παλαβές φαντασιώσεις του». Κατόπιν γύρισε μια ταινία που θεωρείται "καλτ" στη Γαλλία, το «Coup de tête».

Έπειτα αφιερώθηκε σε ακριβές και φιλόδοξες παραγωγές, όπως η ταινία «Ο πόλεμος για τη φωτιά» (1981) και Η αρκούδα (1988). Ακολουθούν δύο αναγνωρισμένες διασκευές: Το όνομα του ρόδου του Ουμπέρτο Έκο (1986) και Ο εραστής της Μαργκερίτ Ντυράς (1992). Εξαιτίας της ταινίας του Επτά χρόνια στο Θιβέτ (1997) του απαγορεύτηκε δια βίου η είσοδος στην Κίνα.

Ο Ανό, αν και υποφέρει συχνά από τα αρνητικά σχόλια του Τύπου, έχει τη φήμη του τελειομανούς και του απαράμιλλου τεχνίτη, καθώς επιβλέπει προσωπικά κάθε βήμα της παραγωγής των ταινιών του, όπως και της εξόδου τους σε DVD.

Αγαπά τις ανιμιστικές και παγανιστικές θρησκείες, ενώ αυτοπροσδιορίζεται ως πολέμιος της αποικιοκρατίας. Λατρεύει τη Φύση, ενώ δηλώνει ότι «αυτό που τον ενεργοποιεί είναι η ανάγκη του να κάνει μια ταινία που να μη μοιάζει με τις άλλες». Εκτός από το «Coup de tête» οι ταινίες του αναφέρονται στο παρελθόν. Έχει εκφράσει την επιθυμία να γυρίσει μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, αν και δεν έχει βρει ακόμη το κατάλληλο σενάριο.

Στις 21 Νοεμβρίου του 2007, εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας των Καλών Τεχνών.

Βράβευση:

• 1976: Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας για την ταινία Μαύρο και άσπρο σε χρώμα (υποβολή πρότασης από την Ακτή Ελεφαντοστού, το βραβείο τυπικά δίδεται στον παραγωγό κι όχι στον σκηνοθέτη).

Βράβευση:

• 1982: Καλύτερης Ταινίας για την ταινία «Ο πόλεμος για τη φωτιά»
• 1982: Καλύτερης Σκηνοθεσίας για την ταινία «Ο πόλεμος για τη φωτιά»
• 1985: Καλύτερης Διαφημιστικού Φιλμ για την παραγωγή «Les Vautours (Hertz)»
• 1987: Καλύτερης Ξένης Ταινίας για την ταινία «Το όνομα του ρόδου»
• 1989: Καλύτερης Σκηνοθεσίας για την ταινία «Η αρκούδα»

Υποψηφιότητα:

• 1989: Καλύτερης Ταινίας για την ταινία «Η αρκούδα»
• 1993: Καλύτερης Ξένης Ταινίας για την ταινία «Ο εραστής»

Βράβευση:

• 1987: Βραβείο Ρενέ Κλερ για την ταινία «Το όνομα του ρόδου»

Υποψηφιότητα:

• 2001: Βραβείο Κοινού για την ταινία «Εχθρός προ των πυλών»

Πλήρης Κατάλογος Βραβείων: εδώ

• Συνέντευξη στην εφημερίδα «Το Βήμα» (Απρίλιος 2001)