|
Ερβέρτος Β΄ του Βερμαντουά
Ο Ερβέρτος Β΄ του Βερμαντουά, (Γαλλική γλώσσα : Herbert ΙI, πέθανε στις 23 Φεβρουαρίου 943) από τη Οίκο των Καρολιδών ήταν κόμης του Βερμαντουά (907 - 943), Κόμης του Μω (902 - 943) και κόμης του Σουασόν (907 - 930). Ήταν ο πρώτος που εξουσίασε περιοχές της μετέπειτα Καμπανίας.
Ήταν ο μόνος γιος του Ερβέρτου Α΄ κόμη του Βερμαντουά, Μω, Σουασόν και της Μπέρτας του Μορβίς, άμεσως από πατέρα πρόγονος του ήταν ο Καρλομάγνος.[2][3]
Βιογραφία
Ο Ερβέρτος Β΄ ήταν ήδη επίτροπος (lay abbot) του "αβαείου του Σαιν Μεντάρ", όταν κληρονόμησε τον πατέρα του το 907. Νυμφεύτηκε την Αδέλα των Ροβερτιδών, κόρη του Ροβέρτου Α΄ της Δυτικής Φραγκίας, με τον γάμο κληρονόμησε την κομητεία του Μω.[4] Ήθελε την αρχιεπισκοπή του Ρενς για τον γιο του (είχε έξι γιους), αλλά το 922 την κατέλαβε ο Σέουλφ, που για να τον κατευνάσει του υποσχέθηκε τη διαδοχή.[5] Το επόμενο έτος ο Ερβέρτος Β΄ τόλμησε να αιχμαλωτίσει τον επίσης Καρολίδη Κάρολο Γ΄ της Δυτικής Φραγκίας, 3ο εξάδελφο του πατέρα του, πέθανε στην αιχμαλωσία (929).[4] Το 925 απεβίωσε ο Σέουλφ και με τη βοήθεια του Ροδόλφου της Γαλλίας ο Ερβέρτος Β΄ έκανε επιτέλους τον 5ετή γιο του Ούγο αρχιεπίσκοπο του Ρενς, εκλογή που επικύρωσε ο Πάπας Ιωάννης Ι΄ (926).[5] Ο Ούγος εστάλη με την εκλογή του στο Οσέρ για σπουδές.[3] Το 926 απεβίωσε ο Ρογήρος κόμης του Λαν (Laon) και ο Ερβέρτος Β΄ διεκδίκησε την κομητεία για τον μεγαλύτερο γιο του Εύδη.[6] O Ροδόλφος της Γαλλίας αντιστάθηκε, ακολούθησε σύγκρουση μεταξύ τους και ο Ερβέρτος Β΄ κατέλαβε την πόλη (927).[3] Ο Ερβέρτος Β΄ τον απείλησε ότι θα ελευθέρωνε τον Κάρολο Γ΄, με την απειλή αυτή κράτησε στα χέρια του την πόλη για περισσότερα από 4 χρόνια.[3] Όταν ο Κάρολος Γ΄ απεβίωσε (929), ο Ροδόλφος εισέβαλε στη Ρενς, έδιωξε τον Ούγο και τοποθέτησε νέο αρχιεπίσκοπο, στην συνέχεια κατέλαβε το Λoν και το Σουασόν όπου νίκησε επιτυχώς τον Ερβέρτο (931).[3][7]
Ο Ερβέρτος Β΄ έχασε μέσα σε τρία χρόνια την Βιτρί-συρ-Σεν, την Λαν, την Σατώ-Τιερί και την Σουασόν.[8] Ο Ερβέρτος Β΄ ζήτησε την παρέμβαση του συμμάχου του Ερρίκου Α΄ της Ανατολικής Φραγκίας, που σταμάτησε τη διαμάχη, πήρε πίσω τα εδάφη του αλλά δήλωσε την υποταγή του στον βασιλιά Ροδόλφο. Αργότερα, το 941 ο βασιλιάς Λουδοβίκος Δ΄ της Γαλλίας (γιος του Καρόλου Γ΄) έδωσε την κομητεία του Λoν στον Ρογήρο Β΄. Τότε ο Ερβέρτος Β΄ συμμάχησε με τον Ούγο (γιο του Ροβέρτου Α΄) και με τον Γουλιέλμο Α΄ κόμη της Ρουέν εναντίον του βασιλιά: κατέλαβε το Ρενς και αποκατέστησε τον γιο του Ούγο ως αρχιεπίσκοπο.[9] Η παρέμβαση του Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (γιου του Ερρίκου Α΄) το 942 σταθεροποίησε την κατάσταση. Απεβίωσε το 943 στο Σαιν-Καντέν του Αιν, πρωτεύουσα της κομητείας Βερμαντουά (23 Φεβρουαρίου 943), οι απέραντες εκτάσεις μοιράστηκαν στους γιους του.[2][10] Οι δύο μεγαλύτεροι γιοι του Ροβέρτος και Ερβέρτος πήραν αντίστοιχα το Βερμαντουά και την Αμιένη, οι μικρότεροι πήραν διάσπαρτα εδάφη στην Καμπανία.[10]
Με τον θάνατο του Ροβέρτου ο ανεψιός του Ερβέρτος Γ΄ του Μω κληρονόμησε όλα τα εδάφη, ο γιος του Ερβέρτου Γ΄ Στέφανος του Μω πέθανε άτεκνος (1020) τερματίζοντας το γενεαλογικό δέντρο του Ερβέρτου Β΄.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε την Αδέλα των Ροβερτιδών, κόρη του Ροβέρτου Α΄ της Δυτικής Φραγκίας και είχε τέκνα:
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 p15039.htm#i150389. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), σ. 49
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987–1328 (London: Hambledon Continuum, 2007), σ. 36
- ↑ 4,0 4,1 Emily Taitz, The Jews of Medieval France: The Community of Champagne (Westport CT: Greenwood Press, 1994), σ. 42
- ↑ 5,0 5,1 Eleanor Shipley Duckett, Death and life in the tenth century (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967), σ. 155
- ↑ The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), σσ. 15–16
- ↑ The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), σ. 21
- ↑ The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), σσ. 20–24
- ↑ Eleanor Shipley Duckett, Death and life in the tenth century (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967), σ. 157
- ↑ 10,0 10,1 Kate Norgate, 'Odo of Champagne, Count of Blois and Tyrant of Burgundy', The English Historical Review, Vol. 5, No. 19 (Jul., 1890), σ. 488
Πηγές
- Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984)
- Eleanor Shipley Duckett, Death and life in the tenth century (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967)
- Kate Norgate, 'Odo of Champagne, Count of Blois and Tyrant of Burgundy', The English Historical Review, Vol. 5, No. 19 (Jul., 1890)
- Marignan, Albert; Platon, Jean Georges; Wilmotte, Maurice; Prou, Maurice, eds. (1906). Le Moyen âge (in French). Librairie Ancienne Honore Champion, Editeur.
- The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011)
|
|
.svg)