Ο πεθερός του σκοτώθηκε σε μάχη εναντίον του Καρόλου του Απλού και οι Φράγκοι ευγενείς εξέλεξαν νέο βασιλιά τον γαμπρό του Ροδόλφο, στέφτηκε στο Σουασόν από τον Βάλτερ, αρχιεπίσκοπο του Ρενς στις 13 Ιουλίου του 923. Στο δουκάτο της Βουργουνδίας αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπέρ του μικρότερου αδελφού του Ούγου του Μελανού. Το όνομά του σύμφωνα με Λατινικά έγγραφα είναι Γερμανικής προέλευσης που μεταφράζεται ως "δοξασμένος" ή "λύκος", λεγόταν και Ροδόλφους όνομα που χρησιμοποιούσε στην προσωπική του σφραγίδα. [3]
Ο εκθρονιστείς βασιλιάς Κάρολος ο Απλός ήταν ακόμα ζωντανός και διεκδικούσε τον θρόνο του, ο μπατζανάκης του Ροδόλφου Ερμπέρ Β΄ του Βερμαντουά που είχε παντρευτεί την Αδέλα αδελφή της Έμμας εξαπάτησε τον Κάρολο σε συνάντηση και τον συνέλαβε αιχμάλωτο.
Η πρώτη πράξη του Ροδόλφου ήταν να επιτεθεί στον βασιλιά των Ανατολικών Φράγκων Ερρίκο τον Ορνιθοθήρα που είχε συμμαχήσει τον ίδιο χρόνο με τον Ροβέρτο Α΄, μετά απο μια αποτυχημένη απόπειρα να προσαρτήσει την Λοθαριγγία έκλεισαν ειρήνη. Ο Ερμπέρ Β΄ του Βερμαντουά ωστόσο επιτέθηκε στον Γιλβέρτο, δούκα της Λωρραίνης και κατέλαβε την Λοθαριγγία, ο Ροδόλφος δεν μπόρεσε να αντισταθεί.
Πόλεμοι με Βίκινγκς και Μαγυάρους
Οι Βίκινγκ ξεκίνησαν επιδρομές στην χώρα των Δυτικών Φράγκων (924), από την κοιλάδα του Λίγηρα απείλησαν τον κουνιάδο του Ούγο τον Μέγα και ο Ροδόλφος δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Επιτέθηκαν στην συνέχεια στην Βουργουνδία που την διοικούσε ο αδελφός του βασιλιά Ούγος αλλά αποκρούστηκαν, στην συνέχεια επιτέθηκαν στα βασιλικά κτήματα, κατάφερε να τους αντιμετωπίσει σε συμμαχία με τον αδελφό του Ούγο, τον Ερμπέρ και εκκλησιαστικούς υποτελείς του. Οι Βίκινγκς της Νορμανδίας στην συνέχεια που είχαν εγκατασταθεί στην βόρεια Γαλλία ύστερα από άδεια του Καρόλου του Απλού (911) άρχισαν να λεηλατούν ολόκληρη την περιοχή. Ο Ροδόλφος συμμάχησε με τον Ερμπέρ και τον Αρνούλφο τον Γηραιό, κατάφεραν να καταλάβουν την Έ αλλά στην συνέχεια έπεσαν στην παγίδα, ο βασιλιά τραυματίστηκε, ο κόμης του Πονθιέ και πολλοί ευγενείς σκοτώθηκαν.
Την ίδια χρονιά ο Ροδόλφος συνομίλησε με τον Λουδοβίκο τον Τυφλό, βασιλιά της Προβηγκίας σχετικά με την νέα Ευρωπαϊκή απειλή τον βάρβαρο λαό των Μαγυάρων που ενοχλούσαν τον Λουδοβίκο. Επιτέθηκαν στην περιοχή γύρω από το Ρενς αλλά αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν πριν εμπλακεί ο βασιλιάς σε μάχη μαζί τους (930). Στην συνέχεια επιτέθηκαν στην Βουργουνδία, ο Ροδόλφος συγκέντρωσε έναν τεράστιο στρατό και τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν χωρίς μάχη (935), την εποχή του θανάτου του Ροδόλφου οι απειλές των Βίκινγκς και των Μαγυάρων είχαν εξαλειφθεί.
Τελευταία χρόνια
Ο Ερμπέρ Β΄ του Βερμαντουά χρησιμοποίησε τον αιχμάλωτο πρώην βασιλιά Κάρολο για να αυξήσει την εξουσία του, πέτυχε να κάνει τον γιο του Ούγο αρχιεπίσκοπο του Ρενς (925) και να δώσει την κομητεία του Λον στον γιο του Ούγο (927). Τα παράπονα του βασιλιά στον Ερμπέρ για τον Κάρολο τον ανάγκασαν να τον φέρει μπροστά στον Γουλιέλμο τον Μακρόξιφο κόμη της Ρουέν για να δώσει όρκο υποτέλειας, στην συνέχεια έκανε αίτημα στον πάπα Ιωάννη Ι΄ για να διεκδικήσει τα δικαιώματα του. O πρώην βασιλιάς Κάρολος πέθανε στο Περόν (929) και ο Ερμπέρ έχασε τα πλεονεκτήματα που είχε όσο ήταν ζωντανός. Μετά την ήττα των Βίκινγκ στο Λιμουζίν ο Ροδόλφος δέχτηκε την συμμαχία των Ακουιτανών και όρκο υποτέλειας από τον Γουλιέλμο τον Μακρόξιφο και του παραχώρσε τα νησιά στην ακτή της Νορμανδίας που είναι γνωστά σήμερα σαν Νησιά της Μάγχης. [4]
Ο Ροδόλφος προσπάθησε να περιορίσει την δύναμη του Εμπλ της Ακουιτανίας (929), οπισθοχώρησε από Μπέρρυ και παραχώρησε τον τίτλο του πρίγκιπα της Γοτθίας στον Ραυμόνδο Πονς, κόμη της Τουλούζης, στον ίδιο μετέφερε και τον τίτλο του κόμητος της Ωβέρνης. Η μαργραβία ωστόσο βρισκόταν υπό τον έλεγχο του λόρδου του Χάρουξ ο οποίος την είχε μετατρέψει σε ανεξάρτητη κομητεία. Αργότερα εξεστράτευσε μαζί με τον Εμπλ προκειμένου να εξουδετερώσουν τις τελευταίες εστίες των Βίκινγκ. Στράφηκε στην συνέχεια σταδιακά εναντίον του Ερμπέρ συμμαχώντας με τον Ούγο τον Μέγα, έκαψε το κάστρο του Θιερρύ που είχε φυλακίσει τον Κάρολο (933 - 934). Τελικά έκλεισε ειρήνη μαζί του (935) στην συνέχεια αρρώστησε και σε λίγους μήνες πέθανε.
↑Jean Dufour, Recueil des actes de Robert Ier et de Raoul, rois de France: 922–936 (Paris, 1978), p. lxvii.
↑Stapleton, Thomas (1840). Magni rotuli scaccarii Normanniæ sub regibus Angliæ. p. lii.
Πηγές
Gwatking, H. M., Whitney, J. P., et al. Cambridge Medieval History: Volume III—Germany and the Western Empire. Cambridge University Press: London, 1930.
Jean Dufour, Recueil des actes de Robert Ier et de Raoul, rois de France: 922–936 (Paris, 1978)
Stapleton, Thomas (1840). Magni rotuli scaccarii Normanniæ sub regibus Angliæ. p. lii.
