Η Εθνική Βιβλιοθήκη του Λιβάνου (αραβικά: المكتبة الوطنية, γαλλικά: Bibliothèque nationale du Liban), βρίσκεται στη Βηρυτό, και είναι η εθνική βιβλιοθήκη της χώρας .
Λόγω του εμφυλίου πολέμου του Λιβάνου έκλεισε για το κοινό το 1979 και οι σωζόμενες συλλογές τοποθετήθηκαν σε αποθήκες. Η αποκατάσταση των συλλογών και ο σχεδιασμός μιας νέας τοποθεσίας ξεκίνησε το 1999.
Ιστορία
Η βιβλιοθήκη δημιουργήθηκε το 1921, χάρη στη δωρεά του υποκόμη Φιλίπ ντι Ταράζι των είκοσι χιλιάδων βιβλίων και πολλών σπάνιων αρχείων και εφημερίδων [1]. Οι οδηγίες του ντι Ταράζι ήταν ότι η δωρεά του θα έπρεπε να αποτελέσει «τον πυρήνα της Μεγάλης Βιβλιοθήκης της Βηρυτού». «[1] Τέθηκε υπό την εποπτεία του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας το 1922 [2] . Μετακόμισε στο κτίριο του Λιβανικού Κοινοβουλίου το 1937. [2]
Η κυβέρνηση του Λιβάνου αποφάσισε το 1924 ότι ένα αντίγραφο κάθε βιβλίου που τυπώνεται στον Λίβανο έπρεπε να υποβάλλεται, και επίσης διόρισε οκτώ υπαλλήλους στη βιβλιοθήκη .[1] Ο νόμος περί πνευματικών δικαιωμάτων θεσπίστηκε το 1949 και τροποποιήθηκε το 1959, αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ.[2] Η κυβέρνηση επίσης απέτυχε να παράσχει στη βιβλιοθήκη εξειδικευμένο βιβλιοθηκάριο ή να καθορίσει με σαφήνεια τους στόχους της.[2]
Η βιβλιοθήκη βομβαρδίστηκε και λεηλατήθηκε πολλές φορές σε όλη τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου του Λιβάνου [1] . Κάποτε είχε μια συλλογή πάνω από 100.000 τόμους βιβλίων και 2.000 σπανίων χειρόγραφων. άγνωστος είναι αριθμός των αρχείων που κάηκαν ή κλάπηκαν [2]. Το 1979, το κτίριο έκλεισε και τα σωζόμενα χειρόγραφα και έντυπα αποθηκεύτηκαν στα Εθνικά Αρχεία, και τα πιο σύγχρονα έντυπα βιβλία αποθηκεύτηκαν σε ξεχωριστό κτίριο μεταξύ 1982 και 1983. [1] Η Εθνική Βιβλιοθήκη του Λιβάνου υπήρχε μόνο ονομαστικά κατά τη δεκαετία του 1990.[2]
Το 1998, μια θέρμη έκκληση για την κατασκευή μιας Εθνικής Βιβλιοθήκης του Λιβάνου στη Βηρυτό δημοσιεύθηκε από τον Λιβανέζικο Σύνδεσμο Αντικέρων στο Λίβανο, με την υπογραφή του Ζαν-Πιερ Φατταλ. Ένα κίνημα συμπάθειας υπέρ του έργου φανερώθηκε.
Ο σχεδιασμός για μια νέα τοποθεσία της Εθνικής Βιβλιοθήκης ξεκίνησε το 1999.[3] Ο στόχος ήταν η βιβλιοθήκη να περιέχει όλα όσα δημοσιεύονται στον Λίβανο (περίπου 2.000 βιβλία ετησίως) και όλες τις εκδόσεις για τον Λίβανο και τον αραβικό κόσμο.[3] Το έργο, το οποίο αφορούσε επίσης την αποκατάσταση της συλλογής, υπολογίστηκε σε 7 εκατομμύρια δολάρια, από τα οποία 1,5 εκατομμύρια δολάρια δωρίσθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα υπόλοιπα υποσχέθηκαν από άλλες κυβερνήσεις και ιδιώτες δωρητές.[3] Μέχρι το 2006, πάνω από 3.000 τόμους είχαν αποκατασταθεί.[4] Το 2006 η συλλογή απειλήθηκε ξανά κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Λιβάνου από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς κοντά στις αποθήκες της στο λιμάνι της Βηρυτού.[4]
Το επόμενο έτος, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να στείλει μια αποστολή εμπειρογνωμόνων στη Βηρυτό για να βοηθήσει την κυβέρνηση του Λιβάνου. Έπειτα ακόλουθε μια έκθεση με τίτλο «συλλογική μνήμη» που παρουσιάστηκε στο Μουσείο Σουρσόκ της πρωτεύουσας του Λιβάνου. Ο στόχος ήταν η ανάδειξη της σημασίας του έργου αποκατάστασης της βιβλιοθήκης. Η κυβέρνηση του Λιβάνου αποφάσισε στη συνέχεια να εγκαταστήσει την Εθνική Βιβλιοθήκη στη Νομική Σχολή του Λιβανικού, στην περιοχή Sayaneh, σύμφωνα με τα σχέδια του αρχιτέκτονα Jean-Marc Bonfils (1963 -2020).
Meho, Lokman I.; Nsouli, Mona A. (1999), Libraries and Information in the Arab World: An Annotated Bibliography, Greenwood Publishing Group, ISBN0-313-31098-X.(Αγγλικά)
