Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο όρος χρησιμοποιήθηκε από διάφορες ομάδες για να υποδηλώσει μια ευρεία φιλοσοφία που περιλάμβανε ως κεντρική σκέψη ότι το γυμνό ανθρώπινο σώμα είναι μια φυσική κατάσταση και πρέπει να είναι ευρέως αποδεκτό για τη βελτίωση της κοινωνίας. Αυτή η φιλοσοφία σχετίζεται στενά, και συχνά ισοδύναμα, με το γυμνισμό και έχει στενή σχέση με το κίνημα των χίπις.[1]
Το κίνημα είναι γνωστό κυρίως από τρεις οργανισμούς, την Αγγλική Γυμνοσοφική Κοινωνία, την Διεθνής Κοινωνία της Γυμνοσοφίας (Societe Internationale de Gymnosophie) και την Αμερικανική Γυμνοσοφική Ένωση. Το 1919, ο δάσκαλος της γιόγκα Μπλονς ΝτεΒρις, άνοιξε ένα Ινστιτούτο Γιόγκα Γυμνοσοφίας στη Νέα Υόρκη που συνδύαζε τον Ανατολίτικο χορό και τη Γιόγκα. Η Αγγλική Γυμνοσοφική Κοινωνία ιδρύθηκε το 1922 και μετονομάστηκε σε Νέα Γυμνοσοφική Εταιρεία το 1926. Ένα από τα πρώτα μέλη ήταν ο Τζέραλντ Γκάρντνερ, ο οποίος το 1945 ίδρυσε το «Five Acres Club», φαινομενικά ως λέσχη γυμνιστών, αλλά ως βιτρίνα για τους Γουίκανς, καθώς αυτή η θρησκεία ήταν παράνομη στην Αγγλία μέχρι το 1951. Η Διεθνής Κοινωνία της Γυμνοσοφίας ιδρύθηκε το 1926 στη Γαλλία.
Ο Δρ Μόρις Πάρμλι (1882-1969), καθηγητής κοινωνιολογίας στο City College της Νέας Υόρκης, έγραψε από το 1923 έως το 1924 το βιβλίο, The New Gymnosophy,[2] με τον τίτλο να αλλάζει σε Nudism In Modern Life σε μεταγενέστερες εκδόσεις.[3][4] Συμμετείχε στην ίδρυση της Αμερικανικής Γυμνοσοφικής Ένωσης το 1930.
Τα τελευταία χρόνια, η λέξη γυμνοσοφία έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται ως όρος για μια νέα, πιο πνευματική και ολιστική, ελεύθερη κουλτούρα σώματος.[8]
Στο Δον Κιχώτης:«… σε περιφρόνηση και παρά τον ίδιο το φθόνο, και όλους τους μάγους που η Περσία, ή οι Μπράμαν στην Ινδία, ή οι Γυμνοσοφιστές στην Αιθιοπία έχουν παράγει…»
↑Πάλμλι, Μόρις, Adventures in Many Lands an Autobiographical Memoir, Νιου Χέιβεν: Unpublished manuscript, Parmalee Papers, Mnuscripts and Archives, Yale University Library