Γκαστόν Παρί
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Gaston Paris (Γαλλικά)
Γέννηση	9  Αυγούστου 1839[1][2][3] Αβενέ-Βαλ-ντ'-Ορ[4]
Θάνατος	5  Μαρτίου 1903[2][3][5] Κάννες[6][4]
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία[7]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά[8]
Σπουδές	Εκόλ ντε Σαρτ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	φιλόλογος μεσαιωνολόγος ιστορικός καθηγητής πανεπιστημίου[9] ιστορικός της λογοτεχνίας συγγραφέας[10]
Εργοδότης	Κολλέγιο της Γαλλίας (1872–1903) École pratique des hautes études[11]
Αξιοσημείωτο έργο	Romania
Οικογένεια
Σύζυγος	Marguerite Paris (από 1891)[12]
Γονείς	Alexis Paulin Paris
Συγγενείς	Louis Paris
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Director of the Collège de France (1894–1903) πρόεδρος (Société de Linguistique de Paris) 17η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1896–1903)[13] πρόεδρος (Société des anciens textes français) πρόεδρος (Société de l'École des chartes)
Βραβεύσεις	Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (29  Δεκεμβρίου 1886) Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (31  Δεκεμβρίου 1895) Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (4  Αυγούστου 1875) prix Gobert (1866 και 1872)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μπρουνό Πωλέν Γκαστόν Παρί (γαλλικά: Bruno Paulin Gaston Paris, 9 Αυγούστου 1839 - 5 Μαρτίου 1903) ήταν Γάλλος λόγιος φιλόλογος και συγγραφέας.^[14] Είχε προταθεί για Νόμπελ λογοτεχνίας τις χρονιές 1901, 1902 και το 1903.^[15]

Ο Γκαστόν γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου το 1839, στο Avenay-Val-d'Or. Ήταν γιος ενός λόγιου, του Παουλίν Παρί. Κατά την παιδική του ηλικία, ο Γκαστόν, εκτίμησε την Παλιά Γαλλική.

Ο Γκαστόν, διαδραμάτισε καίριο ρόλο στη δημιουργία της επιστημονικής διδασκαλίας στη φιλολογία. Τα πιο πολλά του έργα αφορούν τη μεσαιωνική λογοτεχνία. Τα κυριότερα, φέρονται να είναι, τα Τραγούδια του 15ου αιώνα και Η ποίηση του Μεσαίωνα.^[14]

Ο μεγάλος αυτός Γάλλος φιλόλογος απεβίωσε στις 6 Μαρτίου 1903, στις Κάννες.^[16]

• Les Plus anciens monuments de la langue française (1875)
• Manuel d'ancien Français (1888)
• Mystère de la passion d'Arnoul Greban (1878), in collaboration with Gaston Raynaud
• Deux rédactions du roman des sept sages de Rome (1876)
• a translation of the Grammaire des langues romanes (1874–1878) of Friedrich Diez, in collaboration with MM. Brachet and Morel-Fatio.
• La Poésie du Moyen Âge (1885 and 1895)
• Penseurs et poètes (1897)
• Poèmes et légendes du moyen âge (1900)
• François Villon (1901), an admirable monograph contributed to the "Grands Écrivains Français" series
• Legendes du Moyen Âge (1903).
• Summary of medieval French literature forms a volume of the Temple Primers.

• Jean-Pierre Rousselot, « Gaston Paris », Revue de l'Institut catholique de Paris, mai-juin 1904, 192-218.
• J.-C. Chevallier, « Le baron de Tourtoulon et la constitution d'une géographie linguistique » (polémique de Gaston Paris avec Charles de Tourtoulon), in De François Raynouard à Auguste Brun. La contribution des Méridionaux aux premières études de linguistique romane, Aix-en-Provence, Brignoles, université de Montpellier-3 Paul-Valéry, MontpellierCat INIST

• "Hommage à Gaston Paris" (1903), the opening lecture of his successor, Joseph Bédier, in the chair of medieval literature at the College de France;
• A. Thomas, Essais de philologie française (1897);
• W. P. Ker, in the Fortnightly Review (July 1904);
• M. Croiset, Notice sur Gaston Paris (1904);
• J. Bédier et M. Roques, Bibliographie des travaux de Gaston Paris (1904).

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Γκαστόν Παρί

• Notice biographique de l'Académie française
• Notice biographique par Henri Jadart
• Généalogie de Gaston Paris
• (Ισπανικά) Biographie complète de Gaston Paris avec bibliographie

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.