Τα γεγονότα ή τα δεδομένα που περιγράφει το λήμμα έχουν μεταβληθεί και χρειάζεται ενημέρωση με πιο πρόσφατες πληροφορίες. Σήμανση: Σεπτέμβριος 2022 Παρακαλούμε βελτιώστε το λήμμα ενημερώνοντάς το, μη ξεχνώντας να αναφέρετε και αξιόπιστες πηγές.
Η Γερουσία έχει λιγότερο εξέχουσα θέση από την κάτω βουλή, την απευθείας εκλεγμένη Εθνοσυνέλευση· οι συζητήσεις στη Γερουσία τείνουν να είναι λιγότερο τεταμένες και γενικά έχουν λιγότερη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης.
Ιστορία
Η πρώτη εμπειρία της Γαλλίας με μία άνω βουλή ήταν υπό το Διευθυντήριο από το 1795 έως το 1799, όταν το Συμβούλιο των Αρχαίων ήταν η άνω βουλή. Υπήρχαν Γερουσίες σε αμφότερες την Πρώτη και τη Δεύτερη Αυτοκρατορία (την πρώην Συντηρητική Γερουσία, και αργότερα Γαλλική Γερουσία), αλλά υπήρχαν μόνο ονομαστικά νομοθετικά σώματα - τεχνικά δεν ήταν νομοθετικά, αλλά περισσότερο συμβουλευτικά σώματα στο πρότυπο της Ρωμαϊκής Γερουσίας.
Με την Παλινόρθωση το 1814, μια νέα Βουλή των Ευγενών δημιουργήθηκε, στο μοντέλο της Βρετανικής Βουλής των Λόρδων. Πρώτα περιελάμβανε κληρονομικούς ευγενείς, αλλά μετά την Ιουλιανή Επανάσταση του 1830, έγινε ένα σώμα στο οποίο κάποιος διοριζόταν ισοβίως. Η Δεύτερη Δημοκρατία επέστρεψε σε ένα μονοθάλαμο σύστημα μετά το 1848, αλλά σύντομα μετά την ίδρυση της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας το 1852, μια Γερουσία ιδρύθηκε ως η άνω βουλή. Στην Τέταρτη Δημοκρατία, η Γερουσία μετονομάσθηκε σε Συμβούλιο της Δημοκρατίας, αλλά η εξουσία της ήταν ευρέως η ίδια. Με το νέο σύνταγμα της Πέμπτης Δημοκρατίας που επιβλήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1958, το παλαιό όνομα της Γερουσίας αποκαταστάθηκε.
Το 2011, το Σοσιαλιστικό Κόμμα κέρδισε τον έλεγχο της Γαλλικής Γερουσίας για πρώτη φορά από την ίδρυση της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας.[2]
Σύνθεση και εκλογές
Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2004, η Γερουσία είχε 321 γερουσιαστές, που ο καθένας εκλέγεται για μια εννεαετή θητεία. Σε αυτήν την ημερομηνία, η θητεία μειώθηκε στα έξι έτη, ενώ ο αριθμός των γερουσιαστών θα αυξηθεί προοδευτικά στους 346 το 2010 για να αντιπροσωπεύει τις αλλαγές στη δημογραφία της χώρας. Οι Γερουσιαστές εκλέγονταν κατά τρίτα κάθε τρία έτη· αυτό επίσης θα αλλάξει στο ένα δεύτερο του αριθμού τους κάθε τρία χρόνια.[3] Οι Γερουσιαστές εκλέγονται έμμεσα από περίπου 150.000 τοπικά εκλεγμένους αξιωματούχους ("grands électeurs"), περιλαμβανομένων περιφερειακών συμβούλων, συμβούλων των νομών, δημάρχων, συμβούλων των πόλεων και των αντιπροσώπων τους σε μεγάλες κωμοπόλεις, και εκπροσώπους της Εθνοσυνέλευσης. Αυτό το σύστημα παρουσιάζει μια προκατάληψη στη σύνθεση της Γερουσίας, η οποία ευνοεί τις επαρχιακές περιοχές. Συνεπώς, ενώ η πολιτική πλειοψηφία αλλάζει συχνά στην Εθνοσυνέλευση, η Γερουσία έχει παραμείνει πολιτικά συντηρητική από την ίδρυση της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, προς δυσαρέσκεια των Σοσιαλιστών,[4]και μερικοί αναλυτές περιμένουν ότι θα παραμείνει έτσι τα ερχόμενα χρόνια. Αυτό έχει κεντρίσει την αμφιβολία, ειδικά μετά τις γερουσιαστικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2008[5] στις οποίες το (αριστερό) Σοσιαλιστικό Κόμμα, παρότι έλεγχε όλες εκτός από δύο περιοχές της Γαλλίας, μια πλειοψηφία νομών, και και κοινότητες (communes) που αντιπροσώπευαν πάνω από το 50% του πληθυσμού, ακόμη απέτυχε να πετύχει μια πλειοψηφία στη Γερουσία. Όμως, το 2011 οι Σοσιαλιστές κατάφεραν να συγκεντρώσουν μαζί με τους συμμάχους τους την απόλυτη πλειοψηφία στη Γερουσία για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε΄ Δημοκρατίας.
Δώδεκα γερουσιαστές εκλέγονται για να εκπροσωπήσουν τους Γάλλους πολίτες που ζουν εκτός της Δημοκρατίας της Γαλλίας.[6]
Από μια παράδοση που άρχισε με την Πρώτη Εθνοσυνέλευση κατά την Γαλλική Επανάσταση, τα "αριστερά" κόμματα κάθονται στα αριστερά όπως φαίνονται από την θέση του προέδρου, και τα "δεξιά" κόμματα στα δεξιά, και οι θέσεις έτσι δείχνουν το πολιτικό φάσμα όπως εκπροσωπείται στη Γερουσία.
Σύνθεση και μέλη
2017
Στις τελευταίες εκλογές για την ανανέωση της Γαλλικής Γερουσίας, που διεξήχθησαν στις 24 Σεπτεμβρίου 2017, εξελέγησαν οι 170 επί συνόλου 348 γερουσιαστών. Ο Ζεράρ Λαρσέρ επανεξελέγη πρόεδρος της Γερουσίας στις 2 Οκτωβρίου 2017.
Σύνθεση μετά την ανανέωση (2017)
Σύνθεση με τελευταία ενημέρωση στις 3 Οκτωβρίου 2017[7]
Συνολική "Προεδρική Πλειοψηφία" UMP, UC-UDF και τμήμα του RDSE (Δεξιά)
189
60
180
–9
164
–16
Αριστερά (PS, CRC, VEC and some RDSE)
118
32
139
+21
177
+38
Μη ενταγμένοι
NI
6
1
7
+1
7
+0
Σύνολο
331
114
343
+12
348
+5
a - Έδρες που διεκδικούνται (Serie A) Πηγή: Public Senat
Πρόεδρος
Οι γερουσιαστές εκλέγουν μεταξύ τους έναν Πρόεδρο. Ο τωρινός κάτοχος είναι ο Ζαν Πιερ Μπελ. Ο Πρόεδρος της Γερουσίας είναι επίσης, σύμφωνα με το σύνταγμα της Πέμπτης Δημοκρατίας, πρώτος στη γραμμή διαδοχής σε περίπτωση θανάτου, παραίτησης ή παραπομπής σε δίκη (μόνο για λόγους υγείας) του Προέδρου της Δημοκρατίας, γινόμενος έτσι Προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας έως ότου διεξαχθεί μια νέα εκλογή. Αυτό συνέβη δις για τον Αλαίν Ποέρ, μία φορά με την παραίτηση του Σαρλ ντε Γκωλ και μια φορά με τον θάνατο του Ζωρζ Πομπιντού.
Εξουσίες
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η Γερουσία έχει σχεδόν τις ίδιες εξουσίες με την Εθνοσυνέλευση. Τα νομοσχέδια μπορεί να υποβληθούν από την κυβέρνηση (projets de loi) ή από κάποιο από τα σώματα του Κοινοβουλίου (propositions de loi). Παρ' όλα αυτά, αν η Εθνοσυνέλευση και η Γερουσία δεν μπορούν να συμφωνήσουν για την γλώσσα ενός νομοσχεδίου, η Κυβέρνηση μπορεί να ζητήσει από την Εθνοσυνέλευση να κάνει μια τελική ψηφοφορία για το νομοσχέδιο, είτε χρησιμοποιώντας την αυθεντική έκδοση που ψήφισε η Εθνοσυνέλευση, ή την εκδεδομένη έκδοση που υιοθετείται από την Commission mixte paritaire καιπεριλαμβάνοντας τυχόν τροποποιήσεις που θα ασκήσει η Γερουσία που η Εθνοσυνέλευση μπορεί να επιθυμεί να υιοθετήσει.[8] Κατά την διάρκεια μιας περιόδου κοινωνικής επικράτησης, ή συγκρουόμενου διθαλαμισμού, η Συνέλευση μπορεί να υπερκεράσει μια αρνησικυρία της Γερουσίας.
Η Γερουσία επίσης παρακολουθεί τις πράξεις της κυβέρνησης δημοσιεύοντας πολλές αναφορές κάθε χρόνο για διάφορα θέματα.
.svg)
