Ο Γάιος Κάσσιος Λογγίνος, λατ.: Gaius Cassius Longinus (1ος αι. μ.Χ.) ήταν αρχαίος Ρωμαίος νομικός και πολιτικός. Ήταν εγγονός του Σέρβιου Σουλπίκου Ρούφου, ήταν επίσης ανιψιός ή εγγονός του Γάιου Κάσσιου Λογγίνου, ενός από τους δολοφόνους του Ι. Καίσαρα. ^[3] Ο Λογγίνος ήταν αντικαταστάτης ύπατος του δεύτερου εξαμήνου του 30, ως συνάδελφος του Λεύκιου Ναίβιου Σουρδίνου. ^[4]

Ο Γ. Κάσσιος Λ., μαθητής του Μασούριου Σαβίνου, ήταν επικεφαλής της νομικής σχολής που ονομάζεται Σαβινιανοί ή Κασσινιανοί. Τα κύρια έργα του είναι τα libri (commentarii) iuris civilis σε τουλάχιστον δέκα τόμους, τα οποία διασώθηκαν μόνο σε αποσπάσματα μεταγενέστερων συγγραφέων, όπως ο Γ. Ο. Τ. Τ. Λ. Ιαβολένος. Μετά την ολοκλήρωση της θητείας του ως αντικαταστάτη υπάτου, ο Λογγίνος υπηρέτησε ως ανθύπατος διοικητής της Μικράς Ασίας το 40-41, μετά κυβερνήτης της αυτοκρατορικής επαρχίας της Συρίας το 41-49. Εξορίστηκε από τον Nέρωνα στη Σαρδηνία το 65, αλλά επέστρεψε στη Ρώμη, όταν ο Βεσπασιανός φόρεσε την πορφύρα. ^[5]

Ο Τάκιτος περιλαμβάνει μία ομιλία του Γ. Κάσσιου, όταν ήταν συγκλητικός την εποχή τού Νέρωνα, σχετικά με μία συζήτηση που προέκυψε. Υπήρξαν δηλ. μαζικές διαμαρτυρίες στη Ρώμη, όταν 400 αθώοι σκλάβοι έπρεπε να εκτελεστούν, επειδή ανήκαν στο νοικοκυριό του Λεύκιου Πεδάνιου Σεκούνδου, που δολοφονήθηκε από τον σκλάβο του. ^{[6] [7]} Είναι ανοικτό το ερώτημα, σε ποιο βαθμό η ομιλία αντικατοπτρίζει αυτό που είπε πραγματικά ο Κάσσιος και σε ποιο βαθμό αντιπροσωπεύει τις απόψεις του Τάκιτου, αν και είναι τουλάχιστον πιθανό ότι ο Τάκιτος έκανε χρήση των αρχείων της Συγκλήτου. Η σκληρή γραμμή που εκφράζεται, είναι σύμφωνα με αυτό που γνωρίζουμε για τον Κάσσιο: στην ομιλία του ο Κάσσιος παραδέχθηκε ότι η εκτέλεση θα ήταν άδικη. Παραδέχθηκε επίσης ότι θα παραβίαζε τα δικαιώματα των ιδιωτικών συμφερόντων, αλλά το δικαιολόγησε για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Τα ιδιωτικά συμφέροντα που τον αφορούσαν, δεν περιελάμβαναν κανένα δικαίωμα στη ζωή για τους σκλάβους, αλλά την απώλεια στους κληρονόμους. ^[8] Οι σύγχρονοι σχολιαστές συμφωνούν με εκείνους που διαμαρτυρήθηκαν τότε, για το ότι ο νόμος είναι εγγενώς άδικος.

Νυμφεύτηκε την Ιουνία Λεπίδα, τρισεγγονή του Αυγούστου, και είχε τέκνα:

• Κασσία Λογγίνα (γενν. π. 35 π.Χ.), παντρεύτηκε τον Γναίο Δομίτιος Κόρβουλο στρατηγό, με τον οποίο απέκτησε:
  • Δομιτία γενν. π. 50, παντρεύτηκε τον Λεύκιο Άννιο Βινικιανό συγκλητικό.
  • Δομιτία Λογγίνα π.54-126/130, παντρεύτηκε τον Δομιτιανό Ρωμαίο Αυτοκράτορα.
• Κάσσιος Λέπιδος γενν. π. 55 μ.Χ., νυμφεύτηκε μία αγνώστου ονόματος γυναίκα, από την οποία είχε:
  • Κασσία Λεπίδα γενν. π. 80 μ.Χ.), παντρεύτηκε τον Γάιο Ιούλιο Αλέξανδρο Βερενικιανό (από τον Οίκο του Ηρώδη) ύπατο το 116 και ανθύπατο της Ασίας το 132.
    • Ιουλία Κασσία Αλεξάνδρα γενν. π. 105, παντρεύτηκε τον Έλληνα Γάιο Αβίδιο Ηλιόδωρο ιππέα και ρήτορα.
      • Αβίδιος Κάσσιος π.130-175, στρατηγός, σφετεριστής του θρόνου.

• Γένος Κασσίων

• Kupisch, Berthold (2001). «Cassius Longinus». Στο: Michael Stolleis, επιμ. Juristen: ein biographisches Lexikon; von der Antike bis zum 20. Jahrhundert (στα Γερμανικά) (2nd έκδοση). München: Beck. σελ. 124. ISBN 3-406-45957-9.