Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών

Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών
Η ανακοίνωση της απονομής Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών το 2008
Συχνότηταετήσια
Πρώτη απονομή1969
Τωρινός κάτοχοςΚλόντια Γκόλντιν

Το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών είναι ένα από τα Βραβεία Νόμπελ. Απονέμεται σε ετήσια βάση από την Τράπεζα της Σουηδίας σε οικονομολόγους για την εξαιρετική συνεισφορά τους στα οικονομικά. Το βραβείο θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες διακρίσεις στον χώρο των οικονομικών.

Ιστορία και διαδικασία βράβευσης

Σε αντίθεση με τα άλλα βραβεία (χημείας, φυσικής, ιατρικής, λογοτεχνίας και ειρήνης) το Βραβείο Οικονομικών Επιστημών δεν ζητήθηκε ποτέ από τον Άλφρεντ Νόμπελ στη διαθήκη του. Θεσπίστηκε αυθαίρετα το 1968, 70 χρόνια μετά τον θάνατό του από την Τράπεζα της Σουηδίας με αφορμή τη συμπλήρωση τριακοσίων χρόνων από την ίδρυσή της. Απονέμεται από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών με βάση τα ίδια κριτήρια απονομής που εφαρμόζονται και για τα υπόλοιπα βραβεία.[1] Οι βραβευθέντες οικονομολόγοι λαμβάνουν χρυσό μετάλλιο από τον Βασιλιά της Σουηδίας. Η απονομή γίνεται στη Στοκχόλμη στις 10 Δεκεμβρίου, ημέρα θανάτου του Άλφρεντ Νόμπελ, μαζί με τα υπόλοιπα βραβεία εκτός από το Νόμπελ Ειρήνης, που απονέμεται στο Όσλο. Το ποσό χρημάτων που αντιστοιχεί σε κάθε βραβευθέντα είναι το ίδιο με αυτό που δίνεται για τα υπόλοιπα βραβεία.

Επιλογή υποψηφίων

Η επιλογή των υποψηφίων γίνεται από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών, η οποία επιλέγει και τους υποψηφίους για τα Νόμπελ Χημείας και Φυσικής. Κάθε χρόνο γίνονται προτάσεις για εκατοντάδες πρόσωπα, τα οποία βρίσκονται βέβαια στη ζωή, από ειδικούς. Οι προτάσεις αυτές υποβάλλονται σε μία επιτροπή αποτελούμενη από πέντε έως οκτώ μέλη. Όπως και για τα υπόλοιπα βραβεία όχι περισσότερα από τρία ζώντα πρόσωπα μπορούν να μοιραστούν το βραβείο. Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο της τάξης των 10 εκατομμυρίων σουηδικών κορόνων (περίπου 1 εκατομμύριο ευρώ).

Τον Φεβρουάριο του 1995 αποφασίστηκε να διευρυνθούν τα όρια του βραβείου. Έτσι προσδιορίζεται πλέον σαν βραβείο στις κοινωνικές επιστήμες προκειμένου να συμπεριληφθούν επιτεύγματα σε τομείς όπως η πολιτική επιστήμη, η ψυχολογία και η κοινωνιολογία. Επιπλέον η επιτροπή επιλογής βραβευθέντων εμπλουτίστηκε με δύο μέλη μη οικονομολόγους, ενώ μέχρι τότε αποτελούνταν από πέντε οικονομολόγους.

Συγκρούσεις

Όπως ήδη αναφέρθηκε ο Νόμπελ δεν ανέφερε ποτέ στη διαθήκη του την επιθυμία του για τη θέσπιση βραβείου για την οικονομία, ούτε όμως και το απαγόρευσε όπως είχε κάνει με τα μαθηματικά. Σχετικά με αυτό οι κληρονόμοι του Νόμπελ υποστηρίζουν ότι δεν τη θεωρούσε καθαρή επιστήμη και άξια να βραβεύεται με μία υψηλού κύρους διάκριση. Την άποψη αυτήν τη συμμερίζονται και άλλοι, κυρίως εκπρόσωποι κλάδων μη αμφισβητούμενης επιστημονικότητας (φυσική, χημεία). Κάποιοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να ζητήσουν την κατάργηση του βραβείου, ανάμεσά τους και ένας μακρινός εγγονός του Νόμπελ, ο Πίτερ Νόμπελ, δικηγόρος ασχολούμενος με θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων.[2]

Υποστηρίζεται επίσης ότι η βράβευση με το βραβείο αυτό μπορεί να εμπεριέχει πολιτικές σκοπιμότητες καθώς τα οικονομικά αποτελούν κοινωνική επιστήμη. Το ζήτημα πάντως δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί.[3]

Προλήψεις

Στα αξιοπερίεργα του βραβείου αυτού συγκαταλέγεται και η κακοτυχία που του αποδίδεται από ορισμένους προληπτικούς.[3] Συγκεκριμένα έρχεται δεύτερο μετά το Νόμπελ Ειρήνης. Αφορμή για τις δοξασίες αυτές είναι τα ατυχή συμβάντα που συνέβησαν σε ορισμένους βραβευθέντες. Ο Γουίλιαμ Βίκρεϊ, ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ Οικονομίας το 1996, βρέθηκε νεκρός από καρδιακή προσβολή στο τιμόνι του αυτοκινήτου του, τρεις μέρες μετά την ανακοίνωση της βράβευσής του. Ο Ρόμπερτ Λούκας Τζούνιορ, ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο το 1995, έχασε μέσα από τα χέρια του το μισό χρηματικό βραβείο. Η σύζυγός του, με την οποία βρισκόταν σε διάσταση, εισέπραξε το μισό βραβείο στηριζόμενη σε συγκεκριμένο όρο του διαζυγίου τους. Ο Ρόμπερτ Μαντέλ, ο οποίος βραβεύτηκε το 1999, ήταν θερμός υποστηρικτής του ευρώ, για αυτό και εισέπραξε το βραβείο σε αυτό το νόμισμα. Δεν είχε υπολογίσει όμως καλά τα πράγματα και έτσι μετά από μία πτώση του ευρώ έχασε σημαντικό μέρος του βραβείου του. Κατάφερε να σώσει τα υπόλοιπα μετατρέποντάς τα σε δολάρια.

Βραβευθέντες

Ακολουθεί μία λίστα βραβευθέντων με το Βραβείο Νόμπελ στις Οικονομικές Επιστήμες από το 1969 έως σήμερα.[4]

Έτος Όνομα Χώρα Θέμα
1969 Ράγκναρ Φρις
Γιαν Τινμπεργκέν 		Νορβηγία Νορβηγία
Ολλανδία 		για την ανάπτυξη και την εφαρμογή δυναμικών μοντέλων στην ανάλυση οικονομικών διαδικασιών
1970 Πολ Σάμιουελσον  ΗΠΑ για την επιστημονική του εργασία, μέσω της οποίας ανέπτυξε στατική και δυναμική οικονομική θεωρία και συνεισέφερε στη βελτίωση του επιπέδου της ανάλυσης στην οικονομική επιστήμη
1971 Σάιμον Κούζνετς  ΗΠΑ για την ανάπτυξη εμπειρικής ερμηνείας της οικονομικής ανάπτυξης, η οποία οδήγησε σε ένα νέο, διευρυμένο πλαίσιο στην οικονομική και κοινωνική δομή και στην διαδικασία ανάπτυξης
1972 Σερ Τζον Χικς
Κένεθ Άροου 		Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο
 ΗΠΑ 		για την πρωτοπόρα συνεισφορά τους στην θεωρία της ισορροπίας και στη θεωρία της ευημερίας
1973 Βασίλι Λεόντιεφ  ΗΠΑ για την ανάπτυξη της μεθόδου εισροών-εκροών και την εφαρμογή της σε σημαντικά οικονομικά προβλήματα
1974 Γκουνάρ Μιρντάλ
Φρίντριχ Χάγιεκ 		Σουηδία
Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο /
Αυστρία Αυστρία 		για την καινοτόμο εργασία τους στη θεωρία χρήματος και τις οικονομικές διακυμάνσεις και για την διεισδυτική ανάλυση της αλληλεπίδρασης μεταξύ οικονομικών, κοινωνικών και θεσμικών φαινομένων.
1975 Λεονίντ Καντόροβιτς
Τγιάλινγκ Κούπμανς 		Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση
 ΗΠΑ 		για τη συνεισφορά τους στη θεωρία βέλτιστης κατανομής των πόρων
1976 Μίλτον Φρίντμαν  ΗΠΑ για τα επιτεύγματά του στους τομείς της καταναλωτικής ανάλυσης, νομισματικής θεωρίας και για την απόδειξη της πολυπλοκότητας της πολιτικής σταθεροποίησης
1977 Μπερτίλ Ολίν
Τζέιμς Μεντ 		Σουηδία
Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 		για την πρωτοπόρο συνεισφορά τους στη θεωρία του διεθνούς εμπορίου και των κινήσεων κεφαλαίων
1978 Χέρμπερτ Σάιμον  ΗΠΑ για την καινοτόμο εργασία του στη διαδικασία λήψης αποφάσεων μέσα στους οικονομικούς οργανισμούς
1979 Θίοντορ Σουλτς
Άρθουρ Λιούις 		 ΗΠΑ
Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 		για την καινοτόμο συνεισφορά του στην έρευνα της οικονομικής ανάπτυξης με ιδιαίτερη έμφαση στα προβλήματα των αναπτυσσόμενων χωρών
1980 Λόρενς Κλάιν  ΗΠΑ για τη δημιουργία οικονομετρικών μοντέλων και την εφαρμογή τους στη ανάλυση των οικονομικών διακυμάνσεων και οικονομικών πολιτικών
1981 Τζέιμς Τόμπιν  ΗΠΑ για την ανάλυση των χρηματοπιστωτικών αγορών και τις συσχετίσεις τους με τις επιχειρηματικές αποφάσεις, την απασχόληση, την παραγωγή και τις τιμές.
1982 Τζωρτζ Στίγκλερ  ΗΠΑ για τις μελέτες του σχετικά με τις βιομηχανικές δομές, τη λειτουργία των αγορών και τα αίτια και τις επιδράσεις των δημοσίων ρυθμίσεων.
1983 Ζεράρ Ντεμπρέ  ΗΠΑ για την ενσωμάτωση νέων αναλυτικών μεθόδων στην οικονομική θεωρία και για την αυστηρή αναδιατύπωση της θεωρίας της γενικής ισορροπίας.
1984 Ρίτσαρντ Στόουν Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη των συστημάτων εθνικών λογαριασμών και τη βελτίωση της βάσης της εμπειρικής οικονομικής ανάλυσης
1985 Φράνκο Μοντιλιάνι Ιταλία για τις πρωτοπόρες αναλύσεις του πάνω στην αποταμίευση και τις χρηματοπιστωτικές αγορές
1986 Τζειμς Μπιουκάναν  ΗΠΑ για την ανάπτυξη θεμελιωδών βάσεων για τη θεωρία της λήψης οικονομικών και πολιτικών αποφάσεων
1987 Ρόμπερτ Σόλοου  ΗΠΑ για τη συνεισφορά του στη θεωρία της οικονομικής ανάπτυξης
1988 Μορίς Αγιέ Γαλλία για την πρωτοπόρο συνεισφορά του στη θεωρία των αγορών και στην αποτελεσματική κατανομή των πόρων
1989 Τρίγκβε Χααβέλμο Νορβηγία Νορβηγία για την επεξήγηση της θεωρίας των πιθανοτήτων της οικονομετρίας και για την ανάλυση ταυτόχρονων οικονομικών δομών
1990 Χάρι Μάρκοβιτς
Μέρτον Μίλερ
Ουίλιαμ Φόρσιθ Σαρπ 		 ΗΠΑ για την καινοτόμο εργασία τους στον τομέα των χρηματοοικονομικών
1991 Ρόναλντ Κόαζ Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο για την ανακάλυψη και εξήγηση της σημαντικότητας των εξόδων συναλλαγών και των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας στη δομή και τη λειτουργία της οικονομίας
1992 Γκάρι Μπέκερ  ΗΠΑ για την επέκταση του πλαισίου της μικροοικονομικής ανάλυσης σε μία ευρεία κλίμακα ανθρώπινων συμπεριφορών και αλληλεπιδράσεων, συμπεριλαμβανομένης και της μη αγοραίας συμπεριφοράς
1993 Ρόμπερτ Φόγκελ
Ντάγκλας Νορθ 		 ΗΠΑ για την ανανέωση της έρευνας στην οικονομική ιστορία μέσω της εφαρμογής μεθόδων οικονομικής ιστορίας και ποσοτικών μεθόδων για την εξήγηση οικονομικών και θεσμικών αλλαγών
1994 Τζον Χαρσάνγι
Τζον Φορμπς Νας
Ράινχαρντ Ζέλτεν 		 ΗΠΑ
 ΗΠΑ
 Γερμανία 		για την καινοτόμο ανάλυση των ισορροπιών στη θεωρία των μη συνεργατικών παιγνίων.
1995 Ρόμπερτ Λούκας Τζούνιορ  ΗΠΑ για την ανάπτυξη και εφαρμογή της υπόθεσης των ορθολογικών προσδοκιών καθώς και για το μετασχηματισμό της μακροοικονομικής ανάλυσης και της εμβάθυνσης στην κατανόηση της οικονομικής πολιτικής
1996 Τζέιμς Μίρλες
Γουίλιαμ Βίκρεϊ 		Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο
 ΗΠΑ 		για τη θεμελιώδη συνεισφορά τους στην οικονομική θεωρία των κινήτρων σε καθεστώς ασύμμετρης πληροφόρησης
1997 Ρόμπερτ Μέρτον
Μάιρον Σόουλς 		 ΗΠΑ
Καναδάς Καναδάς 		για την ανάπτυξη μίας νέας μεθόδου προσδιορισμού της αξίας χρηματοοικονομικών παραγώγων
1998 Αμάρτυα Σεν Ινδία Ινδία για τη συνεισφορά του στα οικονομικά της ευημερίας[5]
1999 Ρόμπερτ Μαντέλ Καναδάς Καναδάς για την ανάλυση της νομισματικής και της δημόσιας πολιτικής υπό το πρίσμα διαφορετικών καθεστώτων ισοτιμιών[6]
2000 Τζέιμς Χέκμαν  ΗΠΑ για την ανάπτυξη θεωριών και μεθόδων ανάλυσης επιλεκτικών δειγμάτων
Ντάνιελ Μακφάντεν  ΗΠΑ για την ανάπτυξη θεωρίας και μεθόδων ανάλυσης μικροδεδομένων[7]
2001 Τζωρτζ Άκερλοφ
Μάικλ Σπενς
Τζόζεφ Στίγκλιτς 		 ΗΠΑ για την ανάλυση αγορών με ασύμμετρη πληροφόρηση[8]
2002 Ντάνιελ Κάνεμαν  ΗΠΑ/ Ισραήλ για την ενσωμάτωση ευρημάτων από την ψυχολογική έρευνα στην οικονομική επιστήμη και ειδικά στην ανθρώπινη κρίση και στη διαδικασία λήψης αποφάσεων σε καθεστώς αβεβαιότητας
Βέρνον Σμιθ  ΗΠΑ για την καθιέρωση εργαστηριακών πειραμάτων σαν εργαλείο στην εμπειρική οικονομική ανάλυση, και ειδικά στη μελέτη εναλλακτικών μορφών αγοράς[9]
2003 Ρόμπερτ Ένγκλι
Κλάιβ Γκράνγκερ 		 ΗΠΑ
Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 		για τη συνεισφορά τους στην ανάλυση του οικονομικού χρόνου με το μοντέλο ARCH.[10]
2004 Φιν Κίντλαντ
Έντουαρντ Πρέσκοτ 		Νορβηγία Νορβηγία
 ΗΠΑ 		για τη συνεισφορά τους στη δυναμική μακροοικονομική και συγκεκριμένα στη χρονική συνοχή της οικονομικής πολιτικής και τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από τους επιχειρηματικούς κύκλους[11]
2005 Ρόμπερτ Άουμαν
Τόμας Σέλινγκ 		Ισραήλ/ ΗΠΑ
 ΗΠΑ 		για την ξεχωριστή δουλειά τους στην θεωρία των παιγνίων[12]
2006 Έντμουντ Φελπς  ΗΠΑ για την ανάλυση βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων εναλλαγών της μακροοικονομικής πολιτικής
2007 Λεόνιτ Χούρβιτς, Έρικ Μάσκιν, Ρότζερ Μάιερσον  ΗΠΑ για την ανάπτυξη της θεωρίας «κατασκευής μηχανισμών», η οποία επιτρέπει στους οικονομολόγους να αντιληφθούν καλύτερα πότε οι αγορές λειτουργούν με ομαλό τρόπο και πότε όχι.
2008 Πωλ Κρούγκμαν  ΗΠΑ για την εργασία του στον τομέα των εμπορικών συναλλαγών, επειδή ενοποίησε τα πρωτύτερα διακριτά ερευνητικά πεδία του διεθνούς εμπορίου και της οικονομικής γεωγραφίας.[13]
2009 Έλινορ Όστρομ[14] και Όλιβερ Ουίλιαμσον (αμφότεροι  ΗΠΑ) για τις έρευνές τους στον τομέα της οικονομικής διακυβέρνησης.
2010 Πίτερ Ντάιαμοντ
Ντέιλ Τ. Μόρτενσεν
Χριστόφορος Πισσαρίδης 		 ΗΠΑ
 ΗΠΑ
 Κύπρος 		για τις αναλύσεις των αγορών με αναζήτηση τριβών.[15]
2011 Τόμας Σάρτζεντ
Κρίστοφερ Σιμς 		 ΗΠΑ
 ΗΠΑ 		για την εμπειρική τους έρευνα πάνω στην αιτία και το αποτέλεσμα στην μακροοικονομία.[16]
2012 Άλβιν Ε. Ροθ
Λόιντ Σάπλεϊ 		 ΗΠΑ
 ΗΠΑ 		για τη θεωρία των σταθερών κατανομών και την εφαρμογή του σχεδιασμού της αγοράς.[17]
2013 Γιουτζίν Φάμα, Λαρς Πίτερ Χάνσεν, Ρόμπερτ Τζ. Σίλερ  ΗΠΑ για τις έρευνές τους σχετικά με τις διακυμάνσεις τιμών σε επενδυτικά προϊόντα."[18]
2014 Ζαν Τιρόλ Γαλλία για την ανάλυσή του σχετικά με την ισχύ και την εποπτεία των αγορών."[19]
2015 Άνγκους Ντίτον Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο
 ΗΠΑ 		για την ανάλυσή του σχετικά με την κατανάλωση, τη φτώχεια και την ευημερία.[20]
2016 Όλιβερ Χαρτ
Μπενγκτ Χόλμστρεμ 		 ΗΠΑ
 Φινλανδία 		για τη συνεισφορά τους στην ανάπτυξη της Θεωρίας Συμβολαίων."[21]
2017 Ρίτσαρντ Θέιλερ  ΗΠΑ για τη συνεισφορά του στη συμπεριφορική οικονομική".[22]
2018 Γουίλιαμ Νόρντχαους
Πολ Ρόμερ 		 ΗΠΑ
 ΗΠΑ 		για την ένταξη της κλιματικής αλλαγής στην μακροχρόνια μακροοικονομική ανάλυση [23]
για την ενσωμάτωση των τεχνολογικών επιτευγμάτων στην μακροοικονομική ανάλυση". [23]
2019 Αμπχιζίτ Μπάνερτζι
Εστέρ Ντιφλό
Μάικλ Κρέμερ 		 ΗΠΑ / Ινδία Ινδία
Γαλλία /  ΗΠΑ
 ΗΠΑ 		για την πειραματική τους προσέγγιση στην καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας.[24]
2020 Πολ Μίλγκρομ
Ρόμπερτ Μπ. Γουίλσον 		 ΗΠΑ
 ΗΠΑ 		για τις βελτιώσεις στη θεωρία των δημοπρασιών και τις εφευρέσεις νέων σχεδίων δημοπρασιών. [25]
2021 Ντέιβιντ Καρντ
Τζόσουα Άνγκριστ
Γκουίντο Ίμπενς 		 ΗΠΑ/ Καναδάς Καναδάς
 ΗΠΑ/ Ισραήλ
 ΗΠΑ/ Ολλανδία 		για την εμπειρική συμβολή του στα οικονομικά της αγοράς εργασίας
γιατη μεθοδολογική συνεισφορά τους στην ανάλυση των αιτιακών σχέσεων.[26]
2022 Μπεν Μπερνάνκε
Ντάγκλας Ντάιαμοντ
Φίλιπ Ντίμπβιγκ 		 ΗΠΑ
 ΗΠΑ
 ΗΠΑ 		για την έρευνά τους σε τράπεζες και χρηματοπιστωτικές κρίσεις.[27]
2023 Κλόντια Γκόλντιν  ΗΠΑ "για την προώθηση της κατανόησης για τα αποτελέσματα της αγοράς εργασίας των γυναικών".[28]
2024 Ντάρον Ατζέμογλου Τουρκία
Ηνωμένες Πολιτείες 		"για μελέτες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι θεσμοί διαμορφώνονται και επηρεάζουν την ευημερία"[29][30]
Σάιμον Τζόνσον Ηνωμένο Βασίλειο
Ηνωμένες Πολιτείες
Τζέιμς Α. Ρόμπινσον Ηνωμένο Βασίλειο
Ηνωμένες Πολιτείες

Παραπομπές

  1. ↑ Brian Snowdon· Howard R. Vane (2002). An Encyclopedia of MacroeconomicsΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Cheltenham, UK: Edward Elgar Publishing. ISBN 1840643870. 
  2. ↑ «Nobel descendant slams Economics prize». The Local. 2005-09-28. http://www.thelocal.se/2173/20050928/. Ανακτήθηκε στις 2007-08-31. 
  3. ↑ 3,0 3,1 http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14286&m=B49&aa=1[νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ «All Laureates in Economics». 
  5. ↑ http://www.hri.org/K/1998/98-10-15.dir/forpublishing/politiki/simera
  6. ↑ «Ανακοινώθηκε το Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών 1999 - Οικονομία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007. 
  7. ↑ «Οι Αμερικανοί Τζέιμς Χέκμαν και Ντάνιελ Μακφάντεν νικητές του βραβείου Νόμπελ Οικονομίας για το 2000 - Οικονομία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007. 
  8. ↑ «Στους Τζ.Έικερλοφ, Μ.Σπενς και Τζ.Στίγκλιτς το Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών 2001 - Οικονομία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007. 
  9. ↑ «Στους Αμερικανούς Ντάνιελ Κάνεμαν και Βέρνον Σμιθ το Νόμπελ Οικονομίας 2002 - Οικονομία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007. 
  10. ↑ «Οι Ρόμπερτ Ένγκλι και Κλάιβ Γκράνγκερ μοιράζονται το Νόμπελ Οικονομικών 2003 - Οικονομία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007. 
  11. ↑ «Στη νέα θεωρία για την οικονομική πολιτική το Νόμπελ Οικονομικών 2004 - Επιστήμη / Τεχνολογία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007. 
  12. ↑ «Σε δύο Αμερικανούς το Νόμπελ Οικονομίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007. CS1 maint: Unfit url (link)
  13. ↑ «Ο Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν κέρδισε το Νόμπελ Οικονομίας 2008 - Οικονομία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2008. 
  14. ↑ Για πρώτη φορά το βραβείο απονεμήθηκε σε γυναίκα.
  15. ↑ «The Prize in Economic Sciences 2010». Nobelprize.org. 11 Οκτωβρίου 2010. 
  16. ↑ «The Prize in Economic Sciences 2011». Nobelprize.org. 10 Οκτωβρίου 2011. 
  17. ↑ «The Prize in Economic Sciences 2012». Nobelprize.org. 
  18. ↑ «The Prize in Economic Sciences 2013». Nobelprize.org. 14 Οκτωβρίου 2013. 
  19. ↑ «The Prize in Economic Sciences 2014». Nobelprize.org. 13 Οκτωβρίου 2014. 
  20. ↑ «The Prize in Economic Sciences 2015». Nobelprize.org. 12 Οκτωβρίου 2015. 
  21. ↑ «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2016». Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2016. 
  22. ↑ Gauthier-Villars, David (2017-10-09). «Nobel Prize in Economics Awarded to American Richard Thaler». The Wall Street Journal. https://www.wsj.com/articles/nobel-prize-in-economics-awarded-to-richard-h-thaler-1507543046. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2018». Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2018. 
  24. ↑ Nobel Prize 2019 nobelprize.org
  25. ↑ Nobel Prize 2020 nobelprize.org
  26. ↑ Νόμπελ Οικονομικών για τους νόμους της αγοράς εργασίας in.gr, 11 Οκτωβρίου 2021.
  27. ↑ «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2022». Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2022. 
  28. ↑ «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2023». October 9, 2023. https://www.nobelprize.org/prizes/economic-sciences/2023/summary/. 
  29. ↑ «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2024». Nobel Foundation. 14 Οκτωβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2024. 
  30. ↑ «The Prize in Economic Sciences 2024». www.kva.se. The Royal Swedish Academy of Sciences. 14 Οκτωβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι