|
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Προσοχή, το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{πηγές|30|10|2024}} |
Ο Βασίλης Γεωργιάδης (Δαρδανέλλια, Τουρκία, 12 Αυγούστου 1921 - Αθήνα, 30 Απριλίου 2000)[3] ήταν Έλληνας σκηνοθέτης, παραγωγός κινηματογράφου και ηθοποιός. Δύο από τις κινηματογραφικές ταινίες του Γεωργιάδη, Τα κόκκινα φανάρια και Το χώμα βάφτηκε κόκκινο, προτάθηκαν από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου στην τελική πεντάδα για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Επίσης, το 1970 η ταινία του Κορίτσια στον Ήλιο προτάθηκε από την Ένωση Ξένων Ανταποκριτών στο Λος Άντζελες για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.[4]
Βιογραφικό
Αρχικά εργάσθηκε σαν βοηθός σκηνοθέτη, σε τρεις κατά σειρά ταινίες, Το παιδί μου πρέπει να ζήσει (1951), Νεκρή πολιτεία (1951) και Το ποντικάκι (1954).
Δυο χρόνια μετά, το 1956, χρηματοδότησε ο ίδιος και σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, Οι άσσοι του γηπέδου, που επαναπροβλήθηκε 41 χρόνια αργότερα, μόλις τρία χρόνια πριν το θάνατό του, με τον τίτλο Κυριακάτικοι ήρωες, το 1997. Η σύλληψη της ιδέας του, να χρησιμοποιήσει δηλαδή στους ρόλους αληθινούς ποδοσφαιριστές, ήταν πρωτοποριακή και μοναδική στα χρονικά, ενώ και η σκηνοθετική της προσέγγιση, παρέπεμπε στον ιταλικό νεορεαλισμό. Επίσης, έλαβε μέρος σαν ηθοποιός στο πρώτο του εκείνο έργο, ερμηνεύοντας έναν μικρό ρόλο, όπως και σε επτά ακόμη ταινίες. Το 2000, του αποδόθηκαν ευχαριστίες για τη συνεισφορά του στην ταινία Πίσω πόρτα.
Φιλμογραφία
Κινηματογράφος
Τηλεοπτικές σειρές
Ηθοποιία
Παραγωγή
Παραπομπές
Πηγές