Ο Βασίλειος Λαμπρίδης του Ευσταθίου (1928) ήταν Έλληνας δικαστικός. Έφτασε μέχρι τον βαθμό του αρεοπαγίτη, ενώ υπήρξε ένα από πρώτα μέλη του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ), από την έναρξη της λειτουργίας του το 1994. Επίσης διατέλεσε πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ).

Γεννήθηκε το 1928 στο Δελβινάκι Ιωαννίνων.^[1] Σπούδασε στην Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος ανθυπολοχαγός και το 1956 διορίστηκε ειρηνοδίκης στην Μονεμβασιά, ενώ το 1957 πάρεδρος στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης.^[1]

Το 1966 ως πρωτοδίκης μετείχε στην σύνθεση της δίκης των υπευθύνων για την δολοφονία του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, και η στάση του σε αυτήν (θεωρήθηκε «κρυπτοκομμουνιστική») οδήγησε στην απόλυσή του από το δικαστικό σώμα μετά την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών.^[1]

Αποκαταστάθηκε το Δεκέμβριο του 1975 και επανήλθε στο δικαστικό σώμα ως εφέτης. Προήχθη σε πρόεδρο εφετών το 1983 και σε αρεοπαγίτη το 1985. Το 1991-92 αποτέλεσε ένα από τα 13 μέλη του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου για την υπόθεση Κοσκωτά, το οποίο μεταξύ άλλων δίκασε και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Λαμπρίδης ψήφισε υπέρ της αθώωσης του Ανδρέα Παπανδρέου και για τις τρεις κατηγορίες που αντιμετώπιζε (ο Παπανδρέου αθωώθηκε τελικά και για τις τρεις, σε μία οριακά με ψήφους 7-6) και μαζί με τον αρεοπαγίτη Πρόδρομο Ασημιάδη ήταν αυτοί που συνέταξαν το σκεπτικό της πλειοψηφίας, με το οποίο ο Παπανδρέου αθωωνόταν.^[2] Το σκεπτικό της μειοψηφίας, που ζητούσε καταδίκη του Ανδρέα Παπανδρέου, συνέταξε ο πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου και τότε πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Βασίλειος Κόκκινος, ο οποίος είχε ψηφίσει υπέρ της ενοχής του Παπανδρέου και για τις τρεις κατηγορίες.^[2]

Το 1994 παραιτήθηκε από το δικαστικό σώμα και συνεργάστηκε με τον τότε υπουργό Προεδρίας της Κυβερνήσεως Αναστάσιο Πεπονή στην δημιουργία του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ), του οποίου υπήρξε ένα από τα πρώτα μέλη.

Τέλος, θήτευσε ως πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) από το 2000 έως το 2002.^[1]

Το 2016 εξέδωσε το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Αναμνήσεις και εκμυστηρεύσεις ενός δικαστή». Ήταν νυμφευμένος με την συμβολαιογράφο Στέλλα Καΐση και έχουν μία κόρη.