Το Ατλάντικ Σίτι (ή Σίτυ) (αγγλικά: Atlantic City, κυριολεκτικά «Πόλη του Ατλαντικού») είναι σημαντικό παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο στις βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, στην πολιτεία του Νιου Τζέρσεϊ. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, το Ατλάντικ Σίτι έχει 39.558 κατοίκους, ελαφρώς λιγότερους απ'ότι το 2000. Στην μητροπολιτική περιοχή της πόλης (μητροπολιτική περιοχή Ατλάντικ Σίτι-Χαμμόντον) 274.549 κατοίκους[7]. Η πόλη βρίσκεται στο νησί Άμπσεκον, το οποίο είναι παράλληλο με τις ακτές του Νιου Τζέρσεϊ στον Ατλαντικό. Η πόλη είναι διάσημη για τα καζίνο, την προκυμαία και τις παραλίες της, καθώς ως έδρα των καλλιστείων Miss America.
Ιστορία
Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
(Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 20/07/2022)
Ο συγκεκριμένος πίνακας βρίσκεται στο Μουσείο του ΜπρούκλινΤο Ατλάντικ Σίτι το 1877
Η πόλη ιδρύθηκε το 1853 ως παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο λόγω της θέσης της και άρχισαν να κτίζονται σε αυτήν ξενοδοχεία. Το 1854 απέκτησε σιδηροδρομική σύνδεση, ενώ ανακηρύχθηκε πόλη. Το 1870 άρχισε η κατασκευή του γνωστού περιπάτου του Ατλάντικ Σίτι. Αρχικά αφαιρούταν κάθε χρόνο, αλλά ήταν εξαιρετικά δημοφιλής. Το 1878 η πόλη ενώθηκε σιδηροδρομικώς με τη Φιλαδέλφεια. Η πόλη γνώρισε αλματώδη ανάπτυξη στις αρχές του 20ού αιώνα. Τα δύο πιο γνωστά ξενοδοχεία της πόλης ήταν τα Marlborough-Blenheim και Traymore, ενώ κατά μήκος της προκυμαίας κατασκευάστηκαν και άλλα μεγάλα ξενοδοχεία.
Το σύνθημα της πόλης Consilio et prudentia στο ιστορικό Boardwalk Hall, το οποίο κατασκευάστηκε κατά την διάρκεια της Ποτοαπαγόρευσης
Η πόλη ήταν πολύ δημοφιλής κατά την διάρκεια της Ποτοαπαγόρευσης και των Roaring Twenties. Εκείνη την χρονική περίοδο ο δήμαρχος της πόλης, Έντ Μπέιντερ, ήταν συνεργάτης του διεφθαρμένου Ταμία της Κομητείας Ατλάντικ και πολιτικόυ "αφεντικού" του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Νάκυ Τζόνσον, ο οποίος είχε μεγάλη επιρροή στην τοπική πολιτική. Ο Μπέιντερ σε συνεργασία με τον Τζόνσον συνέβαλε στην κατασκευή πολλών κτιρίων, καθώς και εστιατορίων, παράνομων μπαρ και καζίνο. Η οικονομία και ο πολιτισμός της πόλης έφτασαν στο απόγειο τους.
Μετά τον θάνατο του Μπέιντερ το 1927 και την φυλάκιση του Τζόνσον, η πόλη βρέθηκε σε οικονομική ύφεση. Σε μια προσπάθεια να τονωθεί η οικονομία της πόλης, το 1977 νομιμοποιήθηκε ο τζόγος στα καζίνο της πόλης. Το πρώτο νόμιμο καζίνο στις ανατολικές ΗΠΑ άνοιξε στην πόλη τις 26 Μαΐου 1978[8] και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980 η πόλη είχε γίνει ο πιο δημοφιλής τουριστικός προορισμός των ΗΠΑ.[9] Η νομιμοποίηση του τζόγου οδήγησε και σε αυξανόμενη διαφθορά στα χέρια γκάνγκστερ, όπως ο Νικοντέμο Σκάρφο. Μετά την ανάπτυξη του Λας Βέγκας, ο τουρισμός στην πόλη άρχισε να μειώνεται.
Επιρροές στον λαϊκό πολιτισμό
Η πόλη αποτέλεσε την έμπνευση για την αρχική μορφή του επιτραπέζιου παιχνιδιού Monopoly, καθώς στις Ηνωμένες Πολιτείες το παιχνίδι είχε οικόπεδα μέσα και γύρω από την πόλη.[10] Η πόλη σήμερα αναφέρεται πολλές φορές ως Η Πόλη της Μονόπολης ("Monopoly City"[11]).
