Η αρχειονομία είναι η μελέτη και η θεωρία της κατασκευής και επιμέλειας αρχείων, τα οποία είναι συλλογές εγγράφων, καταγραφών και συσκευών αποθήκευσης δεδομένων.

Για τη δημιουργία και την επιμέλεια ενός αρχείου, πρέπει κανείς να αποκτήσει και να αξιολογήσει καταγεγραμμένο υλικό και να έχει πρόσβαση σε αυτά αργότερα. Για το σκοπό αυτό, η αρχειονομία επιδιώκει να βελτιώσει μεθόδους αξιολόγησης, αποθήκευσης, διατήρησης και καταλογογράφησης καταγεγραμμένων υλικών.^[1]

Μια αρχειακή εγγραφή διατηρεί δεδομένα που δεν προορίζονται να αλλάξουν. Για να έχουν αξία για την κοινωνία, τα αρχεία πρέπει να είναι αξιόπιστα. Ως εκ τούτου, ένας αρχειονόμος έχει την ευθύνη να επικυρώνει αρχειακό υλικό, όπως ιστορικά ντοκουμέντα και να διασφαλίζει την αξιοπιστία, την ακεραιότητα και τη χρηστικότητά τους. Οι αρχειακές καταγραφές πρέπει να είναι αυτές που ισχυρίζονται ότι είναι, να αντιπροσωπεύουν με ακρίβεια τη δραστηριότητα για την οποία δημιουργήθηκαν, να παρουσιάζουν μια συνεκτική εικόνα μέσα από μια σειρά περιεχομένου και να είναι σε κατάσταση χρησιμότητας σε προσβάσιμη τοποθεσία.^[2]

Ένας επιμελητής αρχείου ονομάζεται αρχειονόμος και η επιμέλεια ενός αρχείου ονομάζεται διαχείριση αρχείων.

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Αρχειονομία

Το Βικιλεξικό έχει σχετικό λήμμα:   αρχειονομία

• Αρχειακή εκπαίδευση στην Ελλάδα στα ΓΑΚ