Αρρηφόριον

Συντεταγμένες: 37°58′20″N 23°43′33″E / 37.9722°N 23.7258°E / 37.9722; 23.7258

Αρρηφόριον
Χάρτης
Είδοςαρχαιολογική θέση και πρώην κτίριο ή κατασκευή
Γεωγραφικές συντεταγμένες37°58′20″N 23°43′34″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Αθηναίων και Περιφέρεια Αττικής
ΧώραΕλλάδα
δεδομένα (π)

Το Αρρηφόριον ήταν τετράγωνο κτίσμα στο βορειοδυτικό μέρος της Ακρόπολης. Ήταν ο τόπος κατοικίας των δύο Αρρηφόρων, δύο κοριτσιών ηλικίας 7-11 ετών, που επιλέγονταν κάθε χρόνο για να υφάνουν τον Πέπλο της Αθηνάς με τον οποίο κάλυπταν το ξόανο της θεάς κατά τη γιορτή των Παναθηναίων. Επίσης κατά τη διάρκεια των Αρρηφορίων κουβαλούσαν τα Ιερά Σκεύη.[1] Η κατασκευή του κτιρίου τοποθετείται χρονολογικά κατά το 470 π.Χ..

Μορφολογία

Σύμφωνα με τις ανασκαφές, μπορούμε να διακρίνουμε τρεις διαφορετικές οικοδομικές φάσεις. Η πρώτη ανάγεται πιθανότατα στους χρόνους του Πεισίστρατου καθώς το τμήμα του κλασικού βόρειου τείχους της Ακρόπολης στο οποίο εφάπτεται έχει χαμηλότερη ευθυντηρία. Στην δεύτερη φάση του διακρίνεται μεγάλη βιασύνη κατά την κατασκευή καθώς αυτή έγινε αμέσως μετά τους Περσικούς Πολέμους. Η τελική τρίτη φάση βασίστηκε στην ολική διαμόρφωση του εδάφους της βόρειας πλευράς, σε συνδυασμό με την κατασκευή του Ερεχθείου και κατά συνέπεια το κτήριο θεμελιώθηκε κατά 3 μέτρα ψηλότερα από το προηγούμενο.[2] Το Αρρηφόριον ήταν κατασκευασμένο από πωρόλιθο και είχε τέσσερις πλευρές με μήκος 12,5 μέτρα η κάθε μία. Στην νότια πλευρά όπου και η κεντρική είσοδος, υπήρχε κιονοστοιχία με δύο ή τέσσερις Δωρικούς κίονες.[3] Στα δυτικά, υπήρχε μία τειχισμένη αυλή όπου οι Αρρηφόρες έπαιζαν και ονομαζόταν Σφαιρίστρα των Αρρηφόρων.[4] Πολύ σημαντικό ρόλο στο κτίριο αλλά και στις γιορτές τις οποίες εξυπηρετούσε, ήταν η σκαλισμένη στην βόρεια πλαγιά της Ακρόπολης κλίμακα η οποία συνέδεε το Αρρηφόριο με την πόλη. Από αυτήν την κλίμακα γινόταν η «Κάθοδος των Αρρηφόρων» κατά τα Αρρηφόρια

Σημερινή Κατάσταση

Το κτήριο εντοπίστηκε το 1886 από τους Γκέοργκ Κάβεραου και Παναγιώτη Καββαδία αλλά αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά από τον Γερμανό αρχαιολόγο Βίλελμ Δαίρπφελντ το 1920. Σώζονται μόνο τα θεμέλια των τριών φάσεων τα οποία λόγω της έκθεσής τους από την περίοδο της ανασκαφής διαβρώθηκαν σημαντικά. Για τον λόγο αυτό αποφασίστηκε η πλήρης κατάχωση των ευρημάτων ώστε να προστατευθούν. Αυτό πραγματοποιήθηκε το 2006 από την Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως και σήμερα τα ίχνη του κτηρίου αυτού δεν είναι ορατά.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. ↑ παρθένοι δύο τοῦ ναοῦ τῆς Πολιάδος οἰκοῦσιν οὐ πόῤῥω, καλοῦσι δὲ Ἀθηναῖοι σφᾶς ἀῤῥηφόρους· αὗται χρόνον μέν τινα δίαιταν ἔχουσι παρὰ τῇ θεῷ, παραγενομένης δὲ τῆς ἑορτῆς δρῶσιν ἐν νυκτὶ τοιάδε. ἀναθεῖσαί σφισιν ἐπὶ τὰς κεφαλὰς ἃ ἡ τῆς Ἀθηνᾶς ἱέρεια δίδωσι φέρειν, οὔτε ἡ διδοῦσα ὁποῖόν τι δίδωσιν εἰδυῖα οὔτε ταῖς φερούσαις ἐπισταμέναις—ἔστι δὲ περίβολος ἐν τῇ πόλει τῆς καλουμένης ἐν Κήποις Ἀφροδίτης οὐ πόῤῥω καὶ δι᾽ αὐτοῦ κάθοδος ὑπόγαιος αὐτομάτη—, ταύτῃ κατίασιν αἱ παρθένοι. κάτω μὲν δὴ τὰ φερόμενα λείπουσιν, λαβοῦσαι δὲ ἄλλο τι κομίζουσιν ἐγκεκαλυμμένον· καὶ τὰς μὲν ἀφιᾶσιν ἤδη τὸ ἐντεῦθεν, ἑτέρας δὲ ἐς τὴν ἀκρόπολιν παρθένους ἄγουσιν ἀντ᾽ αὐτῶν. Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, Α 27,3
  2. ↑ «5η Διεθνής Συνάντηση για την Αποκατάσταση των Μνημείων της Ακροπόλεως». Πρακτικά της Συνάντησης. 2002. 
  3. ↑ Economakis, Richard (1994). Acropolis Restoration. London: Wiley-Academy. σελ. 43. ISBN 9781854903440. 
  4. ↑ «Πλούταρχος, Vitae decem oratorum, Ισοκράτης 839c». www.perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2016.