Λέγεται ότι διέθετε παροιμιώδη μνήμη και αδιαφορούσε τελείως για την εξωτερική του εμφάνιση.
Κατά το λεξικό Σουίδα έγραψε πολυάριθμα υπομνήματα, συγγράμματα («περί Ιλιάδος και Οδυσσείας», «προς Φιλητάν», «περί Ναυστάθμου» και άλλα) και οκτακόσια σχόλια στον Πίνδαρο και ιδιαίτερα διακρίθηκε στην κριτική έκδοση των ομηρικώνεπών. Ο μαθητής του Αριστόνικος ο Αλεξανδρεύς μας παραδίδει πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες της κριτικής μεθόδου του δασκάλου του. Μαζί με τον Ζηνόδοτο και τον Αριστοφάνη το Βυζάντιο είναι οι πρώτοι που κατέταξαν και συστηματοποίησαν τη μελέτη σημαντικών αρχαίων κειμένων, που είχαν αλλοιωθεί ή σκορπιστεί και χρειάζονταν διόρθωση και αποκατάσταση.
Παραπομπές
↑Γιάννης Λάμψας, «Λεξικό του αρχαίου κόσμου» τόμ. Α΄σ. 459