Μεγάλωσε στην αυλή του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου ΙΒ΄ με τον αδελφό του Κλαύδιο, έγινε στενός φίλος με τον δούκα του Ανγκουλέμ που ήταν ο μελλοντικός Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας.
Παρέδωσε την διοίκηση του δουκάτου στην μητέρα του και στον επίσκοπο της Τουλ (1509) και ακολούθησε τον Λουδοβίκο ΙΒ΄ στις εκστρατείες του στην βόρεια Ιταλία, συμμετείχε την ίδια χρονιά στην "μάχη του Ανιαντέλλο".
[8] Μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου ΙΑ΄ ακολούθησε και τον νέο βασιλιά Φραγκίσκο Α΄ στις εκστρατείες του στην βόρεια Ιταλία, συμμετείχε στη μάχη του Μαρινιάνο (15 Σεπτεμβρίου 1515).[9] Τα προβλήματα στο δουκάτο του τον ανάγκασαν να επιστρέψει στην Λωρραίνη, δεν συμμετείχε στην αποφασιστική μάχη της Παβίας (1525) που ο Φραγκίσκος Α΄ αιχμαλωτίστηκε και ο αδελφός του Φραγκίσκος του Λαμπέσκ σκοτώθηκε.[9]
Θρησκευτικές συγκρούσεις
Ο Αντώνιος είχε να αντιμετωπίσει στην Λωρραίνη την Μεταρρύθμιση και εξέδωσε διατάγματα εναντίον της (26 Δεκεμβρίου 1523).[10] Η κατάσταση χειροτέρεψε την επόμενη χρονιά με την "Επανάσταση των Γερμανών χωρικών" που ξέσπασε στην Αλσατία, οι επαναστάτες κατέλαβαν την Σαβέρν και προσπάθησαν να κυριεύσουν την Σαιν-Ντιέ-ντε-Βοζ. Ο Αντώνιος προχώρησε σε εκστρατεία να ανακαταλάβει την Σαβέρν (17 Μαίου 1525) και συνέτριψε τον αγροτικό στρατό κοντά στην Σελεστά (20 Μαίου 1525), κατόπιν εξέδωσε νέα διατάγματα εναντίον των Προτεσταντών.
Αυτοκρατορική αναγνώριση
Ο Αντώνιος της Λωρραίνης μπόρεσε να μεγαλώσει σημαντικά το δουκάτο του με κληρονομιές και προσαρτήσεις, παρέμεινε ουδέτερος πάντοτε στους πολέμους που είχαν ξεσπάσει ανάμεσα στον Φραγκίσκο Α΄ της Γαλλίας και τον αυτοκράτορα. Με την "Συνθήκη της Νυρεμβέργης" (26 Αυγούστου 1542) ο αυτοκράτορας Κάρολος Κουίντος αναγνώρισε την ανεξαρτησία του δουκάτου της Λωρραίνης. Με τον θάνατο του Καρόλου του Έχμοντ (1538) διεκδίκησε τους τίτλους του δούκα του Χέλρε και του κόμη του Ζούτφεν αλλά δεν μπόρεσε να τους κερδίσει. Από το 1539 ο Αντώνιος υπέφερε από ουρική αρθρίτιδα και ζήτησε από την ανεψιά του Μαρία του Γκιζ (1515-1560) να του στείλει ένα Σκωτσέζικο άλογο κατάλληλο να το ιππεύσει ο ίδιος.[11]