Αντόνωφ

Νομική μορφή	συμμετοχική εταιρεία
Κλάδος	aircraft construction
Ίδρυση	1930
Ιδρυτής	Όλεγκ Αντόνοφ
Έδρα	Κίεβο, Ουκρανία
Προϊόντα	Φορτηγό αεροσκάφος
Ιδιοκτήτης	Κυβέρνηση της Ουκρανίας
Μητρική	Ukrainian Defense Industry
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση. Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο.

H Αντόνωφ ( ουκρανικά: Державне підприємство "Антонов"‎‎), ^[1] παλαιότερα Αεροναυτικό Επιστημονικό-Τεχνικό Συγκρότημα Αντόνοφ ( Antonov ASTC ) ( ουκρανικά: Авіаційний науково-технічний комплекс імені Антонова, (АНТК ім. Антонова)‎‎ ), και παλαιότερα το Σχεδιαστικό Γραφείο Antonov, είναι μια ουκρανική εταιρεία κατασκευής και υπηρεσιών αεροσκαφών. Η ιδιαίτερη τεχνογνωσία της εταιρείας εστιάζεται στους τομείς των πολύ μεγάλων αεροπλάνων και των αεροπλάνων που χρησιμοποιούν απροετοίμαστους διαδρόμους. Η Αντόνωφ (πρόθεμα μοντέλου "An-") έχει κατασκευάσει συνολικά περίπου 22.000 αεροσκάφη και χιλιάδες αεροπλάνα της επιχειρούν αυτήν τη στιγμή στην πρώην Σοβιετική Ένωση και σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Η Antonov StC είναι μια κρατική εμπορική εταιρεία. Τα κεντρικά γραφεία και οι κύριες βιομηχανικές εγκαταστάσεις της βρίσκονταν αρχικά στο Νοβοσιμπίρσκ και το 1952 μεταφέρθηκαν στο Κίεβο. Στις 12 Μαΐου 2015 μεταφέρθηκε από το Υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης και Εμπορίου στην Ukroboronprom (Ουκρανική Αμυντική Βιομηχανία).

Τον Ιούνιο του 2016, η μεγάλη κρατική εταιρεία κατασκευής όπλων της Ουκρανίας Ukroboronprom ανακοίνωσε τη δημιουργία της Ουκρανικής Εταιρείας Αεροσκαφών στη δομή της, για να συνδυάσει όλες τις επιχειρήσεις κατασκευής αεροσκαφών στην Ουκρανία.

Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1946 στο Novosibirsk Aircraft Production Association ως το άκρως απόρρητο Σοβιετικό Γραφείο Έρευνας και Σχεδιασμού Νο. 153 ( OKB-153 ), με επικεφαλής τον 'Ολεγκ Αντόνωφ (Oleg Antonov), και ειδικεύση στα στρατιωτικά μεταγωγικά αεροσκάφη. Ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα γεωργικό ^{[ασαφές]} αεροσκάφος CX-1 (An-2), η πρώτη πτήση του οποίου έγινε στις 31 Αυγούστου 1947. Το διπλάνο An-2 ήταν ένα σημαντικό επίτευγμα αυτής της περιόδου, με εκατοντάδες από αυτά τα αεροσκάφη να εξακολουθούν να λειτουργούν από το 2013. Εκτός από αυτό το διπλάνο και τις τροποποιήσεις του, μια μικρή σειρά από ανεμόπτερα A-9 και A-10 δημιουργήθηκαν και κατασκευάστηκαν στην πιλοτική παραγωγή στο Novosibirsk. Το 1952, το Γραφείο μεταφέρθηκε στο Κίεβο, μια πόλη με πλούσια αεροπορική ιστορία και υποδομή κατασκευής αεροσκαφών που αποκαταστάθηκε μετά την καταστροφή που προκλήθηκε από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η εισαγωγή του 1957 της οικογένειας αεροπλάνων στροβιλοκινητήρων μεσαίας εμβέλειας An-10 / An-12 ξεκίνησε την επιτυχημένη παραγωγή χιλιάδων από αυτά τα αεροσκάφη. Η χρήση τους τόσο για μάχιμους όσο και για πολιτικούς σκοπούς σε όλο τον κόσμο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τα An-10 / An-12 χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ, στον Σοβιετικό-Αφγανικό Πόλεμο και στη μεγαεπιχείρηση ανακούφισης από την καταστροφή του Τσερνομπίλ.

Το 1959, το γραφείο ξεκίνησε την κατασκευή της ξεχωριστής βάσης δοκιμών και βελτίωσης πτήσεων στο προάστιο Hostomel (τώρα το αεροδρόμιο Antonov ).

Το 1965, το βαρύ στρατιωτικό μεταφορικό μέσο Antonov An-22 εισήλθε σε σειριακή παραγωγή για να συμπληρώσει το An-12 σε μεγάλες στρατιωτικές και ανθρωπιστικές αερομεταφορές από τη Σοβιετική Ένωση. Το μοντέλο έγινε το πρώτο σοβιετικό αεροσκάφος ευρείας ατράκτου και παραμένει το μεγαλύτερο αεροσκάφος με στροβιλοκινητήρα στον κόσμο. Ο Antonov σχεδίασε και παρουσίασε μια πυρηνική έκδοση του An-22. Δεν δοκιμάστηκε ποτέ πτήση.

Το 1966, μετά τη μεγάλη επέκταση στη γειτονιά Sviatoshyn της πόλης, η εταιρεία μετονομάστηκε σε "Kyiv Mechanical Plant". Δύο ανεξάρτητες εγκαταστάσεις παραγωγής και επισκευής αεροσκαφών, υπό την επίβλεψη μηχανικού του Γραφείου Antonov, εμφανίστηκαν επίσης στο Κίεβο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Στη δεκαετία του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η εταιρεία καθιερώθηκε ως ο κύριος σχεδιαστής στρατιωτικών μεταφορικών αεροσκαφών της Σοβιετικής Ένωσης με δεκάδες νέες τροποποιήσεις στην ανάπτυξη και παραγωγή. Μετά τον θάνατο του Oleg Antonov το 1984, η εταιρεία μετονομάστηκε επίσημα σε Γραφείο Έρευνας και Σχεδιασμού με το όνομα OK Antonov ( ρωσικά: Опытно-конструкторское бюро имени О.К. Антонова‎‎ ) ενώ συνεχίζεται η χρήση του ψευδώνυμου "Μηχανολογικό εργοστάσιο Κιέβου" για ορισμένους σκοπούς.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, το Antonov Bureau πέτυχε παγκόσμια προβολή μετά την εισαγωγή των εξαιρετικά μεγάλων αεροπλάνων του. Το An-124 "Ruslan" (1982) έγινε το στρατηγικό αερομεταφορέα μαζικής παραγωγής της Σοβιετικής Ένωσης υπό την ηγεσία του επικεφαλής σχεδιαστή Viktor Tolmachev.  Το Γραφείο διεύρυνε το σχέδιο "Ruslan" ακόμα περισσότερο για το πρόγραμμα logistics του σοβιετικού διαστημικού αεροπλάνου, δημιουργώντας το An-225 "Mriya" το 1989. Το "Mriya" εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο και βαρύτερο αεροπλάνο στον κόσμο.

Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και η περεστρόικα επέτρεψαν στην εταιρεία Antonov το πρώτο βήμα προς την εμπορευματοποίηση και την εξωτερική επέκταση. Το 1989, η θυγατρική Antonov Airlines δημιουργήθηκε για τα δικά της έργα συντήρησης αεροσκαφών και φορτίου.

Το Antonov Design Bureau παρέμεινε μια κρατική εταιρεία μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας το 1991 και έκτοτε θεωρείται στρατηγικό εθνικό περιουσιακό στοιχείο.

Από την ανεξαρτησία, ο Antonov έχει πιστοποιήσει και διαθέτει στην αγορά μοντέλα τόσο της σοβιετικής εποχής όσο και των πρόσφατα αναπτυγμένων μοντέλων προς πώληση σε νέες αγορές εκτός της πρώην σοβιετικής σφαίρας επιρροής. Τα νέα μοντέλα που εισήχθησαν στη σειριακή παραγωγή και παραδόθηκαν στους πελάτες περιλαμβάνουν τα περιφερειακά αεροσκάφη Antonov An-140, Antonov An-148 και Antonov An-158.

Μεταξύ πολλών έργων εκσυγχρονισμού, ο Antonov έλαβε παραγγελίες για την αναβάθμιση των «εκατοντάδων» των θρυλικών αεροσκαφών του An-2 που εξακολουθούν να λειτουργούν στο Αζερμπαϊτζάν, την Κούβα και τη Ρωσία στην έκδοση αναβάθμισης An-2-100.

Το 2014, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, η Ουκρανία ακύρωσε συμβόλαια με τη Ρωσία, οδηγώντας σε σημαντική μείωση του εισοδήματος στην αμυντική και αεροπορική βιομηχανία της Ουκρανίας. Ωστόσο, η Ουκρανία ανακτά σιγά-σιγά το έλλειμμα από τη διακοπή των δεσμών με τη Ρωσία, εισερχόμενος σε νέες αγορές όπως τα αραβικά κράτη του Κόλπου και επεκτείνοντας την παρουσία της σε παλιές όπως η Ινδία.

Τον Ιούλιο του 2018 ο Antonov μπόρεσε να εξασφαλίσει μια συμφωνία με την Boeing προκειμένου να προμηθευτεί εξαρτήματα αεροπλάνων που δεν ήταν πλέον διαθέσιμα λόγω της διακοπής των σχέσεων με τη Ρωσία.

Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου, δεν είναι όλα τα Antonov-σχεδιασμένα αεροσκάφη κατασκευάστηκαν από την ίδια την εταιρεία. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της σοβιετικής βιομηχανικής στρατηγικής που χώρισε τη στρατιωτική παραγωγή μεταξύ διαφορετικών περιοχών της Σοβιετικής Ένωσης για να ελαχιστοποιήσει τους πιθανούς κινδύνους απώλειας πολέμου. Ως αποτέλεσμα, τα αεροπλάνα Antonov συναρμολογούνταν συχνά από ειδικούς κατασκευαστές συμβάσεων.

Το 2009, το άλλοτε ανεξάρτητο εργοστάσιο συναρμολόγησης αεροπλάνων "Aviant " στο Κίεβο έγινε μέρος της Antonov, διευκολύνοντας έναν πλήρη κύκλο παραγωγής σειριακής παραγωγής της εταιρείας. Ωστόσο, η παλιά παράδοση της συν-κατασκευής με τους εργολάβους συνεχίζεται, τόσο με τους εταίρους της Σοβιετικής χρόνο και με τους νέους δικαιοδόχους, όπως το Ιράν «s Iran Aircraft Manufacturing Βιομηχανική Εταιρεία.

Το 2014, το Antonov παρήγαγε και παρέδωσε μόνο δύο αεροπλάνα An-158. Αυτή η τάση συνεχίστηκε μέχρι το 2015, παράγοντας ένα An-148 και ένα An-158. Από το 2016, κανένα αεροσκάφος δεν έχει παραχθεί ή παραδοθεί σε πελάτες.

Τον Ιούνιο του 2016, η μεγάλη κρατική εταιρεία κατασκευής όπλων της Ουκρανίας Ukroboronprom ανακοίνωσε τη δημιουργία της Ukrainian Aircraft Corporation στη δομή της, συνδυάζοντας έτσι όλες τις εταιρείες κατασκευής αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένων των περιουσιακών στοιχείων της Antonov σε ένα ενιαίο σύμπλεγμα, σύμφωνα με την υπηρεσία Τύπου της Ukroboronprom.

Στις 19 Ιουλίου 2017, η ουκρανική κυβέρνηση ενέκρινε την εκκαθάριση των περιουσιακών στοιχείων του Antonov, ξεκινώντας με το κλείσιμο τριών εργοστασίων στο Κίεβο και το Χάρκοβο. Η κρατική εταιρεία "Antonov" (ένας επιχειρηματικός όμιλος, που δημιουργήθηκε το 2005 από τη συγχώνευση πολλών νομικά ανεξάρτητων εταιρειών σε μια ενιαία οικονομική οντότητα υπό ενιαία διαχείριση) θα εκκαθαριστεί ως υπολειπόμενη εταιρική οντότητα. Η Antonov State Company, η Kharkiv State Aviation Manufacturing Enterprise και το εργοστάσιο No.410 της Πολιτικής Αεροπορίας μεταφέρθηκαν υπό τη διαχείριση μιας άλλης κρατικής εταιρείας Ukroboronprom το 2015. Η Antonov State Company συνεχίζει να λειτουργεί ως επιχείρηση.

• Αεροδρόμιο Sviatoshyn, εργοστάσιο Aviant στο Κίεβο
• Αεροδρόμιο Hostomel, αεροδρόμιο εμπορευμάτων στο Hostomel

Τα πεδία εμπορικής δραστηριότητας της Antonov ASTC περιλαμβάνουν:

• Σχεδιασμός και κατασκευή αεροσκαφών
• Αεροπορικές μεταφορές φορτίου ( Antonov Airlines )
• Συντήρηση, δοκιμές, πιστοποίηση και αναβάθμιση αεροσκαφών
• Έρευνα και μηχανική που σχετίζεται με την αεροδιαστημική
  • "Aerial Launch": ένα κοινό ρωσο-ουκρανικό έργο εκτόξευσης διαστημικού σκάφους στον αέρα από μια τροποποιημένη έκδοση του An-225 .
• Λειτουργία του αεροδρομίου Hostomel (Αεροδρόμιο Antonov)
• Σύστημα σιδηροδρομικών μεταφορών μεσαίας χωρητικότητας RADAN
• Κατασκευή τραμ LT-10A (με σώμα αλουμινίου)
• Κατασκευή και κατασκευή τρόλεϊ λεωφορείων Kiev-12 (παράρτημα, χρησιμοποιώντας την υπάρχουσα τεχνική εμπειρογνωμοσύνη).

• Tashkent Aviation Production Association (πρώην κρατικό εργοστάσιο αεροπορίας της Τασκένδης ) – Τασκένδη, Ουζμπεκιστάν
• Iran Aircraft Manufacturing Industrial Company (HESA) – Shahin Shahr, Ιράν
• Voronezh Aircraft Production Association (VASO) – Voronezh, Ρωσία

• Oleg Antonov : 1946–1984
• Petro Balabuiev : 1984–2005
• Dmytro Kiva : από το 2005

Τα αεροπλάνα του Antonov (πρόθεμα γραφείου σχεδίασης An ) κυμαίνονται από το ανθεκτικό διπλάνο An-2 έως το αναγνωριστικό αεροσκάφος An-28 έως τα τεράστια στρατηγικά αεροσκάφη An-124 Ruslan και An-225 Mriya (το τελευταίο είναι το βαρύτερο αεροσκάφος στον κόσμο με μόνο ένα αεροσκάφος επί του παρόντος υπηρεσία). Αν και λιγότερο διάσημα, τα αεροσκάφη An-24, An-26, An-30 και An-32 διδύμων στροβιλοκινητήρων, αεροσκαφών μεταφοράς επιβατών/εμπορευμάτων/στρατευμάτων με ψηλά πτερύγια είναι σημαντικά για τις αεροπορικές υπηρεσίες εσωτερικού/μικρών αποστάσεων, ιδιαίτερα σε μέρη του κόσμο που κάποτε καθοδηγούνταν από κομμουνιστικές κυβερνήσεις. Η σειρά μικρών αεροσκαφών An-72/An-74 αντικαθιστά σιγά σιγά αυτόν τον στόλο και ένα μεγαλύτερο φορτηγό An-70 βρίσκεται υπό πιστοποίηση.

Το Antonov An-148 είναι ένα νέο περιφερειακό αεροσκάφος διαμόρφωσης διπλού στροβιλοανεμιστήρα. Πάνω από 150 αεροσκάφη έχουν παραγγελθεί από το 2007. Μια τεντωμένη έκδοση βρίσκεται σε εξέλιξη, το An-158 (από 60–70 σε 90–100 επιβάτες).

Το Antonov/Taqnia An-132 είναι ένα δικινητήριο στροβιλοκινητήρα υπό ανάπτυξη από το 2018.

Aircraft	Name	Maiden flight	Remarks
A-40	Krylaty Tank	2 September 1942	Winged tank
An-2	Kukuruznik	31 August 1947	multi-purpose, biplane, single-engine utility transport.
An-2-100	Kukuruznik	10 July 2013	An-2 upgrade version refitted with Motor Sich kerosene-fueled engine (instead of original avgas).[2]
An-3		13 May 1980	turboprop conversion of An-2
An-4		31 July 1951	float-equipped An-2
An-6	Meteo	21 March 1948	weather reconnaissance aircraft based on An-2
An-8		11 February 1956	medium military transport
An-10	Ukraina	7 March 1957	medium turboprop-powered airliner
An-11			Motorised variant of the A-11 glider
An-12		16 December 1957	military turboprop-powered transport, developed from An-10
An-13		1962	Light aircraft developed from the A-13M motor glider
An-14	Pchelka	14 March 1958	light twin-engine transport
An-20		Cancelled	projected large turboprop transport; Cancelled in favor of An-22
An-22	Antei	27 February 1965	extremely large turboprop transport
An-24		20 October 1959	twin-turboprop airliner
An-26		21 May 1969	twin-turboprop transport, derived from An-24
An-28		1 September 1974	twin-turboprop light transport, developed from An-14
An-30		21 August 1967	An-24 adapted for aerial photography and mapping
An-32		9 July 1976	twin-turboprop hot-and-high transport, up-engine An-26 airframe
An-34		4 September 1961	military transport developed from An-24
An-38		23 June 1994	twin-turboprop light transport, stretched An-28
An-40		Cancelled	military transport developed from An-12
An-44		Cancelled	cargo aircraft project developed from An-24
An-50		Cancelled	airliner project, developed from An-24V
An-51		Cancelled	civil piston utility aircraft
An-52		Cancelled	light twin-piston aircraft
An-70		16 December 1994	large military transport, powered by four propfan engines, to replace An-12
An-71		12 July 1985	naval AWACS development of An-72
An-72	Cheburashka	31 August 1977	STOL transport, utilising the Coandă effect
An-74	Cheburashka	29 November 1983	civil version of An-72; version with engines below wings is called An-74TK-300[3]
An-88		Cancelled	AWACS project, not completed
An-91		Cancelled	Twin-engine cabin monoplane development of Cessna 310
An-102			light agricultural aircraft
An-122		Cancelled	further development of An-22
An-124	Ruslan	26 December 1982	strategic airlifter; largest aircraft ever mass-produced
An-126		Cancelled	heavy transport aircraft project
An-132		31 March 2017	transport aircraft based on An-32
An-140		17 September 1997	short-range turboprop airliner, to replace An-24
An-148		17 December 2004	regional jet for 68–85 passengers
An-158		28 April 2010	stretched version of An-148 for 99 passengers
An-168			business variant of An-148
An-170			stretched An-70
An-174		Cancelled	enlarged An-74 with engines below wings
An-178		7 May 2015	military transport based on the An-158
An-180		Cancelled	medium propfan airliner, around 175 passengers
An-181	Handiwork		experimental aircraft
An-188			transport aircraft based on An-70
An-218		Cancelled	propfan- or turbofan-powered widebody airliner
An-225	Mriya	21 December 1988	An-124 derived strategic airlifter; largest aircraft ever built; only one has been put into service
An-318		Cancelled	A planned trijet to compete with The DC-10 and L-1011 tristar[4]
An-325		Cancelled	planned improvement of An-225
An-418		Cancelled	A planned airliner version of the An-124 that could compete with the Airbus A380[5]
An-714		20 October 1970	modification of An-14 with air cushion landing gear
DT-5/8		Cancelled	projected large twin-engine transport
E-153			flying testbed for aircraft 'M'
GPS			small twin-engine utility transport
OKA-38	Aist		Copy of Fieseler Fi 156
Li-2V			high-altitude research aircraft, converted from Lisunov Li-2
M	Masha	Cancelled	projected jet fighter
N		Cancelled	projected twin turboprop airliner based on the An-8
P		Cancelled	projected twin jet engine transport based on the An-8
R		Cancelled	projected twin turboprop airliner based on the An-8
SKV	Partizanskii		Basis for An-14
T-2M	Maverick		ultralight trike for recreational club use and special forces requirements
VP	Utka		experimental air trailer (tow glider)
Yu		Cancelled	projected large turboprop transport

Aircraft	Name	Maiden flight	Remarks
A-1		1930	single-seat training glider
A-2		1936	two-seat training glider derived from the A-1
A-3	Molodv
A-6
A-7		1942	military glider
A-9		1948	single-seat sailplane developed from the RF-7
A-10		1952	two-seat sailplane developed from the A-9
A-11		1958
A-13		1958
A-15		1960
BS-3		1934	training glider
BS-4		1935	training glider
BS-5 (OKA-31)		1936	training glider
DIP (OKA-14)	Dognat i peregna	1932	record glider developed from OKA-6
IP
LEM-2 (OKA-37)		1937	motor glider
M-1		1933
M-2
M-3 (OKA-24)		1934
M-4 (OKA-29)
M-5 (OKA-30)		1936
OKA-1	Golub	1924
OKA-2		1925
OKA-3		1928
OKA-5	Standard-2	1930
OKA-6	Gorod Lenina	1930
OKA-7	Bubik	1930
OKA-13	Chest Uslovii Stalina	1932
OKA-21		1933	training glider based on DIP
PS-1 (OKA-11)			training glider
PS-2 (OKA-12)			training glider
RF-1 (OKA-17)		1933
RF-2 (OKA-18)		1933
RF-3 (OKA-19)		1933
RF-4 (OKA-20)		1933
RF-5 (OKA-23)		1934
RF-6 (OKA-28)
RF-7		1937	sports glider
RF-8		1941	troop glider, enlarged RF-7; redesignated A-7
US-1		1931	training glider
US-2		1931	training glider
US-3		1932	training glider, first mass-produced Soviet glider
US-4			training glider, redesignated A-1
US-5 (OKA-32)		1936	training glider
US-6			training glider, redesignated A-2

• Ο ιστότοπος της εταιρείας Antonov
• Ιστότοπος της εταιρείας Antonov (in Russian)