Ο Ουρσικίνος, επίσης γνωστός ως Ουρσίνος, λατιν.: Ursi(ci)nus, εξελέγη πάπας σε μία βίαια αμφισβητούμενη εκλογή το 366 ως αντίπαλος του πάπα Δαμάσου Α΄. Κυβέρνησε στη Ρώμη για αρκετούς μήνες το 366-367, στη συνέχεια ανακηρύχθηκε αντίπαπας και απεβίωσε μετά το 381.

Το 355 ο Αυτοκράτορας Κωνστάντιος Β΄, ο οποίος ήταν συμπονετικός προς τους Αρειανούς, εξόρισε τον Λιβέριο, επειδή αρνήθηκε να εγκρίνει καταδικαστική ποινή κατά του Αγίου Αθανασίου, ένθερμου αντιπάλου του Αρείου Αλεξανδρείας.

Ο Λιβέριος στάλθηκε σε φυλακή στη Βέροια της Θράκης. Η Collectio Avellana λέει ότι ο Δάμασος ήταν διάκονος στη Ρώμη. ^[1] Ο Άλμπαν Μπάτλερ και η Encyclopædia Britannica τον ονομάζουν αρχιδιάκονο της Rωμαϊκής Eκκλησίας. ^{[2] [3]} Σε κάθε περίπτωση ο Δάμασος ακολούθησε τον Λιβέριο στην εξορία, όμως επέστρεψε αμέσως στη Ρώμη. Αν και έχοντας ορκιστεί ότι δεν θα έχουν πάπα εκτός από τον Λιβέριο, τα μέλη του Ρωμαϊκού κλήρου επέλεξαν στη συνέχεια τον αρχιδιάκονο Φήλικα ως διάδοχό του, μία ενέργεια που αποδείχτηκε μη δημοφιλής στον γενικό πληθυσμό. Την περίοδο πριν από την επιστροφή του Λιβέριου, ο Δάμασος είχε μεγάλο μερίδιο στη διακυβέρνηση της εκκλησίας.

Τον Μάιο του 357, μετά από επιμονή ορισμένων επιφανών Ρωμαίων, επετράπη στον Λιβέριο να επιστρέψει. Προφανώς ο Αυτοκράτορας περίμενε ότι ο Φήλιξ και ο Λιβέριος θα κυβερνούσαν από κοινού, αλλά όταν ο Λιβέριος επέστρεψε, ο Φήλιξ αναγκάστηκε να αποσυρθεί στο Πόρτο, κοντά στη Ρώμη, όπου, αφού έκανε μία ανεπιτυχή προσπάθεια να εγκατασταθεί ξανά στη Ρώμη, απεβίωσε στις 22 Νοεμβρίου 365 ^[3]. Ωστόσο, τα αντίπαλα κόμματα παρέμειναν έντονα πολωμένα στη Ρώμη.

Ο Λιβέριος απεβίωσε στις 24 Σεπτεμβρίου 366. Οι πιο φανατικοί οπαδοί του Φήλικα έδειξαν την υποστήριξή τους στη Δάμασο, αλλά οι αντίπαλοι υποστηρικτές του Λιβερίου, οι διάκονοι και οι λαϊκοί, υποστήριξαν τον Ουρσικίνο. Οι δυο τους εξελέγησαν ταυτόχρονα, σε κλίμα ταραχής. Οι υποστηρικτές συγκρούστηκαν ήδη στις αρχές Οκτωβρίου. Ήταν τέτοια η βία και η αιματοχυσία, που κλήθηκαν οι δύο έπαρχοι (prefecti) της πόλης να αποκαταστήσουν την τάξη και -μετά από μία πρώτη οπισθοδρόμηση, όταν οδηγήθηκαν στα προάστια και διαπράχθηκε σφαγή 137 ατόμων στη βασιλική του Σικίνιου (Sicininus), όπως αναφέρεται στον Aμμιανό Μακελλίνο)- οι έπαρχοι έδιωξαν τον Ουρσικίνο στη Γαλατία. Υπήρξε περαιτέρω βία όταν επέστρεψε, η οποία συνεχίστηκε μετά την εκ νέου εξορία του Ουρσικίνου.

Οι ιστορικοί της εκκλησίας, όπως ο Ιερώνυμος και ο Ρουφίνος, πήραν το μέρος της Δαμάσου. Σε Σύνοδο το 378 ο Ουρσικίνος καταδικάστηκε και ο Δάμασος αθωώθηκε και ανακηρύχθηκε ως ο αληθινός πάπας. Ο πρώην αντίπαπας συνέχισε να ραδιουργεί εναντίον του Δαμάσου για τα επόμενα χρόνια, και ανεπιτυχώς προσπάθησε να αναβιώσει τον ισχυρισμό του για το τέλος του Δαμάσου. Ο Ουρσικίνος ήταν μεταξύ των Αρειανών στο Μιλάνο, σύμφωνα με τον Αμβρόσιο (Επιστολή IV).

Ένα διάταγμα του 502 υπό τον πάπα Σύμμαχο όριζε, ότι οι λαϊκοί δεν έπρεπε πλέον να ψηφίζουν για τους πάπες και ότι μόνο οι ανώτεροι κληρικοί έπρεπε να θεωρούνται εκλέξιμοι.

• Παπική επιλογή πριν από το 1059

• Henry Wace, Dictionary of Christian Biography : as "Ursinus"; μια ισορροπημένη ιστορική αναφορά, με ένα λεπτομερές απόσπασμα από τον αμερόληπτο ειδωλολάτρη ιστορικό Ammianus Marcellinus.