Η πόλη είναι γνωστή στην Ιταλία κυρίως για την περίφημη Αεροπορική Βάση του Αβιάνο. Στο Αβιάνο βρίσκεται επίσης το C.R.O. (Πρότυπο Ογκολογικό Κέντρο), το οποίο ασχολείται με την πρόληψη, τη διάγνωση, τη θεραπεία και την έρευνα για τον καρκίνο, ένα από τα λίγα στην Ιταλία και σημείο αναφοράς για τη βορειοανατολική χώρα.
Γεωγραφία
Το Αβιάνο είναι κτισμένο στους πρόποδες του όρους Καβάλλο (Monte Cavallo, 2150 μ.), πολύ κοντά στα σύνορα με την περιφέρεια του Βένετο. Απέχει από τη Βενετία 97 χλμ. περίπου, προς τα ΒΑ. [2], ενώ είναι και σημαντικός σιδηροδρομικός κόμβος.
Κλίμα
Το κλίμα της πόλης χαρακτηρίζεται ως εύκρατο ψυχρό (Cfc), τυπικό στους πρόποδες των Άλπεων και των Απεννίνων σε μεγάλα υψόμετρα. Εδώ η βροχόπτωση μπορεί να είναι σημαντική, ιδιαίτερα συχνή στις ενδιάμεσες εποχές, αλλά επίσης και το καλοκαίρι. Στην περιοχή είναι εγκατεστημένος μετεωρολογικός σταθμός, λόγω της εκεί στρατιωτικής αεροπορικής βάσης. Η μέση θερμοκρασία του Ιουλίου είναι 23,6°C, ενώ η μέση θερμοκρασία του Ιανουαρίου, είναι +3,6°C. Κατά μέσο όρο, υπάρχουν 28 ημέρες τον χρόνο, με μέγιστη θερμοκρασία ίση ή μεγαλύτερη από 30° C και 59 ημέρες παγετού.[3]
Ιστορικά στοιχεία
Αν και το Αβιάνο κατοικήθηκε μόλις μετά τον 10ο αιώνα μ.Χ., ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας χρονολογούνται πριν από την είσοδο των Ρωμαίων στην περιοχή, το 186 π.Χ. Οι περισσότεροι ιστορικοί πιστεύουν ότι το Αβιάνο αναπτύχθηκε γύρω από ένα εμπορικό κέντρο όπου βρίσκεται η σημερινή πόλη, και γύρω από ένα πολιτιστικό και αμυντικό κέντρο στην περιοχή του κάστρου. Βρισκόταν υπό την κατοχή του πατριαρχικού κράτους του Φριούλι μέχρι το 1420, όταν περιήλθε υπό την επιρροή της Ενετικής Δημοκρατίας. Ενσωματώθηκε στο ιταλικό κράτος το 1866.
Πληθυσμιακά στοιχεία
Η εξέλιξη πληθυσμού του Αβιάνο έχει ως εξής: κάτοικοι 8.577 (1951), 8.401 (1961), 8.097 (1971), 8.445 (1981), 8.086 (1991), 8.225 (2001), 9.025 (2011). [4]
Διάλεκτοι
Στο Αβιάνο, παράλληλα με την ιταλική γλώσσα, ο πληθυσμός χρησιμοποιεί τη δυτική φριουλάνικη, μια παραλλαγή της φριουλάνικης γλώσσας. Στα δημοτικά σχολεία ισχύει ο περιφερειακός νόμος (18/12/2007 n. 29) «Πρότυπα για την προστασία, ανάδειξη και προώθηση της γλώσσας του Φριούλι». [5]
Τα ερείπια του Κάστρου (πρώτο μισό του 10ου αιώνα), σε ένα λόφο κοντά στην πόλη, μεταξύ των οποίων δύο πύργοι, η θέση παρατήρησης (mastio) και τμήματα τειχών.
Η εκκλησία αναγεννησιακού στυλ της Santa Maria e Giuliana (1589), η οποία στεγάζει ένα πολύτιμο γλυπτό (Πιετά), κατασκευασμένο από τεχνίτες του Σάλτσμπουργκ.
Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ζήνωνα (Duomo), που χτίστηκε μεταξύ 1775 και 1832. Έχει τοιχογραφίες από τον 16ο και 17ο αιώνα, μία από τις οποίες αποδίδεται στη Σχολή του Πάολο Βερονέζε (Paolo Veronese).
Η εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου στο Καστέλλο (Castello), με ένα πολύτιμο κύκλο νωπογραφιών των Παθών του Χριστού (τέλη του 16ου αιώνα).
Η εκκλησία Madonna della Monte στην πλαγιά βόρεια του Αβιάνο.
Στην περιοχή βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο του Πιανκαβάλλο (Piancavallo) (1.267 μ.), στους πρόποδες του όρους Καβάλλο (Monte Cavallo).
Η Αεροπορική Βάση
Πριν την εγκατάσταση των σημερινών στρατιωτικών μονάδων των ΗΠΑ, η αεροπορική βάση ιδρύθηκε από τους Ιταλούς το 1911, και θεωρείται η γενέτειρα της ιταλικής αεροπορίας. Η αμερικανική παρουσία άρχισε από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά. Το 1954, οι κυβερνήσεις των δύο χωρών υπέγραψαν πρωτόκολλο συνεργασίας και, από το 1955, αμερικανικές αεροπορικές δυνάμεις στην Ευρώπη (USAFE) είχαν μεταφερθεί από το Ούντινε στο Αβιάνο. Η βάση πέρασε από μια περίοδο φιλοξενίας μαχητικών μοιρών, αλλά η διαρκής μείωση του πολεμικού «ενδιαφέροντος» στην περιοχή επέφερε την αλλαγή χρήση της Βάσης. Το Αβιάνο έγινε κυρίως τομέας αποθήκευσης πολεμικών υλικών και έπαιξε μεγάλο ρόλο στην Επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου». Το 1992, επίσης οι μονάδες HQ 16 και 401 Πτέρυγας Μαχητικών μετακινήθηκαν από την ισπανική βάση της Τορεχόν (Torrejon Air Base) στο Αβιάνο. Η σημερινή βάση επιτελεί βασικό ρόλο στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ με τη στενή συνεργασία ιταλικού προσωπικού.