Ο Έρλινγκ Σκάκκε, νορβηγ.: Erling Skakke, (1115 – 18 Ιουνίου 1179) ήταν Νορβηγός κόμης (jarl) κατά τη διάρκεια του 12ου αι. Ήταν ο πατέρας του Μάγκνους Ε', ο οποίος βασίλευσε ως βασιλιάς της Νορβηγίας από το 1161 έως το 1184. ^[2]

Γεννήθηκε στο Έτνε στην κομητεία Χόρνταλαντ της Νορβηγίας. Ήταν γιος του Κύρπιγκα Ορμ Σβάινσον. Κέρδισε τη φήμη του σταυροφορικά με τον Ρέγκνβαλντ Κάλι Κόλσον, τον κόμη του Όρκνεϋ στη Μεσόγειο από το 1152 έως το 1155. Ο Έρλινγκ κατέπλευσε αρχικά στους Αγίους Τόπους, στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη και τελικά επισκέφθηκε τη Ρώμη. Κατά τη διάρκεια μίας μάχης με Άραβες πολεμιστές στη Σικελία, ένας Άραβας με το σπαθί έκοψε τον Έρλινγκ στο λαιμό. Αυτό τον έκανε από εκεί και πέρα να γέρνει το κεφάλι του προς τη μία πλευρά («skakke» σημαίνει λοξός). Ήταν νυμφευμένος με την Κριστίν Σίγκουρντσντατερ, την κόρη του βασιλιά Σίγκουρντ Α΄ του Σταυροφόρου (Jorsalfar). ^{[3] [4]}

Ο Έρλινγκ ήταν ο επίτορπος του βασιλιά Ίνγκε Α' της Νορβηγίας και ήταν ένας από τους ηγέτες της μερίδας των Λάντμαν (lendmannspartiet) μετά το τέλος του βασιλιά Ίνγκε Α΄ το 1161. Ο Έρλινγκ Σκάκε κατάφερε να εκλέξει τον γιο του, Mάγκνους Ε΄ Έρλινγκσον, ως βασιλιά της Νορβηγίας το 1161, ο οποίος στέφθηκε το 1163 σε ηλικία οκτώ ετών. Ο Έρλινγκ πήρε τον τίτλο τού κόμη (jarl) και κατείχε την πραγματική εξουσία, από τότε που ο Μάγκνους Ε΄ ήταν ανήλικος. ^[5]

Το 1166 ο Σιγκουρντ Άγκνχατ και ο θετός γιος του Όλαφ Ούγκγιεβα δημιούργησαν μία δύναμη στο Όπλαντ και έβαλαν τον Όλαφ να ανακηρυχθεί βασιλιάς, ενώ ο κόμης Έρλινγκ Σκάκε έλειπε στη Δανία. Ο Όλαφ ήταν γιος της Mαρίας Έιστεϊνσντοτερ, κόρης του πρώην βασιλιά Έιστεϊν Α΄ Μάγκνουσον. Όταν ο Έρλινγκ επέστρεψε στη Νορβηγία για να πολεμήσει αυτή την εξέγερση, ο Όλαφ και οι άνδρες του επιτέθηκαν στον Έρλινγκ σε μία ενέδρα στο Ρύντγιοκουλ στο Σέρουμ. Ο Έρλινγκ τραυματίστηκε και μετά βίας γλίτωσε. Το 1168 ο Όλαφ και οι άνδρες του κατευθύνθηκαν νότια στην περιοχή Όσλοφιορντ, αλλά νικήθηκαν εκεί στη μάχη στο Στάνγκερ στο Βάλερ. Ο Σίγκουρντ σκοτώθηκε στη μάχη, αλλά ο Όλαφ δραπέτευσε και πήγε στη Δανία. ^[6]

Όταν ο Σβερ Σίγκουρντσον έγινε αρχηγός των Μπίρκεμπαϊν, η θέση του Έρλινγκ διακυβεύτηκε και έπεσε στη μάχη του Kάλβσκινετ έξω από το Nίνταρος το 1179. Ο βασιλιάς Σβερ τίμησε τον πεσόντα αντίπαλό του, εκφωνώντας ομιλία στην κηδεία του στην εκκλησία. Ο Έρλινγκ ήταν ένας ταλαντούχος άνθρωπος, αλλά δεν ήταν πάντα γνωστός για ευγενείς ιδιότητες. Οι εχθροί του ήταν αδίστακτοι, ειδικά όταν αφορούσε τη δική τους θέση και τη θέση των γιων τους. Το 1164, ίδρυσε το αβαείο Χάλσνεϋ, ένα μοναστήρι των Αυγουστινιανών μοναχών, στο Χάλσνεϋ στο Χάρντανγκερφιορδ ^[7].

• Εποχή εμφυλίου πολέμου στη Νορβηγία

• Sigurdsson, Jon Vidar (2008) Det norrøne samfunnet (Όσλο: forlaget Pax)(ISBN 978-82-530-3147-7)
• Finlay, Alison (2004) Fagrskinna, Κατάλογος των Βασιλέων της Νορβηγίας (Brill Academic)(ISBN 978-90-041-3172-9)