Το Έριν Μπρόκοβιτς (αγγλικά: Erin Brockovich) είναι ο τίτλος αμερικανικήςδραματικής, βιογραφικήςταινίας παραγωγής 2000. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Στίβεν Σόντερμπεργκ και το σενάριο έγραψε η Σουζάνα Γκραντ. Πρωταγωνιστούν οι Τζούλια Ρόμπερτς, Άλμπερτ Φίνεϊ και Άαρον Έκχαρτ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Έριν Μπρόκοβιτς και το δικαστικό αγώνα εναντίον της αμερικανικής εταιρίας Pacific Gas and Electric Company (PG&E). Βασίζεται σε πραγματική ιστορία[2] και η αληθινή Έριν Μπρόκοβιτς κάνει μια κάμεο εμφάνιση ως σερβιτόρα με το όνομα Τζούλια.[3]
Το Έριν Μπρόκοβιτς κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 17 Μαρτίου 2000. Απέσπασε κυρίως θετικά σχόλια από τους κριτικούς[4], με τους περισσότερους να επαινούν την ερμηνεία της Ρόμπερτς.[2][5][6] Έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία με συνολικά έσοδα 256,2 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως[7] και έλαβε 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, κερδίζοντας εκείνο στην κατηγορία Α' Γυναικείου Ρόλου.[8] Η Ρόμπερτς βραβεύτηκε επίσης με Screen Actors Guild Award[9], BAFTA[10] και Χρυσή Σφαίρα[11] Α' Γυναικείου Ρόλου.
Πλοκή
Η Έριν Μπρόκοβιτς είναι μια άνεργη, διαζευγμένη μητέρα τριών παιδιών. Όταν χάνει τη δίκη εναντίον ενός γιατρού που την τράκαρε, ζητά από το δικηγόρο της Εντ Μάζρι αν μπορεί να της βρει δουλειά. Ο Εντ την προσλαμβάνει σαν υπάλληλο στο δικηγορικό του γραφείο. Εκεί η Έριν κατά λάθος θα βρει μια υπόθεση που περιλαμβάνει ιατρικά αρχεία και μια προσφορά της PG&E να αγοράσει το σπίτι της Ντόνα Τζένσεν στο Χίνκλεϊ της Καλιφόρνια.
Τότε η Έριν ξεκινά να ερευνά την συγκεκριμένη υπόθεση, πεπεισμένη ότι τα γεγονότα κάτι κρύβουν και πείθει τον Εντ να της επιτρέψει να ασχοληθεί περισσότερο με την έρευνά της. Μετά από πολύ ψάξιμο, ανακαλύπτει μια συγκάλυψη βιομηχανικής δηλητηρίασης στο νερό της πόλης Χίνκλεϊ που απειλεί την υγεία όλων των κατοίκων. Βρίσκει ότι η PG&E είναι υπεύθυνη για τα μακροχρόνια προβλήματα υγείας που παρουσιάζουν οι κάτοικοι του Χίνκλεϊ και αποφασίζει να φέρει την υπόθεση στα δικαστήρια.
Ένας μυστηριώδης άντρας θα συναντήσει την Έριν σε ένα μπαρ. Ο άντρας ισχυρίζεται ότι έχει στην κατοχή του κατεστραμμένα έγγραφα της PG&E. Με τα έγγραφα αυτά ανακαλύπτει ότι υψηλόβαθμο στέλεχος των κεντρικών γραφείων της PG&E στο Σαν Φρανσίσκο ήταν ενήμερο για τη μόλυνση του νερού και δεν έκανε τίποτα αλλά αντίθετα συμβούλεψε να το κρατήσουν μυστικό. Τα στοιχεία εξετάστηκαν από δικαστή χωρίς ενόρκους και η PG&E αναγκάστηκε να συμβιβαστεί και να πληρώσει το ποσό των 333 εκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία μοιράστηκαν στους 634 κατοίκους.
Με προϋπολογισμό 52.000.000 δολάρια[7], η ταινία έκανε θριαμβευτικό άνοιγμα τριημέρου στην 1η θέση με 28,1 εκατομμύρια δολάρια.[7] Στην Αμερική απέφερε στο σύνολο 125,5 εκατομμύρια δολάρια ενώ στον υπόλοιπο κόσμο έφτασε τα 130,6 εκατομμύρια δολάρια, συγκεντρώνοντας παγκοσμίως 256,2 εκατομμύρια δολάρια.[7]
Καταλαμβάνει την 31η θέση στην κατηγορία ΑFI 100 Χρόνια... 100 Ήρωες και Κακοί (Έριν Μπρόκοβιτς - Ήρωας).[12]
Καταλαμβάνει την 73η θέση στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια... 100 Επευφημίες.[13]
Ήταν υποψήφιο να συμπεριληφθεί στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια... 100 Κινηματογραφικές Ατάκες για την ατάκα "Τα λένε βυζιά, Εντ" (They’re called boobs, Ed).[14]
Παραλειπόμενα
Ενώ τα περισσότερα γεγονότα της ιστορίας είναι ακριβή, υπάρχουν κάποιες μικρές ανακρίβειες. Στην ταινία η Έριν Μπρόκοβιτς χρησιμοποιεί επίτηδες το ντεκολτέ της για να καταφέρει να πείσει τον υπάλληλο να την αφήσει να δει τα έγγραφα. Η αληθινή Μπρόκοβιτς, παραδέχεται ότι μπορεί όντως το ντεκολτέ της να τη βοήθησε, αλλά αρνείται το γεγονός ότι το έκανε επίτηδες για να επηρεάζει ανθρώπους.[15] Ο Εντ Μάζρι δεν εκπροσώπησε την Έριν στο δικαστήριο για το τρακάρισμα όπως δείχνει η ταινία, αλλά ο συνέταιρός του Τζιμ Βίτιτο.[16]
Για το Έριν Μπρόκοβιτς η αμοιβή της Τζούλια Ρόμπερτς ήταν 20 εκατομμύρια δολάρια. Μέχρι το 2000 ήταν το μεγαλύτερο ποσό που δόθηκε ποτέ σε γυναίκα ηθοποιό. Το ρεκόρ αυτό το ξεπέρασε η ίδια η Ρόμπερτς το 2003 για την ταινία Το χαμόγελο της Μόνα Λίζα (Mona Lisa Smile), για την οποία πληρώθηκε 25 εκατομμύρια δολάρια.[17]
