Έμιχο Α΄ του Νάσσαου-Χάνταμαρ

Έμιχο Α΄ του Νάσσαου-Χάνταμαρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Emich I. von Nassau-Hadamar (Γερμανικά)
Θάνατος7  Ιουνίου 1334[1][2][3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααντιβασιλιάς (1317–1332)
Οικογένεια
ΣύζυγοςΆννα της Νυρεμβέργης (έως 1334)[4][1][2]
Άννα της Νυρεμβέργης[5]
ΤέκναΙωάννης του Νάσσαου-Χάνταμαρ[1][2][6]
Έμιχ Β΄ του Νάσσαου-Χάνταμαρ[1][2][6]
Άννα του Νάσσαου-Χάνταμαρ[1][2][6]
Φρειδερίκος του Νάσσαου-Χάνταμαρ[1][2]
Ιουδήθ του Νάσσαου-Χάνταμαρ[1][3][2]
Αγνή του Νάσσαου-Χάνταμαρ[1][3][2]
Ελένη του Νάσσαου-Χάνταμαρ[3][2][6]
Μαργαρίτα του Νάσσαου-Χάνταμαρ[1][3][2]
ΓονείςΌθων Α΄ του Νάσσαου[7][4][1] και Αγνή του Λάινινγκεν[1][2][6]
ΑδέλφιαΕρρίκος του Νάσσαου-Ζίγκεν[4][1][2]
Ιωάννης του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ[4][1][2]
Ματθίλδη του Νάσσαου[1][3][2]
Όθων του Νάσσαου[1][3][2]
Γερτρούδη του Νάσσαου[1][3][2]
ΟικογένειαΟίκος Νάσσαου-Χάνταμαρ (1303-1394)[4][1][2]
Θυρεός
δεδομένα

Ο Έμιχο Α΄, γερμ. Emicho I (πριν το 1289 - 1334) από τον Οίκο του Νάσσαου ήταν κόμης του Νάσσαου-Χάνταμαρ (1334).

Βιογραφία

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Όθωνα Α΄, κόμη του βόρειου Νάσσαου και της Αγνής, κόρης του Έμιχ Δ΄, κόμη του Λάινινγκεν. To 1290 απεβίωσε ο πατέρας του και οι τρεις γιοί του ήλθαν σε μακρά διαμάχη. To 1303 μοίρασαν την πατρική κτήση. Ο Ερρίκος έλαβε το Ζίγκεν, ο Έμιχο Α΄ το Χάνταμαρ και ο Ιωάννης το Ντίλενμπουργκ.

Απόκτηση περιοχών στη Φραγκονία και το Χάνταμαρ

Το 1299 απέκτησε σημαντικές περιοχές στη Νυρεμβέργη -όπως το κάστρο Κάμερσταϊν- που είχαν υποθηκευθεί από τον Αλβέρτο Α΄ Βέττιν της Σαξονίας στον Έμιχο Α΄[8]. Το 1316 αγόρασε το Ντρίντορφ για 250 μάρκα. Το 1320 αγόρασε ένα αγρόκτημα από το Κιστερκιανό αββαείο του Έμπερμπαχ, απέναντι από το Χάνταμαρ. Εκεί έκτισε το κάστρο Χάνταμαρ και μετακόμισε σε αυτό. Το 1324 ο Λουδοβίκος Δ΄ Βίττελσμπαχ της Γερμανίας χορήγησε δικαιώματα πόλης στο Χάνταμαρ και ο Έμιχο Α΄ περιέβαλλε το κάστρο και τον πέριξ οικισμό με τείχος και τάφρο.

Ο λόγος της μετακόμισης ήταν μάλλον το ενδιαφέρον απόκτησης του Ντιτς: ο Γοδεφρείδος Ε΄, κόμης του Ντιτς είχε οικονομικές δυσκολίες και δανειζόταν από τον Έμιχο Α΄ από το 1317. Συμφώνησαν να παντρέψουν τα παιδιά τους. Επειδή ο Γοδεφρείδος Ε΄ του χρωστούσε πολλά, του παραχώρησε την περιοχή του Χάνταμαρ[9] και το 1337 υποθήκευσε τον οικισμό Έλαρ στον Έμιχο Α΄.

Μεταλλεία με τον Ιωάννη

Το 1298 ο Ερρίκος και ο Έμιχο Α΄ πολέμησαν στο πλευρό του εξαδέλφου τους Αδόλφου της Γερμανίας στη μάχη του Γκέλχαϊμ και ο Αδόλφος υποθήκευσε το μεταλλείο Ράτσενσαϊντ στο Βίλνσντορφ του Ζίγκερλαντ και μεταλλεία αργύρου στο Νάσσαου στον Έμιχο Α΄ και τον Ιωάννη για 1000 μάρκα[10]. Ο Ιωάννης απεβίωσε το 1328 στη μάχη του Βέτσλαρ και τον κληρονόμησε ο μεγαλύτερος αδελφός του Ερρίκος.

Απεβίωσε το 1334 και η χήρα του έλαβε ως προσυμφωνηθέν μέρισμα χηρείας (Wittum) το κάστρο Κάμερσταϊν καθώς και κτήματα και έζησε εφεξής στο Κάμερσταϊν[11].

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε πριν το 1297 την Άννα, κόρη του Φρειδερίκου Γ΄ Χοεντσόλερν, βουργράβου της Νυρεμβέργης. Ήταν εγγονή του Αλβέρτου Α΄ Βέττιν της Σαξονίας. Είχαν τέκνα[12]:

  • Άννα απεβ. πριν το 1329, παντρεύτηκε τον Κούνο Α΄, κόμη του Φάλκενσταϊν
  • Γιούτα απεβ. μετά το 1359, παντρεύτηκε τον Γκέρχαρντ ΣΤ΄, κόμη του Ντιτς, γιο του Γοδεφρείδου Ε΄
  • Ιωάννης απεβ. πριν το 1365, κόμης του Νάσσαου-Χάνταμαρ
  • Αγνή, μοναχή στο αββαείο του Άλτενμπεργκ στο Βέτσλαρ
  • Ελένη, μοναχή στο αββαείο του Άλτενμπεργκ
  • Μαργαρίτα, παντρεύτηκε τον κόμη του Χόενμπεργκ
  • Μαργαρίτα απεβ. 1343, μοναχή στη μονή των Πενήτων της Αγ. Κλάρας στη Νυρεμβέργη

Αναφορές

  • Ludwig Götze (1877), "Emich I.", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (γερμ.), 6, Leipzig: Duncker & Humblot, p. 80
  • Johannes von Arnoldi: Geschichte der Oranien-Nassauischen Länder und ihrer Regenten, vol. 3, Neue Gelehrtenbuchhandlung, Hadamar, 1799, pp. 90–98 Online
  • Friedrich D. von Schütz: Geschichte des Herzogthums Nassau, Wilhelm Roth, Wiesbaden, 1853, pp. 62–63 Online
  • Karl Josef Stahl: Hadamar Stadt und Schloss. Eine Heimatgeschichte, Magistrat der Stadt Hadamar, 1974
  • Jacob Wagner: Die Regentenfamilie von Nassau-Hadamar: Geschichte des Fürstenthums Hadamar, vol. 1, 2nd ed., Mechitharisten-Congregations-Buchhandlung, Vienna, 1863, pp. 37–45

Παραπομπές

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 «Genealogie van het Vorstenhuis Nassau» Europese bibliotheek. Zaltbommel. 1970.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Wilhelm Karl Isenburg: Europäische Stammtafeln.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 «Emich I., Graf von Nassau» (Γερμανικά) 1877. σελ. 80.
  5. ↑ p4075.htm#i40747. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 «Het vorstenhuis Oranje-Nassau» Uitgeverij A.W. Sijthoff. Λέιντεν, Ουτρέχτη. 1882.
  7. ↑ 7,0 7,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  8. ↑ On 30 January 1299, King Albert sealed a deed stating that the owed Emich and his wife 300 silver marks, using Nuremberg weights, see: Wirtembergisches Urkundenbuch, vol. 11, Kohlhammer, Stuttgart, 1913, Nr. 5226, Online
  9. ↑ «Dehrn.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2017. 
  10. ↑ «Deed from 26 February 1298». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2017. 
  11. ↑ Wagner, pp. 44–45
  12. ↑ Ernst Hermann Münch: Geschichte des Hauses Nassau-Oranien, vol. 2, Jacob Anton Mayer, Aachen and Leipzig, 1832, pp. 287–288, Online