Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/02/2020.

Η Έλσα Βεργή (Αθήνα, 23 Μαΐου 1921 - 25 Ιουνίου 1989) ^[1] ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, πρωταγωνίστρια, θιασάρχης και θεατρική επιχειρηματίας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1921 από τους Νικόλαο, ναύαρχο και αρχίατρο του Βασιλικού Ναυτικού, με καταγωγή από το χωριό Γιάλτρα της Εύβοιας (απώτερη καταγωγή της οικογένειας είναι από τη Βεργίνα, από όπου προέκυψε και το επώνυμο) και Μαρία Βεργή, το γένος Γαέτα, με καταγωγή από τη Ζάκυνθο. Είχε δύο μικρότερους αδελφούς, τον Ευστάθιο, πρέσβη και έναν άλλον του οποίου το όνομα είναι άγνωστο και εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Μεγάλωσε ανάμεσα στην Αθήνα και τη Σαλαμίνα.

Σε ηλικία 15 ετών συμμετείχε υπό την δασκάλα της στο χορό και τη ρυθμική, πρωθιέρεια Κούλα Πράτσικα, στον χορό, στην πρώτη αφή της Ολυμπιακής φλόγας, στους 11ους Ολυμπιακούς Αγώνες, στην αρχαία Ολυμπία, στις 28 Ιουλίου του 1936. Το γεγονός αυτό ίσως να της ανέδειξε θεατρική κλίση. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πιάνο στο Ωδείο Αθηνών. Πρωτοεμφανίσθηκε στο θέατρο σε ηλικία 19 ετών, το 1940, στο έργο "Παπαφλέσσας" του Σπύρου Μελά, στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, αναλαμβάνοντας στη συνέχεια πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα κυρίως κλασσικού δραματολογίου.

Μετά την απελευθέρωση, το 1947, απεστάλη από το Εθνικό Θέατρο στις ΗΠΑ για τη μελέτη του σύγχρονου αμερικανικού θεάτρου. Με την επιστροφή της συνέχισε τη συνεργασία της με το Εθνικό Θέατρο ως πρωταγωνίστρια και το 1953 έδωσε ρεσιτάλ αρχαίου δράματος στην Αγγλία, το Βέλγιο και την Ολλανδία.

Το 1959 δημιούργησε δικό της θίασο, αποκτώντας και δική της θεατρική σκηνή, το "Θέατρο Βεργή" (1970), στην οδό Βουκουρεστίου - Αθήνα, όπου και πρωταγωνίστησε σε δεκάδες έργα του διεθνούς δραματολογίου. Λίγο αργότερα συνέχισε τις διεθνείς εμφανίσεις της στην Αίγυπτο, την Κύπρο και χώρες της Ευρώπης. Μέχρι το 1960 έλαβε δύο φορές μέρος στο Φεστιβάλ Αθηνών καθώς και στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου. Το 1966 συνεργάστηκε έκτακτα και με το "Πειραϊκό Θέατρο" του Δημήτρη Ροντήρη όπου πρωταγωνίστησε στην "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή και τη "Μήδεια" του Ευριπίδη. Μετά το 1980 έλαβε συχνά μέρος με το θίασό της στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Αθηνών. Συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους ηθοποιούς του δραματικού ρεπερτορίου όπως με τον Μάνο Κατράκη, Θάνο Κωτσόπουλο, Αλέκο Αλεξανδράκη, Δημήτρη Χορν, Λυκούργο Καλλέργη, Βάσω Μανωλίδου, Αντιγόνη Βαλάκου, Τζένη Ρουσσέα, Μαίρη Αρώνη κ.ά., καθώς επίσης με την ΕΙΡ σε ραδιοφωνικές μεταφορές θεατρικών έργων και ως αφηγήτρια στο Ήχος και Φως του Δήμου Ρόδου.

Από τους κατά καιρούς συμμετέχοντες στο θίασό της αναδείχθηκαν πολλοί νέοι ηθοποιοί. Από τις διάφορες ερμηνείες της ξεχώρισαν οι παραστάσεις της στα έργα "Ιφιγένεια εν Ταύροις", "Οιδίπους τύραννος", "Φάουστ", "Μήδεια", "Εκάβη", "Καινούργια ζωή", "Χαραυγή", "Ορέστεια". "Χοηφόροι", "Ευμενίδες", υποδυόμενη την Ηλέκτρα, "Όνειρο θερινής νυκτός", υποδυόμενη την Ιππολύτη, "Ιππόλυτος", ως Φαίδρα, "Αυτοκράτειρα Θεοφανώ", ως Θεοφανώ, του Άγγελου Τερζάκη κ.ά. Η Έλσα Βεργή υπήρξε σπουδαία ηθοποιός με μεγάλη υποκριτική τέχνη, ειδικότερα στην τραγωδία και με πολύ καλή γνώση των όρων και των ορίων του θεάτρου.

Μετά τη πτώση της Χούντας, εντάχθηκε στην νεοϊδρυθείσα τότε Νέα Δημοκρατία. Αναμίχθηκε ενεργά στην πολιτική και εκλέχθηκε τρεις φορές δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων (1975, 1978, 1982). Στις εκλογές του 1986 συμμετείχε με τον συνδυασμό "Νέα Εποχή" του Μιλτιάδη Έβερτ όπου στον 2ο γύρο έλαβε 2.691 ψήφους καταλαμβάνοντας την 20ή θέση του συνδυασμού.

Το 1954 παντρεύτηκε τον Άγγλο δημοσιογράφο, ανταποκριτή και φιλέλληνα Λέσλι Φάινερ (1921–2010) με τον οποίο χώρισε το 1968, όταν εκείνος απελάθηκε από το στρατιωτικό καθεστώς. Έκτοτε βρισκόταν σε μακροχρόνια σχέση με τον ηθοποιό Χρήστο Φράγκο, ενώ παντρεύτηκαν τον Μάιο του 1989, ένα μήνα πριν τον θάνατό της.

Απεβίωσε από καρκίνο νοσηλευόμενη σε νοσοκομείο της Αθήνας στις 25 Ιουνίου 1989, σε ηλικία 68 ετών. Κηδεύτηκε στο κοιμητήριο Σπάτων.

Η Έλσα Βεργή τιμήθηκε από τους βασιλείς Παύλο και Κωνσταντίνο Β΄, από πολλούς καλλιτεχνικούς φορείς, καθώς και με ξένες διακρίσεις. Προτομή της υπάρχει στα Σπάτα, με τους κατοίκους του οποίου διατηρούσε θερμές σχέσεις λόγω της καταγωγής του δεύτερου συζύγου της.

Περισσότερες πληροφορίες για κάθε παράσταση εμφανίζονται ενεργοποιώντας τον σύνδεσμο που υπάρχει στο όνομα της κάθε παράστασης

• «Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη» τομ. Β΄ συμπλ., σελ. 14.
• "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica", τομ. 14ος, σελ. 89.