Άουγκουστ Ιμμάνουελ Μπέκερ

Άουγκουστ Ιμμάνουελ Μπέκερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Immanuel Bekker (Γερμανικά)
Γέννηση21  Μαΐου 1785[1][2][3]
Βερολίνο
Θάνατος7  Ιουνίου 1871[1][2][3]
Βερολίνο
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Πρωσίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓερμανικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[2]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Μαρτίνου Λούθηρου του Χάλλε-Βιτεμβέργης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλωσσολόγος
κλασικός φιλόλογος
διδάσκων πανεπιστημίου
κριτικός λογοτεχνίας
κλασικιστής
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Χούμπολτ
Οικογένεια
ΤέκναΕρνστ Ιμμάνουελ Μπέκερ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες
Βαυαρικό Μαξιμιλιανό Τάγμα για τις Επιστήμες και Τέχνες (1858)
μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Άουγκουστ Ιμμάνουελ Μπέκερ (γερμανικά: August Immanuel Bekker, 21 Μαρτίου 1785 – 7 Ιουνίου 1871) ήταν Γερμανός κλασικός φιλόλογος και κριτικός.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στο Βερολίνο, και φοίτησε στο πανεπιστήμιο του Χάλε υπό τον Φρίντριχ Άουγκουστ Βολφ (Friedrich August Wolf), σημαντικό φιλόλογο της εποχής, ο οποίος θεωρούσε τον Μπέκερ ως τον πλέον πολλά υποσχόμενο μαθητή του. Το 1810 ο Μπέκερ διορίστηκε καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Για αρκετά χρόνια, μεταξύ του 1810 και 1821, ταξίδεψε στη Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία καθώς και άλλες περιοχές της Γερμανίας, εξετάζοντας τα διασωζόμενα χειρόγραφα της κλασικής εποχής και συγκεντρώνοντας υλικό για τα συγγράμματα του.[4]

Κάποια από τα αποτελέσματα των ερευνών του δημοσιεύτηκαν στο έργο Anecdota Graeca (3 τόμοι, 1814–1821),[5] αλλά οι περισσότερες πληροφορίες ενσωματώθηκαν στα σχόλια και εκδόσεις του τεράστιου αριθμού έργων κλασικών συγγραφέων τα οποία επιμελήθηκε. Ασχολήθηκε σχεδόν με το σύνολο των έργων της ελληνικής γραμματολογίας εκτός από τους τραγικούς και λυρικούς ποιητές. Οι πιο γνωστές εκδόσεις συγγραφέων του, είναι αυτές των έργων του Πλάτωνα (1816–1823), των αττικών ρητόρων (1823–1824), του Αριστοτέλη (1831–1836), του Αριστοφάνη (1829), καθώς και 25 τόμοι σχετικά με τη βυζαντινή ιστορία στο Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae (γραπτό σώμα βυζαντινής ιστορίας). Σε σχέση με τα έργα των λατίνων συγγραφέων, οι μόνοι συγγραφείς με τους οποίους ασχολήθηκε ήταν οι ιστορικοί Λίβιος (1829–1830) και Τάκιτος (1831).[4]

Ασχολήθηκε αποκλειστικά με τις έρευνες των χειρογράφων, και με την κριτική των κειμένων, χωρίς να συνεισφέρει ιδιαίτερα σε άλλους τύπου λογοτεχνικές διεργασίες,[4] ωστόσο η αρίθμηση Μπέκερ είναι ο καθιερωμένος τρόπος αναφοράς στα έργα του Αριστοτέλη και το αριστοτελικό σώμα κειμένων.

Εκλέχθηκε επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών το 1861,[6] και πέθανε στο Βερολίνο 10 χρόνια αργότερα το 1871 σε ηλικία 86 ετών.

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 124168945. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/August-Immanuel-Bekker. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Chisholm 1911, σελ. 661.
  5. ↑ Vol. 1. Lexica Segueriana 1814 (e.g. Δικῶν ὀνόματα, pp. 181-194; Λέξεις ῥητορικαί, pp. 195-318 etc) – v. 2. Apollonii Alexandrini de coniunctionibus (p. 477) et de adverbiis (p. 527) libri. Dionysii Thracis Grammatica (p. 627). Choerobosci, Diomedis, Melampodis, Porphyrii, Stephani in eam scholia (pp. 645–927). Berolini: apud G. Reimerum 1816 – v. 3. Theodosii canones (p. 975). Editoris annotatio critica (p. 1065). Indices (pp. 1299–1466). Berolini: Typis et impensis G. Reimeri 1821.
  6. ↑ «Book of Members, 1780-2010: Chapter B» (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2011. 

Πηγές

  •  
    Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Bekker, August Immanuel» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 3 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 661  Endnotes:
    • Sauppe, Zur Erinnerung an Meineke und Bekker (1872);
    • Haupt, “Gedächtnisrede auf Meineke und Bekker,” in his Opuscula, iii.;
    • E. I. Bekker, “Zur Erinnerung an meinen Vater,” in the Preussisches Jahrbuch, xxix.

Σχετική βιβλιογραφία

  • Apollonii Dyscoli de Pronomine liber, ed. I. Bekker, Berolini 1813.
  • Apollonii Alexandrini de Constructione Orationis libri quatuor ex rec. I. Bekkeri, Berolini 1817.
  • Aristotelis Opera edidit Academia Regia Borussica, Berlin, 1831–1870. (5 volumes).