Ο Χότζκιν γεννήθηκε στο Μπάνμπρυ της Αγγλίας και ήταν γιος των Τζωρτζ και Μαίρυ Χότζκιν (Mary Wilson Hodgkin). Ο πατέρας του πέθανε από δυσεντερία στη Βαγδάτη το 1918 και η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε τον Λάιονελ Σμιθ. Πήγε στο περίφημο Σχολείο Γκρέσαμ και στο Κολέγιο Τρίνιτυ του Κέιμπριτζ.[6] Το 1930, σε ηλικία 16 ετών, κέρδισε ένα ορειχάλκινο μετάλλιο στον Διαγωνισμό Δοκιμίου Δημόσιων Σχολείων που είχε διοργανώσει η Βασιλική Εταιρεία για την προστασία των πτηνών.[7]
Σταδιοδρομία
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Χότζκιν κατατάχθηκε ως εθελοντής στο ιατρικό σώμα αεροπορίας στο Royal Aircraft Establishment στο Φάρνμπορω και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον Οργανισμό Ερευνών Τηλεπικοινωνιών (Telecommunications Research Establishment, TRE), όπου εργάσθηκε στην ανάπτυξη του εκατοστομετρικού ραντάρ και στον σχεδιασμό του αυτόματου πυργίσκου πυροβόλων αεροσκάφους AGLT, που κατευθυνόταν από ραντάρ και ήταν σε θέση να πυροβολεί στόχους στο απόλυτο σκοτάδι. Νωρίτερα, τον Μάρτιο του 1941, ο Χότζκιν είχε πετάξει στη δοκιμαστική πτήση αεροσκάφους εξοπλισμένου με το πρώτο αερομεταφερόμενο σύστημα ραντάρ στην ιστορία. Το 1945 με το τέλος του πολέμου εκλέχθηκε στο Τμήμα Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Διετέλεσε καθηγητής στην έδρα Foulerton της Βασιλικής Εταιρείας από το 1951 ως το 1969. Υπηρέτησε στο Συμβούλιο της Εταιρείας από το 1958 ως το 1960 και στο Συμβούλιο Ιατρικών Ερευνών από το 1959 ως το 1963. Διορίσθηκε στην έδρα Πλάμερ (John Humphrey Plummer) της Βιοφυσικής στο Κέιμπριτζ το 1970. Κατείχε και άλλες, διοικητικές, θέσεις, όπως αυτή του πρύτανη στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ από το 1971 μέχρι το 1984 και του Master του Κολεγίου Τρίνιτυ του Κέιμπριτζ από το 1978 ως το 1985.
Ανακαλύψεις
Με τον Άντριου Χάξλεϋ ο Χότζκιν μέτρησε πειραματικά βιολογικά δυναμικά και ανέπτυξε τη θεωρία δυναμικού ενέργειας, μία από τις πρώτες εφαρμογές μιας τεχνικής της ηλεκτροφυσιολογίας γνωστής ως voltage clamp. Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο των ερευνών τους ήταν ο πειραματισμός με τον γιγάντιο νευράξονα του είδους καλαμαριούLoligo forbesii[8], που τους επέτρεψε να καταγράψουν ιοντικά ρεύματα που δεν θα ήταν σε θέση να ανιχνεύσουν σε οποιονδήποτε άλλον νευρώνα, καθώς αυτά τα κύτταρα ήταν πολύ μικρά για να μελετηθούν με την τεχνολογία της εποχής. Τα πειράματα άρχισαν στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ το 1935 με ισχιακό νεύρο βατράχου και σύντομα συνεχίστηκαν με τον γιγάντιο νευράξονα του καλαμαριού στο εργαστήριο της Ενώσεως Θαλάσσιας Βιολογίας (Marine Biological Association) στο Πλύμουθ. Το 1939, αναφέροντας τα πειράματα στο Πλύμουθ, οι Χότζκιν και Χάξλεϋ δημοσίευσαν ένα σύντομο άρθρο στο περιοδικό Nature, όπου ανακοίνωναν την επίτευξη της καταγραφής δυναμικών από το εσωτερικό μιας νευρικής ίνας.[9] H έρευνά τους διακόπηκε από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά οι ερευνητές συνέχισαν και μεταπολεμικά τα πειράματά τους στο Πλύμουθ, και δημοσίευσαν τη θεωρία τους το 1952 σε μία σειρά άρθρων.[8][10][11][12][13]
Οι Χότζκιν και Χάξλεϋ απέδειξαν έτσι τον μηχανισμό της διαδόσεως νευρικών ώσεων που ονομάζεται «δυναμικά ενέργειας». Πρόκειται για ηλεκτρικούς παλμούς που καθιστούν ικανό τον συντονισμό της δραστηριότητας ενός οργανισμού από ένα κεντρικό νευρικό σύστημα. Επιπροσθέτως, τα ευρήματα των Χότζκιν και Χάξλεϋ τους οδήγησαν στο να υποθέσουν την ύπαρξη ιοντικών διαύλων πάνω στις κυτταρικές μεμβράνες. Οι δίαυλοι αυτοί επιβεβαιώθηκαν δεκαετίες αργότερα, με την ανάπτυξη των patch clamps, που χάρισε το Βραβείο Νόμπελ το 1991 στους Έρβιν Νέχερ και Μπερτ Σάκμαν, και το 2003 στον Ρόντερικ Μακίνον.[14]
Ο Χότζκιν ανεκάλυψε επιπλέον και την ακολουθία αποπολώσεως της κυτταρικής μεμβράνης που είναι γνωστή σήμερα ως «Κύκλος του Hodgkin».[15]
Ο Άλαν Λόυντ Χότζκιν νυμφεύθηκε το 1944 τη Μάριον Ρους (Marni Hodgkin/Marion Rous, 1917-2015). κόρη του Αμερικανού ιολόγου Φράνσις Ρους, που έγινε μία από τις σημαντικότερες επιμελήτριες εκδόσεων και συγγραφέας παιδικών βιβλίων στις ΗΠΑ. Ο Χότζκιν την είχε γνωρίσει στο Ινστιτούτο Ροκφέλερ το 1938. Απέκτησαν τρεις θυγατέρες, τη Σάρα, τη Ντέμπορα και τη Ρέιτσελ, καθώς και έναν γιο, τον Τζόναθαν, ο οποίος έγινε καθηγητής της μοριακής βιολογίας στο Κέμπριτζ. Η Ντέμπορα επίσης έγινε επιτυχημένη ψυχολόγος. Ο Άλαν Χότζκιν απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών στο Κέμπριτζ.[18]
↑Benson, S.G.G., Crossley Evans, Martin: I Will Plant Me a Tree: an Illustrated History of Gresham's School, James & James, Λονδίνο 2002, ISBN 0-907383-92-0
↑`Αρθρο «Protection of Birds Measures Urged By Royal Society» στους The Times, Σάββατο 29 Μαρτίου 1930, σελ. 14.
