Η Άιντα Λουπίνο (αγγλικά: Ida Lupino, 4 Φεβρουαρίου 1918 – 3 Αυγούστου 1995), ήταν Αγγλοαμερικανίδα ηθοποιός, τραγουδίστρια, σκηνοθέτης και παραγωγός. Θεωρείται ευρέως ως μία από τις σημαντικότερες και μία από τις μοναδικές γυναίκες του κινηματογράφου που δούλευαν στη δεκαετία του 1950 στα στούντιο του Χόλυγουντ.
Με την ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής της, η Λουπίνο συνέγραψε και συν-παράγε αρκετές ταινίες με κοινωνικά μηνύματα και έγινε η πρώτη γυναίκα που σκηνοθέτησε ένα φιλμ νουάρ το «Ο δολοφόνος της λεωφόρου» το 1953.[12]
Βιογραφία
Καριέρα
Η Ίντα Λουπίνο ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός τη δεκαετία του 1930 και την δεκαετία του 1940 μεταπήδησε στη σκηνοθεσία. Σε μια εποχή που η τύχη των ηθοποιών καθοριζόταν αποκλειστικά από τα στούντιο, η Λουπίνο ήταν η πρώτη που πήρε στα χέρια της την καριέρα της με το να σκηνοθετήσει δικές της ταινίες, σε πολλές από τις οποίες ήταν συν-σεναριογράφος και συμπαραγωγός, επιλέγοντας επιπλέον θεματολογία δύσκολη για την εποχή όπως η έκφραση της σεξουαλικότητας και οι συνέπειες της, η ανεξαρτησία αλλά και η εξάρτηση μιας γυναίκας από το άλλο φύλο, ο βιασμός, κ.α.
Με ύφος φιλμ νουάρ και μικρό προυπολογισμό σε σχέση με αυτά των συναδέλφων της, κατάφερε να παράγει ταινίες εξαιρετικής ποιότητας.
Η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε, χωρίς ωστόσο να μπει το όνομά της στους τίτλους, ήταν το δράμα του 1949 “Θέλω το παιδί μου”, η οποία ευκαιρία προέκυψε όταν ο σκηνοθέτης Έλμερ Κλίφτον έπαθε έμφραγμα και δεν μπορούσε να συνεχίσει.
Την ίδια χρονιά όμως έκανε το επίσημο σκηνοθετικό ντεμπούτο της με την ταινία “Never Fear” με θέμα μια χορεύτρια της οποίας η καριέρα διακόπτεται απότομα λόγω ασθένειας.
Προσωπική ζωή
Πλήρης Φιλμογραφία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
