Stôłpsk (téż Stôłpskò , Stôłp , Słupszcze , Stolpskò , Słëpsk , Słëpskò , Miasto ; we zdrojach: Stolp 1180, Stolpensis 1180, Ztulp 1180, Stulp 1180, Slupsk 1180, castellania Slupensis 1180, Sulpensis 1180, Stolp 1227, Slupsko 1236, Slupcz 1236, Slupc 1236, Slupsch 1238-1248, Stolp 1240, Stolpe 1243, Slupe 1252, Slupc 1257, Slupsc 1275, castro Stolpz 1276, Slupzk opido 1277, Slupsczhe 1288, Schlupische 1288, Stolpzk 1294, Stolptzk 1295, Stolp 1535, 1539, 1545, 1554, Stolpen 1575 (1579), Stolpin 1575, Stolpe 1618, Stolp 1789, Słupsk 1889, Słépsk (Cenôwa), Słëpsk (Lorentz), Stołpsk (Kętrzyński); pòl. Słupsk , miem. Stolp , sz. Stölpe ) - krézewi gard w Pòmòrsce , stolëca stôłpsczégò gardnégò ë zemsczégò krézu w pòmòrsczim wòjewództwie . Tu w Spòdleczny Szkòle nr 2 dzece ùczą sã kaszëbsczégò jãzëka .
Commons
Historëjô
Ju w IX wiekù béło tu kaszëbsczé sedlëszcze. Kòle 1236 rokù włączony do Pòrénkòwi Pòmòrsczi. Gardné prawa mô ód 1265 rokù òd Swiãtopôłka II .
Słôwny lëdze
Anna Łajming
Stôrodôwnotë
Pòklôsztórny kòscół Dominikanów. Pomnik zamòrdowónëch lagrowich z lagru Stutthof . W jednym kòscele je tu czasem w niedzelã Mszô Sw. dlô Kaszëbów, téj mòże ùczëc kaszëbsczi jãzëk .
Stôłpsczi rôtësz
Stôrodôwny elektrisz
Jinszô wëdowiédzô
Lëteratura
Róża Ostrowska, Izabella Trojanowska: Bedeker kaszubski, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1974, ss. 393 - 395
Bùtnowé lënczi