| Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepe pouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putem referenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon. |
Vojislav Šešelj (Sarajevo, 11. oktobra 1954) srbijanski je političar i ratni zločinac. Predsjednik je Srpske radikalne stranke, a sudilo mu se u Haškom tribunalu za ratne zločine počinjene u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini i Vojvodini u periodu 1991–1993. Prema prvostepenoj presudi objavljenoj 31. marta 2016, Haški tribunal oslobodio ga je po svim tačkama optužnice. Naknadno, 11. aprila 2018. prema drugostepenoj presudi, osuđen je na deset godina zatvora, koje je već odležao tokom sudskog procesa.[1]
Biografija
Rođen je 1954. u Sarajevu, gdje je 1976. završio Pravni fakultet. Magistrirao je 1977, a doktorirao 1979. na beogradskom Pravnom fakultetu. Od 1981. do 1984. bio je asistent na sarajevskom Pravnom fakultetu. Zbog sukoba sa vodećim funkcionerima SR Bosne i Hercegovine, uhapšen je i osuđen 1984. na osam godina zatvora. Kazna mu je ubrzo smanjena na samo dvije godine, pa je 1986. pušten na slobodu. Tada odlazi u Beograd, gdje uspostavlja veze sa tadašnjim srbijanskim nacionalističkim krugovima. Krajem 80-ih, držao je predavanja Srbima po SAD i zemljama zapadne Evrope.
Politikom se počeo baviti 1990, kada je formirao Srpski slobodarski pokret, koji se u martu iste godine ujedinio sa pristalicama Vuka Draškovića u Srpski pokret obnove. Dva mjeseca kasnije, Šešelj prekida saradnju s Draškovićem i osniva Srpski četnički pokret, koji su srbijanske vlasti zabranile. U jesen iste godine uhapšen je zbog pokušaja rušenja Kuće cvijeća. Iako je bio na izdržavanju zatvorske kazne, u decembru 1990. bio je kandidat na prvim izborima za predsjednika Srbije i osvojio je peto mjesto.
Srpsku radikalnu stranku osnovao je u februaru 1991, a u junu iste godine izabran je za zastupnika u Skupštini Srbije. U to vrijeme javno je prijetio Hrvatima i Bošnjacima. Organizirao je slanje dobrovoljaca na ratište u Hrvatsku i kasnije u Bosnu i Hercegovinu. Njegova SRS na prvim izborima za Skupštinu SRJ, u maju 1992, osvaja drugo mjesto i Šešelj postaje jedan od najvažnijih političkih faktora u Srbiji. Njegovim zalaganjem, oboren je prvi premijer SRJ - Milan Panić, decembra iste godine. Šest mjeseci kasnije, u junu 1993, Šešeljevom inicijativom smijenjen je i prvi predsjednik SRJ Dobrica Ćosić. Međutim, septembra iste godine, dolazi do raskida saradnje Šešelja i Slobodana Miloševića. Režimski mediji tada kreću u hajku protiv Šešelja, koji doživljava poraz na vanrednim izborima za srbijanski parlament u decembru 1993. Tri godine kasnije, na saveznim i lokalnim izborima, Šešeljev SRS doživljava uspjeh. Sam Šešelj tada postaje predsjednik Skupštine općine Zemun.
U jesen 1997, na izborima za predsjednika Srbije, Šešelj u drugom krugu pobjeđuje Miloševićevog kandidata Zorana Lilića ali režim to odbija priznati (zbog nedovoljnog broja izašlih birača) i ponovo organizira izbore. Na ponovljenim izborima, novi Miloševićev kandidat - Milan Milutinović - pobjeđuje Šešelja. I pored toga, SRS na parlamentarnim izborima te godine osvaja veći uspjeh i Šešelj učestvuje u pregovorima o formiranju nove srbijanske Vlade koji su završeni marta 1998. kada je Šešelj izabran za potpredsjednika nove Vlade Srbije, koju su pored radikala činili socijalisti i partija Miloševićeve supruge - Jugoslovenska ljevica.
Poslije NATO bombardovanja SRJ, juna 1999, Šešelj i njegovi ministri podnose ostavke u Vladi zbog potpisivanja Kumanovskog sporazuma i povlačenja srbijanskih vojnih i policijskih snaga s Kosova. Međutim, ubrzo su ostavke povukli i ostali na svojim dužnostima pravdajući to nacionalnim interesima. SRS tada bilježi pad popularnosti, što se odrazilo na vanrednim saveznim predsjedničkim izborima u septembru 2000. Tada je Šešeljev kandidat i zamjenik predsjednika SRS, Tomislav Nikolić, osvojio vrlo mali broj glasova. Tri mjeseca kasnije, na vanrednim izborima za Skupštinu Srbije, Srpska radikalna stranka osvaja samo 23 zastupnička mjesta. Dvije godine kasnije, u vrijeme vlasti Zorana Đinđića, Šešelj na novim izborima za predsjednika Srbije (septembar 2002) osvaja nešto veći broj glasova i popravlja rejting svoje stranke.
Haški tribunal podigao je optužnicu protiv Šešelja u januaru 2003. On se dobrovoljno predao tribunalu 24. februara iste godine. Suđenje mu je počelo 7. novembra 2007, a okončano 31. marta 2016. uz oslobađajuću prvostepenu presudu. Pušten je na privremenu slobodu, zbog pogoršanog zdravstvenog stanja 12. novembra 2014.
Vojislav Šešelj napisao je veliki broj knjiga, pamfleta i članaka.
Incidenti
Vojislav Šešelj je na srbijanskoj političkoj sceni, tokom devedesetih, bio poznat po mnogobrojnim incidentima. Najprije je 1992. mlatarao pištoljem na protestima beogradskih taksista i studenata ispred saveznog parlamenta. Nakon svađe sa Miloševićem, septembra 1993, incidenti se redaju - maja 1994. počupao je mikrofone i potukao se sa obezbjeđenjem u saveznom parlamentu zbog čega je osuđen. Septembra iste godine ponovo je osuđen zbog vrijeđanja Miloševića i njegove supruge i to na godinu dana zatvora. 1997, prilikom učestvovanja u televizijskoj emisiji sa beogradskim advokatom Nikolom Barovićem, dolazi do svađe među njima nakon čega Šešeljev tjelohranitelj nanosi teške tjelesne povrede Baroviću.
Nakon 2000, Šešelj pravi incidente najviše u Skupštini Srbije prilikom sukoba sa zastupnicima tada vladajućeg DOS-a. Njegovi zastupnici su dva puta (2001-2002) polili vodom tadašnje predsjednike parlamenta (Dragana Maršićanina i Natašu Mićić), a sam Šešelj je kažnjavan višemjesečnim zabranama u učestvovanju rada parlamenta.
Također pogledajte
Vanjski linkovi
- ^ "Vojislavu Šešelju izrečena kazna od 10 godina zatvora (FOTO)". Pristupljeno 5. 5. 2018.
.jpg)
