Slobodan "Bodo" Kovačević, gitarist Indexa i kompozitor pjesme "Negdje na kraju, u zatišju".
Negdje na kraju, u zatišju je progresivna rock poema sarajevskog muzičkog sastava Indexi. Snimljena je 11. oktobra 1969. godine u studiju Radio Sarajeva. Melodiju je komponirao gitarist Indexa Slobodan "Bodo" Kovačević na stihove Želimira Altarca Čička[1] jednog od utemeljitelja sarajevske muzičke scene.[2] Stihove je na početku i kraju kompozicije recitirao glumac Branko Ličen. Čičak je naknadno napisao stihove i za pjevni dio u ovoj pjesmi. To je bila prva rock pjesma na tadašnjoj jugoslavenskoj rock sceni koja je trajala 11:41 minuta. Bio je to pionirski pokušaj praćenja zbivanja na svjetskoj sceni autora i izvođača, koji su tražili novi muzičko-poetski avangardni način izražavanja, izvan već ustaljenih trominutnih ljubavnih pjesama.
Tokom naredne godine bez obzira na dužinu trajanja, bila je proglašena najslušanijom pjesmom po izboru slušalaca na "Radio Sarajevu" u hit emisiji "Deset gramofona" voditelja Vlatka Markovića.[1]
Tekst pjesme
Recitacija
Želimir Altarac Čičak (lijevo), pisac stihova rock poeme "Negdje na kraju, u zatišju" sa članovima grupe Indexi tokom njihovog nastupa na Prvom rock maratonu u Domu mladih u Sarajevu 18. 1. 1979. godine.
Kada se kiše i oluje stišale budu
i kreket žaba po blatnjavom putu bude utihao
i kad raspjevani zvuk zvona sa katedralskog tornja
zaustavi i nadjača bolnu pjesmu vjetra,
a aleje ponovo ožive životom proljeća
ja kliktaću nestanku svome.
Tada, draga, sigurno neću više morati čekati i po pola sata duže
sklonjen u sijenci fenjera, prokisao do kože, tvoj korak laki.
