Mehmed VI (14. januar 1861. - 16. maj 1926.), osmanlijski sultan.^[1]

Mehmed VI, posljednji osmanlijski sultan dolazi na svoj položaj 3. jula 1918. godine poslije smrti svog brata Mehmeda V. Od prethodnika on nasljeđuje samo potrebu za potpisivanjem ponižavajućeg mira krajem prvog svjetskog rata. Mirovnim sporazumom iz 1919. godine Turska nepovratno gubi Siriju, Palestinu, Irak i muslimanska sveta mjesta. Ostatak državne teritorije u Aziji se podijelio u interesne sfere velikih sila s izuzetkom područja provincije oko Smirne koja je darovana Grčkoj.

Tim mirovnim sporazumom apetiti Grčke ipak nisu bili zadovoljeni tako da ona 1919. godine objavljuje rat poniženoj osmanlijskoj državi s ciljem osvajanja Male Azije. Prodor grčke vojske je zaustavljen tek 80 kilometara pred Ankarom kada vojska Atatürka uz logističku podršku Sovjetskog Saveza ostvaruje totalnu pobjedu. Tokom daljnjeg rata Smirna i svi drugi azijski gradovi su vraćeni Turskoj uz etničko čišćenje Grka i preostalih Armenaca. Mirovnim sporazumom iz 1923. godine Grčka priznaje te gubitke i s ciljem odbijanja plaćanja ratne odštete ustupa grad Adrianopol (Edirne) Turskoj.

Te pobjede su od generala Kemala Atatürka stvorile nacionalnog junaka u potpunoj opoziciji s "izdajničkim" sultanom Mehmedom VI koji je potpisao mirovni sporazum krajem prvog svjetskog rata. Aprila 1922. u trenutku kada Atatürk proglašava u Ankari novi ustav i ukidanje sultanata Mehmed VI se odupire iz Istanbula, ali nekoliko mjeseci kasnije hrabrost ga napušta.

Mehmed VI se 1. novembra 1922. godine popeo na britanski brod i napustio Tursku zauvijek. S titulom halife ga nasljeđuje rođak Abdul Medžid II.

Prethodi:	Vladar Osmanlijskog Carstva (1918. - 1922.)	Slijedi:
Mehmed V		Republika Turska - halifa Abdul Medžid II

Commons ima datoteke na temu: Mehmed VI