Ту-126

Ту-126
Тып ваенны самалёт[d]
Распрацоўшчык Aleksandr Putilov[d]
Вытворца Тупалеў[d] і Aviakor[d]
Галоўны канструктар Aleksandr Putilov[d]
Першы палёт 23 студзеня 1962
Пачатак эксплуатацыі 1965
Канец эксплуатацыі 1984
Эксплуатанты Ваенна-паветраныя сілы СССР і Войскі СПА СССР[d]
Адзінак выраблена 9
Базавая мадэль Ту-114
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ту-126 (выраб «Л» (Ліяна), па кадыфікацыі НАТА: «Moss» — «Мох») — першы савецкі самалёт — носьбіт радыёэлектронных сродкаў далёкага радыёлакацыйнага выяўлення (ДРЛВ) паветраных і марскіх цэляў. Створаны на базе пасажырскага лайнера Ту-114 у якасці носьбіта апаратуры радыёлакацыйнага комплексу «Ліяна» і апаратуры ўзаемадзеяння з авіяцыйна-ракетным комплексам далёкага перахопу (АРКП) «Ту-28-80» (Ту-128С-4)[1][2][3].

Асноўныя дадзеныя самалёта Ту-126

  • рухавікі, тып — НК-12МВ
  • даўжыня самалёта — 54,1 м
  • размах крыла — 51,1 м
  • вышыня — 15,5 м
  • узлётная маса — 171 000 кг
  • макс. хуткасць на вышыні 9 000 м — 790 км/г
  • крэйсерская хуткасць — 650-700 км/г
  • практычная столь — 10 700 м
  • практычная далёкасць палёту без дазапраўкі — 7 000 км
  • практычная працягласць палёту з адной дазапраўкай — 17-18 гадзін
  • экіпаж — 6 чалавек лётнага экіпажа і дзве змены па 6 чалавек радыётэхнічнага экіпажа

Зноскі

  1. ↑ Авиация и космонавтика, № 06 1995, с. 46.
  2. ↑ Авиация и космонавтика, № 10 1995, с. 24.
  3. ↑ Авиация и время 1999, с. 4.

Літаратура

  • Журнал: «Техника и вооружение» 1995 г. № 02 (Журнал: «Авиация и космонавтика». 1995 г. № 10. Выпуск 10 1995 г.) Монография: «Стратегический долгожитель» (История самолётов Семейства Ту-95-Ту-114-Ту-142). с. 1—48 [4]→[АК 1995-10(1—48)]
  • Журнал: «Авиация и Космонавтика» 1995 г. № 06. Техническая информация. Ту-95. с. 43—46.; [5]→[АК 1995-06(43÷46)ТИ]
  • Журнал: «Авиация и Время» 1999 г. № 02. с. 4—15. Ефим И. Гордон, Владимир Г.Ригмант./Москва, Андрей Ю. Савенко/ «АиВ». Монография. «Один на один с небом». с. 4—15. [АиВ 1999-02(4—15)]