Сіцылійская мова — мова сіцылійцаў, адносіцца да раманскай групы моў. На сіцылійскай і яе дыялектах размаўляюць на востраве Сіцылія, у паўднёвай Калабрыі, паўднёвых частках Апуліі, а таксама ў Кампаніі. У сувязі з больш чым стагадовым кіраваннем мусульман (965—1072) маецца некаторы ўплыў арабскай мовы. Акрамя поўдня Італіі, на сіцылійскай мове размаўляюць у краінах, куды сіцылійцы эмігравалі ў вялікай колькасці. Гэта ЗША, Канада, Аўстралія, Бразілія і Аргенціна. У апошні час значная колькасць сіцылійцаў перасялілася таксама ў прамысловыя раёны поўначы Італіі і ў іншыя краіны Еўрасаюза, асабліва ў Германію.
Сіцылійская мова не з'яўляецца афіцыйным нідзе, у тым ліку і на самой Сіцыліі. Таксама не існуе ніякай цэнтралізаванай арганізацыі, якая займаецца рэгуляваннем мовы. Тым не менш Цэнтр даследаванняў сіцылійскай філалогіі і мовазнаўства(англ.) (бел. ў Палерма займаецца даследаваннямі сіцылійскай мовы і публікуе інфармацыю пра яе стан з моманту свайго стварэння ў 1951 годзе.[2].
Сіцылійская мова афіцыйна прызнаны ў муніцыпальных статутах шэрагу італьянскіх камун, напрыклад Кальтаджыронэ і Грамікеле,[3] дзе абвяшчаецца «неад'емная гістарычная і культурная каштоўнасць сіцылійскай мовы». Акрамя таго, паводле Еўрапейскай хартыі рэгіянальных моў, сіцылійская мова падлягае абароне і дапамозе ў развіцці. Зрэшты, па стане на студзень 2010 года парламент Італіі ўсё яшчэ не ратыфікаваў хартыю.[4]
