Поль Гюэ (3 кастрычніка 1803(1803-10-03)[1][2][…], Парыж[3][4] — 8 студзеня 1869(1869-01-08)[1][2][…] ці 9 студзеня 1869(1869-01-09)[3][4], Парыж[3][4]) — французскі мастак і гравёр.
Нарадзіўся ў Парыжы. Вучыўся ў Гро і Герэна. Пазнаёміўся з англійскім мастаком Рычардам Парксам Бонінгтанам у майстэрні Гро, дзе ён вучыўся нерэгулярна з 1819 па 1822 год. Прыклад Бонінгтана паўплываў на Гюэ адкінуць неакласіцызм і замест гэтага маляваць пейзажы, заснаваныя на ўважлівым назіранні за прыродай. Брытанскія пейзажныя карціны, выстаўленыя ў Салоне 1824 года, сталі адкрыццём для Гюэ, які сказаў пра працу Канстэбля: «Мабыць, гэта быў першы раз, калі чалавек адчуў свежасць, убачыў раскошную, зялёную прыроду, без чарнаты, грубасці і манеры». Наступныя працы Гюэ спалучалі перайманне англійскага стылю з натхненнем галандскіх і фламандскіх старых майстроў, такіх як Рубенс, Якаб ван Ройсдаль і Мейндэрт Хобема.
Удзельнічаў у Ліпеньскай рэвалюцыі 1830 года і некаторы час пасля гэтага ўдзельнічаў у рэспубліканскай палітыцы. Ён быў узнагароджаны парай сеўрскіх фарфоравых ваз ад караля Луі-Філіпа ў 1844 годзе. Узнагароджаны залатым медалём на Салоне 1848 г. Выстаўляўся на Сусветнай выставе 1855 года, дзе быў узнагароджаны медалём, а таксама выстаўляўся на Міжнароднай выставе 1867 года.
Зноскі
