Мітрыдат VI Еўпатар

Мітрыдат VI Еўпатар
Μιθριδάτης Στ' Ευπάτωρ
Мармуровы бюст Мітрыдата VI Луўр, Парыж
Мармуровы бюст Мітрыдата VI
Луўр, Парыж
8-ы Цар Понта
121 — 63 да н.э.
Папярэднік Мітрыдат V Эвергет
Пераемнік Фарнак II
Нараджэнне 134 да н.э. ці 132 да н.э.[1]
Смерць 63 да н.э.
Род Мітрыдатыды[d]
Бацька Мітрыдат V Эвергет
Маці Лаадыка VI[d]
Жонка Лаадзіка[d], Monime[d], Гіпсікратыя[d], Берэніка[d] і Стратаніка[d]
Дзеці Фарнак II[d], Мітрыдат[d], Клеапатра Пантыйская[d], Аркафій[d], Махар[d], Мітрыдат Пергамскі[d], Drypetina[d], Арыярат IX, Adobogiona the Younger[d], Афінаіда Філастаргія II[d], Nysa[d], Xiphares[d], Orsabaris[d], Xerxes of Pontus[d], Eupatra[d] і Cleopatra the Younger[d]
Бітвы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мітрыдат VI Яўпатар Дыяніс або Мітрыдат Вялікі (132 — 63 да н.э.) — цар пантыйскі (120—63 да н.э.).

Сын Мітрыдата V і ўнук Мітрыдата IV. Быў ярым праціўнікам Рыма; з 89 да н.э. правёў супраць Рыма тры вайны. У час трэцяй вайны, калі пацярпеў канчатковае паражэнне, загадаў кельцкаму найміту забіць сябе.

Мітрыдат лічыў сябе збаўцам грэчаскага свету ад рымскага панавання, Гераклам, які вызваляе свет ад ліха (на рэльефе з Пергама ён выяўлены ў вобразе Геракла, які вызваляе Праметэя). Але гісторыкі адзначаюць, што яго метады былі варварскімі (гл.далей: Першая пантыйская вайна і інш.), і ў сваёй існасці ён быў «элінам» толькі павярхоўна.[2]

Рэшткі статуі Мітрыдата ў вобразе Геракла захоўваюцца ў Луўры, існуе таксама бронзавая статуэтка (захоўваецца ў Неапалі). Абедзве, відаць, паказваюць Мітрыдата ў перыяд яго панавання ў Пергаме (88—85 да н.э.)[2].

Бацька Арыярата IX.

Пліній Старэйшы апісвае вядомых паліглотаў свайго часу і згадвае сярод іх Мітрыдата. Згодна з Плініям, ён валодаў мовамі ўсіх дваццаці двух народаў, над якімі валадарыў[3].

Гл. таксама

Зноскі

  1. ↑ И. П. Митридат // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1896. — Т. XIX. — С. 462–463.
  2. ↑ а б Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)
  3. ↑ «Мітрыдат, цар над дваццаццю двума народамі, не толькі чыніў ім суды на дваццаці ж дзвюх мовах, але і размаўляў на іх — без патрэбы ў перакладчыках». Пліній Старэйшы, Натуральная гісторыя, VII, 24.