Антыёх III
Αντίοχος Γ' ο Μέγας
Мармуровы бюст Антыёха III Луўр, Парыж
6-ы цар Імперыі Селеўкідаў 223 — 187 да н.э.
Папярэднік	Селеўк III Кераўн
Пераемнік	Селеўк IV Філапатар
Нараджэнне	каля 242 да н.э.[1][2] Сузы, Шуш[d], Цэнтральны раён[d], Шуш[d], Хузестан, Іран
Смерць	187 да н.э.[1] Сузы, Шуш[d], Цэнтральны раён[d], Шуш[d], Хузестан, Іран
Род	Селеўкіды[d]
Бацька	Селеўк II Калінік[3]
Маці	Лаадыка II
Жонка	Лаадыка III і Euboea of Chalcis[d]
Дзеці	Клеапатра I, Селеўк IV Філапатар[4], Антыёх IV Эпіфан[d][5][3][…], Лаадыка IV, Антыёх Малодшы[d], Антыяхіда[d], Ardys[d] і Mithridates[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Антыёх III Вялікі (241—187 да н.э.): цар сірыйскі (223—187 да н.э.); сын Селеўка II і Лаодыкі.

Прыдомак «Вялікі» атрымаў за паход на ўсход, слядамі Аляксандра Македонскага, у выніку чаго дадаў да сваёй дзяржавы Арменію, Бактрыю, Парфію.

Спроба заваяваць Грэцыю выклікала канфлікт з Рымам, якога Антыёх, відавочна, не здолеў прадбачыць, а ў выніку прывяла да паразы ад Сцыпіёна пад Магнесіяй  (руск.) (бел. (190 да н.э.) і заключэння Апамейскага мірнага дагавору  (англ.) (бел. (188 да н.э.) згодна з якім Антыёх мусіў саступіць частку тэрыторыі.

Верагодныя выявы — на манетах рознага часу праўлення; таксама — мармуровая галава, што захоўваецца ў Луўры (была знойдзеная ў Італіі Напалеонам III; з'яўляе Антыёха на вяршыні магутнасці)^[6].

• Антыёх III Вялікі (англ.). — у Smith's Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology.