інструменталіст — у акадэмічнай музыцы звычайна завецца выканаўцам;
дырыжор — кіраўнік аркестра або хору (у апошнім выпадку таксама можа звацца хормайстрам).
Музыканты ў старажытнасці
Згодна з сучаснымі археалагічнымі і этнаграфічнымі дадзенымі лічыцца, што музыка развівалася і паступова вылучылася з першабытнага сінкрэтычнага прамастацтва. Гульнёй на прыстасаваных прадметах забаўляліся яшчэ першабытныя людзі.
У рабаўладальніцкія і раннефеадальных краінах старажытнага свету з'яўляюцца прафесійныя музыканты, якія служылі ў храмах, пры дварах знаці, удзельнічалі ў масавых абрадах.
Старажытны Егіпет
Да нашых дзён захаваліся старажытныя выявы музыкантаў на фрэсках Старажытнага Егіпта. Да музыкантаў належалі і мужчыны і жанчыны. Узнікаюць розныя музычныя інструменты і першыя музычныя аркестры з трох-пяці музыкантаў. Музыканты — галоўныя персанажы рэлігійных святаў разам з жрацамі храмаў.
Старажытная Грэцыя
Надзвычай папулярнымі былі музыкі ў Старажытнай Грэцыі. Саму музыку лічылі дарункам багоў, а бог Сонца Апалон стаў яшчэ і заступнікам мастацтваў і самой музыкі. Пазней яго малявалі з музычным інструментам у руках — кіфарай.
На вазапісу старажытных грэкаў знойдзены выявы дзевяці муз, якія граюць на розных музычных інструментах. З'яўляюцца і першыя музыканты-віртуозы. У грэкаў гэта адбілася ў міфах пра Арфея. Славуты спявак і паэт, сын бога Эагра і музы Каліёпы, Арфей спевамі і музыкай прымусіў плакаць камяні, утаймоўваў дзікіх звяроў, заляцаўся да злых Фурый, якія ахоўвалі ўваход у царства мёртвых.
Грэцыя стала адной з першых краін, дзе музычнаму выхаванню надавалася спецыяльная ўвага. У прыватнасці, аб выхаваўчым значэнні музыкі гаворыцца ў працах Платона і Арыстоцеля.
Важнай рысай Адраджэння стаў гуманістычны светапогляд, цэнтрам і ідэалам якога стала ўсебакова развітая чалавечая асоба. Фарміруецца і новы ідэал музыканта - адукаванага практыка, які вывучаў музычную тэорыю і мастацтва складання музыкі і ў далейшым працягваў займацца разнастайнай прафесійнай дзейнасцю.
Менавіта ў эпоху Адраджэння атрымлівае распаўсюджванне тэрмін "кампазітар" для абазначэння чалавека, які складае музычныя творы. Кампазітарская творчасць суадносіцца з ідэямі «вынаходства», у гэты час узнікаюць кампазітарскай школы (нідэрландская, Італьянская і французская), у якіх развіўся паліфанічны стыль. Вянцом эпохі Адраджэння стаў жанр оперы, які адрадзіў у пэўнай ступені старажытнагрэчаскую трагедыю і, пасля, высунуў новую спецыялізацыю - опернага спевака, які з'яўляецца адначасова спеваком і акцёрам.
Першыя публічныя арганныя канцэрты прайшлі ў Амстэрдаме ў канцы 17 ст., і ў Любеку першай палове 18 ст. Акрамя рэлігійнага значэння арган набыў яшчэ і значэнне знакамітага канцэртнага інструмента.