Марша́лак шля́хты (двара́нства) (руск.: предводитель дворянства) — у Расійскай імперыі да 1917 года важная выбарная пасада ў сістэме саслоўнага самакіравання дваранства і адначасова ў сістэме мясцовага самакіравання.

Была заснавана ў 1785 годзе Даравальнай граматай дваранству імператрыцы Кацярыны II.

• Павятовы маршалак дваранства выбіраўся павятовым аддзяленнем у час агульнага губернскага дваранскага сходу і зацвярджаўся губернатарам. Павятовы маршалак дваранства старшынстваваў таксама ў павятовым земскім сходзе, павятовым вучылішчным савеце, павятовай прысутнасці па вайсковай павіннасці, у павятовым з’ездзе, і шэрагу іншых мясцовых органаў.
• Губернскі маршалак дваранства выбіраўся губернскім дваранскім сходам і зацвярджаўся імператарам. Губернскі маршалак дваранства старшынстваваў у губернскім земскім сходзе.

Маршалкі дваранства з’яўляліся таксама старшынямі ў цэлым шэрагу выбарчых сходаў і з’ездаў па выбарах у Дзяржаўную Думу.

• Даведкавая кніга для павятовых маршалкаў дваранстваАрхівавана 24 снежня 2016., 1887
• Спісы губернскіх маршалкаў дваранства Расійскай імперыі 1785—1895
• Бойко Дм. А. Дворянский служебник. Предводители Дворянства всех наместничеств, губерний, областей, уездов и округов Российской Империи. 1767—1917 гг. ([1])