Майкл Хаўтан
Дата нараджэння	1949[1]
Месца нараджэння	Лондан, Лонданскае графства, Англія, Вялікабрытанія[2][1]
Грамадзянства	Вялікабрытанія
Род дзейнасці	біяхімік, вірусолаг, мікрабіёлаг, даследчык
Навуковая сфера	мікрабіялогія
Месца працы	Альберцкі ўніверсітэт Chiron Corporation[d] Альберцкі ўніверсітэт[3]
Альма-матар	Універсітэт Усходняй Англіі Кінгс-каледж[d]
Узнагароды	міжнародная прэмія Фонда Гайрднера (2013) прэмія Ласкера — Дэбейкі за клінічныя медыцынскія даследаванні[d] (2000) Robert Koch Prize[d] (1993) Karl Landsteiner Memorial Award[d] (1992)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сэр Майкл Хаўтан (англ.: Michael Houghton; нар. 1949^[1], Лондан^[2][1]) — брытанскі вучоны, лаўрэат Нобелеўскай прэміі. Разам з Квай-Лім Чу, Джорджам Куо і Дэніэлам Брэдлі адкрыў гепатыт С у 1989 годзе^[4]. Таксама адкрыў геном гепатыту D у 1986 годзе^[5]. Адкрыццё віруса гепатыту C (HCV) прывяло да хуткай распрацоўкі дыягнастычных рэагентаў для выяўлення HCV ў паступленнях крыві, што знізіла рызыку заражэння HCV праз пераліванне крыві з аднаго з трох да прыкладна аднаго з двух мільёнаў^[6][7]. Паводле ацэнак, тэст на антыцелы прадухіліў па меншай меры 40 000 новых інфекцый у год толькі ў ЗША і значна больш па ўсім свеце^[8].

У цяперашні час Хаўтан займае пасаду на кафедры перадавых даследаванняў у галіне вірусалогіі ў Канадзе і з’яўляецца прафесарам вірусалогіі Лі Ка Шынг ва Універсітэце Альберты, дзе ён таксама з’яўляецца дырэктарам Інстытута прыкладной вірусалогіі Лі Ка Шын^[9]. Атррымаў Нобелеўскую прэмію па фізіялогіі і медыцыне 2020 года разам з Харві Джэймсам Альтэрам і Чарльзам Райсам^[10][11].

Нарадзіўся ў Вялікабрытаніі ў 1949 годзе, яго бацька быў кіроўцам грузавіка і прафсаюзным чыноўнікам^[8]. Адукацыю атрымаў у Алейнскай школе^[12]. У 17 гадоў ён натхніўся стаць мікрабіёлагам, прачытаўшы пра Луі Пастэра^[13][14]. Хаўтан атрымаў стыпендыю для навучання ва Універсітэце Усходняй Англіі, які скончыў з адзнакай ніжэйшага класа па біялагічных навуках у 1972 годзе^[15], а затым атрымаў ступень доктара філасофіі ў галіне біяхіміі ў Каралеўскім каледжы Лондана ў 1977 годзе^[8][16].

Хаўтан далучыўся да G. D. Searle & Company, перш чым перайсці ў Chiron Corporation у 1982 годзе. Менавіта ў Chiron Хоўтан разам з калегамі Куай-Лім Чу і Джорджам Куо і Дэніэлам Брэдлі з Цэнтраў па кантролі і прафілактыцы захворванняў упершыню выявілі доказы HCV^[17].

Хаўтан быў суаўтарам шэрагу рэзультатыўных даследаванняў, апублікаваных у 1989 і 1990 гадах, якія ідэнтыфікавалі антыцелы да гепатыту С у крыві, асабліва ў пацыентаў з больш высокім рызыкай заражэння, у тым ліку тых, каму пералівалі кроў^{[18][19][20][21]}. Гэтая праца прывяла да распрацоўкі аналізу крыві ў 1990 годзе; шырокае абследаванне крыві, якое пачалося ў 1992 годзе з распрацоўкі больш адчувальнага тэсту, з тых часоў практычна ліквідавала заражэнне гепатытам С у запасах донарскай крыві ў Канадзе^[22][23]. У іншых даследаваннях, апублікаваных у той жа перыяд, Хоўтан і яго супрацоўнікі звязвалі гепатыт С з ракам печані^[24][25][26].

У 2013 годзе каманда Хоўтана з Універсітэта Альберты паказала, што вакцына, атрыманая з аднаго штаму гепатыту С, была эфектыўнай супраць усіх штамаў віруса^[27][28].

• 1992 — Прэмія памяці Карла Ландштэйнера^[29]
• 1993 — Прэмія Роберта Коха^[30]
• 1994 — Прэмія Уільяма Бомонта ^[31]
• 2000 — Прэмія Ласкера^[32]
• 2005 — Прэмія памяці Дэйла Сміта^[33]
• 2009 — Прэмія Хепдарта за прыжыццёвыя дасягненні^[34]
• 2013 — Ён стаў першым чалавекам, які адмовіўся ад міжнароднай прэміі Фонду Гайрднера ў памеры 100 000 долараў, заявіўшы: «Я палічыў, што было б несправядліва прыняць гэтую ўзнагароду без уключэння двух калегаў, доктара Куай-Лім Чу і доктара Джорджа Куо»^[35][36].
• 2019 — Ганаровая ступень доктара навук Універсітэта Усходняй Англіі^[37]
• 2020 — Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне^[10]
• 2021 — Прысвечаны ў рыцары за заслугі ў медыцыне