Карла Тальявіні

Карла Тальявіні
Дата нараджэння 18 чэрвеня 1903(1903-06-18)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 31 мая 1982(1982-05-31)[1] (78 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Дзеці Luigi Ferdinando Tagliavini[d]
Род дзейнасці мовазнавец, выкладчык універсітэта, гістарычны лінгвіст
Месца працы
Альма-матар
Вядомыя вучні Giuseppe Francescato[d]
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Карла Тальявіні (Балоння, 18 студзеня 1903 — Балоння, 31 мая 1982) — італьянскі лінгвіст, які спецыялізаваўся ў гістарычнай лінгвістыцы  (руск.) (бел..

Біяграфія

Прафесар універсітэта з 1935 года, выкладаў ва ўніверсітэтах Балонні, Неймегена  (руск.) (бел., Будапешта і, з 1935 года, Падуі, быў дэканам факультэта пісьменства і філасофіі з 1947 па 1952 гады.

Член шэрагу культурных акадэмій, рэдактар часопіса «Studi Rumeni» з 1927 па 1933 гады і супрацоўнік розных часопісаў з артыкуламі пра распаўсюджвання глаталагічных праблем, у 1963 годзе быў узнагароджаны залатым медалём за заслугі школы, культуры і мастацтва.

Разам з Бруна Мігліярыні  (англ.) (бел. і П’еро Ф’ярэлі  (італ.) (бел. ён з’яўляецца адным з трох галоўных аўтараў першага друкаванага выдання (1969) «Dizionario d'ortografia e di pronunzia  (італ.) (бел.» RAI  (італ.) (бел..

Карла Тальявіні быў выбітным паліглотам. Ён ведаў 120 жывых і мёртвых моў. Ён быў сябрам больш за 50 акадэмій навук розных краін свету. Калі Тальявіні было 12 гадоў, ён валодаў сям’ю мовамі, а ў 22 гады атрымаў доктарскі дыплом і ўжо ведаў 15 моў. Вывучэнне моў стала для яго патрэбай і неабходнасцю. Ён вывучаў па 3-4 мовы ў год. У 1963 годзе Тальявіні стаў сенсацыяй кангрэса мовазнаўцаў ў горадзе Нью-Ёрку, калі выйшаў на трыбуну і прамовіў кароткую прывітальную прамову на 50 мовах[6].

Асноўныя выданні

  • Grammatica della lingua rumena, Heidelberg, Giulio Groos, 1923.
  • Antologia rumena, Heidelberg, Giulio Groos, 1923.
  • Il dialetto del Comelico, in Archivum Romanicum, X, 1926, pp. 1-200.
  • La lingua degli indi Luiseños (alta California) secondo gli appunti grammaticali inediti di un chierico indigeno, Bologna, presso Nicola Zanichelli, 1926.
  • Divagazioni semantiche rumene. Dal nome proprio al nome comune, in Archivum Romanicum, XII, 1928, pp. 161-231.
  • Il «Lexicon Marsilianum»-Dizionario latino-rumeno-ungherese del sec. XVII-Studio filologico e testo, Bucarest, 1930.
  • Divagazioni semantiche rumene e balcaniche (Dal nome proprio al nome comune), in Archivum Romanicum, XVI, 1932, pp. 333-383.
  • Introduzione alla glottologia generale comparata, Padova, Gruppo Universitario Fascista, 1936.
  • Elementi di linguistica italiana, Padova, Gruppo Universitario Fascista, 1936.
  • Il dialetto di Livinallongo, Bolzano (Castel Mareccio), Istituto di Studi per l’Alto Adige, 1934. 1937.
  • Grammatica comparata delle lingue neolatine. Fonetica storica, Padova, Gruppo Universitario Fascista, 1937
  • L’albanese di Dalmazia. Contributi alla conoscenza del dialetto ghego di Borgo Erizzo presso Zara, Firenze, Leo S. Olschki, 1937.
  • Testi scelti per le esercitazioni di glottologia, Padova, Gruppo Universitario Fascista, 1937.
  • Grammatica elementare della lingua portoghese, Heidelberg, Giulio Groos, 1938.
  • Rumänische Konversations-Grammatik, Heidelberg, Giulio Groos, 1938.
  • Lezioni di glottologia. Parte II, Padova, Gruppo Universitario Fascista, 1940.
  • Cenni di grammatica comparata delle lingue germaniche con speciale riguardo al tedesco e all’inglese, Bologna, La Grafolito Editrice, 1940.
  • Le parlate albanesi di tipo Ghego orientale (Dardania e Macedonia nord-occidentale), Roma, 1942.
  • Guida alle tesi di laurea e di perfezionamento nelle discipline linguistiche, Bologna, Riccardo Pàtron, 1946.
  • Contributi allo studio della stratificazione del lessico albanese, I: famiglia e parentela, in «Atti dell’Istituto veneto di scienze, lettere ed arti», 1948, tomo 106, pp. 194-220.
  • Le origini delle lingue neolatine, Bologna, Riccardo Pàtron, 1949.
  • Cenni di fonetica e morfologia storica del latino, Bologna, Riccardo Pàtron, 1949.
  • Un nome al giorno. Origine e storia di nomi di persona italiani, Torino, Edizioni Radio Italiana, 1955
  • Storia di parole pagane e cristiane attraverso i tempi, Brescia, Morcelliana, 1963.
  • Panorama di storia della linguistica, 3ª edizione, 1970.
  • Studi linguistici ladino-veneti. Nuovi contributi alla conoscenza del dialetto del Comelico, Venezia, Premiate officine grafiche Carlo Ferrari, 1944. (Estratto da: Atti dell’Istituto veneto di scienze, lettere ed arti, 1942-43 e 1943-44, tomi 102 e 103, parte 2.)
  • Introduzione alla glottologia, 5ª edizione interamente rifusa, 2 voll. Bologna, Riccardo Pàtron, 1963.
  • Crestomazia germanica, vol. I, Bologna, Riccardo Pàtron, 1963.
  • La stratificazione del lessico albanese. Elementi indoeuropei, Bologna, Riccardo Pàtron, 1965.
  • Panorama di storia della filologia germanica, vol. I, Bologna, Riccardo Pàtron, 1966.
  • Dizionario d’ortografia e di pronunzia (DOP), redatto con Bruno Migliorini e Piero Fiorelli, Torino, ERI-Edizioni RAI Radio-televisione Italiana, 1969.
  • Dizionario degli etnici e dei toponimi italiani (DETI), in collaborazione con Teresa Cappello, Bologna, Pàtron, 1981.
  • Scritti minori (saggi raccolti a cura di M. Cortelazzo, G. B. Pellegrini, E. Peruzzi), Bologna, Pàtron, 1981.
  • Il dialetto del Comelico; Nuovi contributi alla conoscenza del dialetto del Comelico, Santo Stefano di Cadore, Comunità montana del Comelico e Sappada, 1988 (ristampa anastatica dell’edizione del 1926, con correzioni e aggiunte, e dell’edizione Venezia, Officine grafiche C. Ferrari, 1944).

Зноскі

  1. ↑ а б Brozović D., Ladan T. Carlo Tagliavini // Hrvatska enciklopedija — LZMK, 1999. — 9272 с.
  2. ↑ а б в г http://bibliotecadeva.eu:82/periodice/romlit/1970/03/romania_literara_1970_03_13.pdf
  3. ↑ J.A. Bornewasser Katholieke Hogeschool Tilburg, deel I, 1927-1954: economie - ethiek - maatschappij — Anthos, 1978. — 326 с.
  4. ↑ https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMGARO01:000173602:mpeg21:a0010
  5. ↑ Schreuder O. C. Tagliavini // Proeven van eigen cultuur, vijfenzeventig jaar Katholieke Universiteit Nijmegen 1923-1998 Deel II 1960-1998 — 1998. — 539 с. — ISBN 90-5625-040-X
  6. ↑ Память Архівавана 30 верасня 2021. (руск.)

Літаратура

  • Carlo Tagliavini, in Enciclopedia Biografica Universale Treccani, XVIII, p. 546, Istituto della Enciclopedia Italiana, Roma, 2007.
  • Scritti minori (saggi raccolti a cura di M. Cortelazzo, G. B. Pellegrini, E. Peruzzi), Bologna, Pàtron, 1981.