Казімір нарадзіўся ў сям’і небагатага памешчыка[2]. Хлопчык не меў вялікага інтарэсу да навук, але захапляўся чытаннем[2]. Неўзабаве ён вырас, ажаніўся з Эміліяй, дачкой багатага варшаўскага гандляра. Нарадзіўся сын, але сямейнае жыццё не склалася і жонка з’ехала жыць да бацькі, пакінуўшы мужа ў маёнтку[2].
Рэвалюцыйныя настроі, якія драмалі ў ім з ранняй маладосці ў студэнцкім асяроддзі афармляюцца, але зносіны на тэмы, забароненыя ўладамі перарываюцца даносам, у выніку якога Чарноўскі ў 1829 годзе трапляе ў турму за прыналежнасць да рэвалюцыйнага таварыства[2].
Праца над падводным караблём
Жадаючы выбрацца з-за кратаў, Чарноўскі напісаў ліст Мікалаю I[3], абяцаў пры наяўнасці грашовых сродкаў, людзей і будаўнічых матэрыялаў за 40 дзён пабудаваць падводную лодку — карабель, якога на той час не было ні ў адной краіне свету, не з дрэва, як прапанавалі замежныя «калегі», а з металу[2][4], прычым Чарноўскі меркаваў выкарыстоўваць лодку для лоўлі жэмчугу ў Фінскім заліве або, пры абсталяванні яе гарматамі, для ваенных мэт[2]. Ліст трапіў на стол імператара, які прачытаў яго, зацікавіўся і запатрабаваў ад Чарноўскага спачатку даць праект судна. Вязень разумеў, што доўга імператар чакаць не будзе, таму ўжо праз тры тыдні яго праца «Описание подводных судов» (бел.: Апісанне падводных суднаў) была ў імператарскай канцылярыі[2]. «Апісанне…» было адпраўлена на тэхнічную экспертызу да генерал-маёра шляхоў зносін П. Базена(руск.) (бел., які адказаў на праект дэталёвым аналізам усіх недахопаў на 22-х старонках[2][5]. Ён азначыў адсутнасць аптычнай трубы, недапрацоўкі ў канструкцыі вентыляцыйнай сістэмы, малы аб’ём баластных цыстэрнаў і мноства іншых. Базен таксама звярнуў увагу на неабходнасць прыцягнення да работ дасведчаных спецыялістаў, бо падазраваў у аўтары праекта дылетанта, які калі і нахапаўся такіх-сякіх інжынерных ведаў, але ўсё больш дэманстраваў прабелы ў тэхнічнай адукацыі[2]. Пры гэтым агульная ідэя была прынята і рэкамендавалася працягнуць працу з Чарноўскім у дадзеным кірунку[2].
Аднак нягледзячы на аптымістычнае заключэнне Базена, Чарноўскага памылкова пераводзяць на больш строгія ўмовы трымання ў турме, туды, дзе ён не мог атрымліваць нават ручку і паперу[3]. У адчаі ён пытаўся скончыць жыццё самагубствам, але быў своечасова спынены наглядчыкамі[2].
Чарноўскі спрабаваў працаваць над сваім праектам у турме, з вялікімі цяжкасцямі дабіўшыся права на пісьмовыя прыналежнасці, але толькі ў 1832 годзе Базен атрымаў новы праект на 62 старонках. Праект быў дэталёва разгледжаны, але на гэты раз заключэнне было не такім аптымістычным:
Праект служыць новым доказам таго, што ўяўленне, не кіраванае грунтоўнымі ведамі ў навуках, не ў стане вырабіць карыснага вынаходніцтва.
Арыгінальны тэкст(руск.)
Проект служит новым доказательством того, что воображение, не управляемое основательными познаниями в науках, не в состоянии произвесть полезного изобретения[2]
У 1834 годзе Чарноўскі быў выпушчаны з турмы, але сасланы ў Архангельск[1]. Там небарака-вынаходнік працаваў у губернскім кіраванні[2]. Але нягледзячы на блізкасць мора не над караблём, а над арганізацыяй паўстання. Ён усталёўваў сувязі са ссыльнымі, з маракамі. Планаваў да пачатку навігацыйнага сезону захапіць 2 ваенных карабля, фрэгат, некалькі рыбацкіх шхун, правіянт, зброю, а таксама наштосьці коней[2]. Пасля чарговага даносу Чарноўскі апынуўся ў цэнтры ўвагі імперскіх следчых, якія высветлілі, што ён паспеў прыцягнуць на свой бок больш за 800 чалавек, прычым з усімі Чарноўскі кантактаваў асабіста[2].
За падрыхтоўку гэтага паўстання Чарноўскі ў 1839 годзе сасланы ў г. Сарапул, дзе і памёр праз 7 гадоў[1].
Канструкцыя лодкі Чарноўскага
Гісторыкі дагэтуль у здзіўленні, як без складаных інструментаў, кніг і даведнікаў Чарноўскі змог за тры тыдні стварыць аб’ёмнае і цалкам навукова аргументаванае апісанне першага ў Расійскай імперыі праекта падводнай лодкі[3]. Ён прадугледзеў практычна ўсё — і сістэму перамяшчэння пад вадой, і балоны з кіслародам, і спецыяльныя міны з хімічным запалам для ўзбраення падлодкі, і амартызатар для донных апусканняў і нават скафандр. Упершыню ў сусветнай практыцы Казімір Чарноўскі абгрунтаваў неабходнасць выкарыстання для будаўніцтва падлодкі металу і надання караблю абцякальнай цыліндрычнай формы[3].
Асновай лодкі павінен быць металічны цыліндрычны корпус з завостраным носам і плоскай, нібы абсечанай кармой даўжынёй 10 і дыяметрам 3 метры. Знутры лодку прапаноўвалася абцягнуць скурай для цеплаізаляцыі[5]. Рухацца яна павінна была за кошт сямі пар вёслаў, якія ставіліся на спецыяльныя кранштэйны і пры неабходнасці лёгка прыбіраліся ўнутр або ж наадварот, вылучаліся праз скураныя абшэўкі. Для манеўравання пад вадой планавалася выкарыстоўваць 4 вяслы, якія вылучаліся з кармы — таму яе і давялося рабіць плоскай[5]. Апусканне меркавалася ажыццяўляць за кошт напаўняецца вадой скураных рэзервуараў у колькасці 28, для ўсплывання баласт з іх павінен быў выціскацца з дапамогай рычагоў[3]. А ўсплыванне павінна было атрымацца дзякуючы наватарскай высоўнай рубцы з ілюмінатарамі: пры яе вылучэнні ўнутраны аб’ём субмарыны павялічваўся і за кошт гэтага яна ўсплывала[5].
Галоўная яго знаходка складалася ў міне, якую можна было ўсталёўваць з-пад вады на дно корпуса карабля праціўніка. Казімір Гаўрылавіч вынайшаў і ўласны ўзрывальнік да гэтай міны, прычым, прынцып яго выкарыстоўваецца і дагэтуль, толькі замест квасцоў, прапанаваных ім, карыстаюцца кавалачкам цукру[3].
Значэнне
Чарноўскі адным з першых прапанаваў будаваць карабель цыліндрычнай формы, з металічным корпусам, забяспечаным рухомым перыскопам[1]. Ёсць думка, што рускі генерал К. А. Шыльдэр, які пабудаваў у 1834 годзе першую металічную падводную лодку, быў знаёмы з праектам Черноўскага і запазычыў некаторыя тэхнічныя ідэі адтуль[1][6].
Зноскі
↑ абвгдет. 5. Биографический справочник. Мн: Издательство «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. 29 с.
