Генерал-фельдцэйхмайстар, (руск.: генерал-фельдцейхмейстер, ням.: General Feldzeugmeister) — воінскае званне, чын і тытул галоўнага начальніка артылерыі ў Расійскай імперыі і шэрагу еўрапейскіх краін (ад ням.: Feldzeug — артылерыя).

Да Пятра Вялікага пасада начальніка артылерыі не была сталая; у ваенны час прызначаўся ў арміі адмысловы ваявода ад нарада. У 1699 годзе Пётр I прызначыў імерэцінскага царэвіча Аляксандра Арчыловіча суддзёй Пушкарскага прыказа (які кіраваў тады артылерыяй) з тытулам генерал-фельдцэйхмайстар. Пасля ўступлення на прастол імператара Паўла генерал-фельдцэйхмайстар быў заменены інспектарам усёй артылерыі. У 1798 годзе, у дзень нараджэння вялікага князя Міхаіла Паўлавіча, ён быў прызначаны генерал-фельдцэйхмайстарам, але ў кіраваць артылерыяй пачаў у 1819 годзе. Пасля смерці яго прызначаны (1852) вялікі князь Мікалай Мікалаевіч, які ўступіў на пасаду ў 1859 годзе.

	Генерал-фельдцэйхмайстар на Вікісховішчы