Ілля Барысавіч Берхін (руск.: Берхин Илья Борисович; 1908, Крычаў — 1992, Масква) — савецкі гісторык. Доктар гістарычных навук (1957), прафесар (1961). Заслужаны дзеяч навукі РСФСР (1980).

Скончыў гістарычны факультэт МДПІ імя У. І. Леніна, у 1937—1940 вучыўся ў аспірантуры МДУ. У 1940—1942 гадах выкладаў у ВНУ Курска і Молатава. У 1946—1950 і 1956—1989 гадах працаваў у Інстытуце гісторыі (з 1968 Інстытут гісторыі СССР) АН СССР, у 1950—1956 выкладаў у МДІМС.
Аўвтотарр шэрагу падручнікаў і навуковых дапаможнікаў, а таксама работ па тэарытычных праблемах гістарычнай навукі, пытаннях гістарыяграфіі, гісторыі народнай гаспадаркі, дзяржаўнага будаўніцтва ў СССР, ваеннай гісторыі Расіі і СССР, класавай барацьбе ў Расіі ў XIX — пачатку 2XX стст.

• «Разгром империалистичной интервенции и внутренней контрреволюции в годы гражданской войны (1918—1920)», М., 1958;
• «Военная реформа в СССР в 1924-25 гг.», М., 1958;
• «От государства диктатуры пролетариата к общенародному государству: (Ист. очерк)», М., 1963;
• «Основные этапы развития советского общества», М., 1967;
• «Экономическая политика Советской власти», М., 1970;
• «Историческая битва за мир: История Брестского мира в трудах В. И. Ленина», М., 1976;
• «Первая Советская конституция: (Основной закон РСФСР) 1918 г.», М., 1988.

• БЕРХИН Илья Борисович // Российская Еврейская Энциклопедия