The Hobbit (гульня, 2003)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Хобіт (значэнні).
The Hobbit
Распрацоўшчык Inevitable Entertainment[en]
Выдаўцы Vivendi Universal Games[en]
Sierra Entertainment[en]
Дата выпуску
Game Boy Advance
Еўрапейскі Саюз 24 кастрычніка 2003[1]
Злучаныя Штаты Амерыкі 11 лістапада 2003[2]
GameCube, Microsoft Windows, PlayStation 2, Xbox
Злучаныя Штаты Амерыкі 11 лістапада 2003[3]
Еўрапейскі Саюз 28 лістапада 2003[1]
Жанры платформер[d], прыгодніцкі экшан і квэст
Стваральнікі
Прадзюсар Джэймі Грыўз
Геймдызайнер Чак Люфер
Сцэнарыст Брэндан Пол Салінас
Праграміст Эндзі Тысен
Мастак Майкл Фонг
Кампазітары Род Эбернэці[en], Дэйв Адамс, Джэйсан Грэйвс[en]
Тэхнічныя даныя
Платформы Game Boy Advance, Xbox, PlayStation 2, Windows і Nintendo GameCube
Рэжым гульні аднакарыстальніцкая гульня
Носьбіт CD-ROM[d]
Кіраванне камп’ютарная клавіятура

«Хо́біт: Перадгісто́рыя Уладара́ пярсцё́нкаў» (англ.: The Hobbit: The Prelude to The Lord of the Rings) або «Хобіт» (англ.: The Hobbit) — камп’ютарная гульня 2003 года, распрацаваная кампаніяй «Inevitable Entertainment[en]» для платформаў GameCube, PlayStation 2 і Xbox і кампаніяй «Saffire[en]» для платформы Game Boy Advance. Гульня была выпушчана кампаніяй «Vivendi Universal Games[en]» і яе даччынай кампаніяй «Sierra Entertainment[en]».

Гульня адносіцца да жанру платформер[en], а таксама ўключае ў сябе разнастайныя галаваломкі. Паводле сістэмы бою мае падабенства з гульнямі серыі «The Legend of Zelda[en]».

Гульня з’яўляецца ліцэнзіраваннай адаптацыяй рамана «Хобіт, або Туды і назад» Дж. Р. Р. Толкіна і не мае ніякай сувязі з кінатрылогіяй «Уладар пярсцёнкаў» Пітэра Джэксана. На той момант «Vivendi» сумесна з «Tolkien Enterprises» валодала правамі на стварэнне гульнявых адаптацый па легендарыуме Толкіна, а «Electronic Arts» мела правы на гульнявыя адаптацыі па фільмах «New Line Cinema». Гульня трымаецца вельмі блізка да сюжэту рамана, хаця ў ёй і прысутнічаюць другапланавыя персанажы, якіх няма ў арыгінале.

«The Hobbit» атрымаў змяшаныя водгукі крытыкаў, якія хвалілі гульню за вернасць зыходнаму матэрыялу, але адзначалі, што геймплэй неарыгінальны і занадта лёгкі.

Апісанне гульні

Сюжэт

Чараўнік Гандальф прыбывае ў Шыр і прапануе хобіту Більба Торбінсу адправіцца з ім у падарожжа. Більба адмаўляецца, але запрашае чараўніка на гарбату. Назаўтра, Гандальф прыходзіць у кампаніі трынаццаці гномаў на чале з каралём у выгнанні Торынам Дубашчытам. Чараўнік прадстаўляе Більба, як вопытнага злодзея, які адправіцца з імі да Адзінокай гары і дапаможа вярнуць скарбы гномаў у цмока Смаўга. Да свайго ж здзіўлення, Більба згаджаецца. Перад адпраўкай, Гандальф і гномы даручаюць Більба сабраць прыпасы ў дарогу.

Прыгоды падарожнікаў пачынаюцца аднойчы ноччу, калі, прамоклыя пад дажджом, яны пасылаюць Більба разведаць, што за зарыва віднеецца непадалёк. Хобіт выясняе, што гэта вогнішча троляў, але спачатку сам, а пазней і яго таварышы гномы — трапляюць у палон. На выручку сябрам прыходзіць Гандальф. Ён пускае ў ход хітрасць, каб тролі перасварыліся і не заўважылі світання. Пры першых промнях сонца яны ператвараюцца ў камень. У пошуках пячоры троляў, Більба сустракае параненую эльфійку Ліяну і дапамагае ёй. У самой пячоры хобіт знаходзіць кароткі меч, якому дае імя Джала.

Падарожнікі прыбываюць у Раздол. Гаспадар гэтага месца Элранд дапамагае гномам разабрацца ў карце Адзінокай гары, дзе між іншага абазначаны патаемны ўваход у падгорнае каралеўства. Адпачыўшы ў гасцінных эльфаў, падарожнікі адпраўляюцца далей, праз Туманныя горы[fr]. Там Більба даводзіцца сутыкнуцца з каменнымі веліканамі, ваўкамі і гоблінамі. У сутычцы з апошнімі хобіт траціць прытомнасць і застаецца адзін. Ачуняўшы, ён блукае ў пошуках сваіх таварышаў і стараецца не папасціся гоблінам. У глыбокіх падгорных пячорах ён знаходзіць Пярсцёнак і сустракае агідную істоту Голума[en], з якім гуляе ў загадкі, ставячы на кон сваё жыццё супраць вызвалення. Голум праігрывае, але не спяшаецца стрымаць слова, і Більба ратуецца, выпадкова дазнаўшыся пра чароўныя ўласцівасці Пярсцёнка.

Выбраўшыся на паверхню, хобіт знаходзіць гномаў і Гандальфа, але неўзабаве падарожнікаў наспявае пагоня: гобліны і варгі з Туманных гор. У адчайны момант сяброў ратуюць арлы, яны выносяць падарожнікаў да мяжы Цёмналесся[en]. На ўзлеску Гандальф пакідае кампанію, і калі ў глушы Цёмналесся гномы трапляюць у палон спачатку да жахлівых павукоў, а потым да караля лясных эльфаў Трандуіла, Більба прыходзіцца ратаваць таварышаў аднаму. У палацы Трандуіла Більба сустракае Ліяну, і яна дапамагае хобіту вызваліць гномаў. Яны ўцякаюць у Азёрны горад[en], паселішча непадалёк ад Адзінокай гары. Падчас гасцявання ў горадзе Більба выкрывае змову некаторых мясцовых жыхароў з гоблінамі. Ён знаходзіць легендарную Чорную стралу[es] і аддае яе капітану гарадской варты Барду.

Мінуўшы Пусткі Смаўга, Більба і гномы апынаюцца ля Адзінокай гары і знаходзяць патаемны ўваход у падгорнае каралеўства. Верхавод гномаў Торын урачыста даручае хобіту выканаць сваю частку дамовы. Спачатку яму трэба разведаць становішча спраў і выкрасці з-пад носа цмока Залатую Чашу Трора[ru], затым хобіту даручаюць знайсці слабае месца Смаўга, каб можна было яго забіць. Раз’юшаны прапажай Чашы, Смаўг спрабуе знішчыць Більба, а потым адпраўляецца спаліць Азёрны горад. Дрозд, прысутны на гары, калі Більба апавядаў пра слабае месца ў брані цмока, ляціць у горад і папярэджвае Барда. Калі Смаўг нападае на горад, Бард выпускае ў цмока Чорную стралу і забівае яго. Тым часам Більба і гномы даследуюць падгорнае каралеўства, аднаўляюць працу кузні і іншых механізмаў. Торын даручае хобіту адшукаць Аркенстан[ru], найвялікшую каштоўнасць гномаў Адзінокай гары.

Празнаўшы пра гібель Смаўга, да Адзінокай гары сцякаюцца войскі людзей, эльфаў і гномаў — кожны народ хоча атрымаць частку скарбаў. Але Торына апаноўвае прагнасць, і ён не хоча дзяліцца. Каб прадухіліць бітву, Більба ўпотай пакідае гару з Аркенстанам і аддае яго Барду, які прапануе вярнуць яго Торыну ў абмен на частку багаццяў гары. Торын адмаўляецца, аб’яўляючы Більба здраднікам. У момант найвялікшага накалу з’яўляецца Гандальф. Ён прыносіць кепскія навіны: сюды рухаюцца легіёны гоблінаў і варгаў. Людзі, эльфы і гномы яднаюцца перад агульным ворагам і пачынаецца Бітвы Пяці Войскаў[fr]. Падчас бітвы Більба даручаюць прабрацца праз стан ворагаў і перадаць важнае пасланне Гандальфа Барду. Па дарозе Більба здзяйсняе шмат гераічных учынкаў, у тым ліку ратуе пярэваратня Беорна[en], які пазней забівае караля гоблінаў[es]. Бітва заканчваецца паразай гоблінаў, а людзі, эльфы і гномы заключаюць мір. Смяротна паранены Торын просіць прабачэння ў Більба. Азёрны горад пачынае аднаўляцца, а хобіт разам з Гандальфам вяртаюцца ў Шыр.

Спіс узроўняў

  • 0. Свет мрояў (англ.: Dreamworld)
  • 1. Нечаканая вечарынка (англ.: An Unexpected Party)
  • 2. Смажаная бараніна (англ.: Roast Mutton)
  • 3. Тролева пячора (англ.: Troll-hole)
  • 4. Праз гару і пад гарой (англ.: Over Hill and Under Hill)
  • 5. Загадкі ў цемры (англ.: Riddles in the Dark)
  • 6. Павукі ды мухі (англ.: Flies and Spiders)
  • 7. У бочках — на волю (англ.: Barrels Out of Bond)
  • 8. Цёплая сустрэча (англ.: A Warm Welcome)
  • 9. Звесткі знутры (англ.: Inside Information)
  • 10. Хмары збіраюцца (англ.: The Gathering of the Clouds)
  • 11. Бура ўзнялася (англ.: The Clouds Burst)

Геймплэй

«The Hobbit» — гэта ў першую чаргу платформер[en], які таксама спалучае ў сабе элементы hack and slash[en] бою і галаваломкі[en]. Гульня вядзецца ад трэцяй асобы (версія для Game Boy Advance вядзецца з ізаметрычным поглядам зверху ўніз на тры чвэрці)[4]. Ігрок кіруе Більба Торбінсам, большасць магчымасцяў якога арыентавана на базавы платформінг: Більба можа скакаць, забірацца па вяроўках і лесвіцах, вісець на выступах, разгойдвацца на ліянах і г. д. Праходжанне гульні грунтуецца на выкананні квэстаў[en]. Кожны ўзровень змяшчае некалькі квэстаў, якія неабходна выканаць, каб перайсці на наступны ўзровень. Многія з узроўняў таксама маюць дадатковыя пабочныя квэсты, якія выконваць не абавязкова, але якія могуць прынесці істотныя ўзнагароды[5].

Падчас бою ў Більба ёсць тры віды зброі. Ён пачынае гульню са сваім кіем, які можна выкарыстоўваць у рукапашным баі, і камянямі, якія ён можа кідаць. Пазней у гульні ён здабывае кароткі меч, якому дае імя Джала. Усе тры зброі можна ўзмацніць[en], знайшоўшы магічныя скруткі, раскіданыя па ўсёй гульні. Гэтыя скруткі даюць такія здольнасці, як павелічэнне наносімай шкоды, атакі ў скачку, падвойныя і патройныя камбінаваныя атакі[en] і зараджаныя атакі[6]. У гульні таксама выкарыстоўваецца Адзіны Пярсцёнак, які можа часова зрабіць Більба нябачным, дазваляючы яму пазбягаць некаторых ворагаў[7][8].

Сістэма здароўя[en] Більба заснавана на «ачках мужнасці». На пачатку гульні ў яго тры ачкі здароўя. За кожную набраную 1 000 ачкоў мужнасці ён атрымлівае дадатковае ачко здароўя. Ачкі мужнасці маюць выгляд крышталяў розных колераў. Колер абазначае каштоўнасць крышталя: сіні (а таксама бірузовы) крышталь роўны 1 ачку мужнасці, чырвоны — 5, зялёны — 10, ліловы — 25, белы — 50. Прагрэс Більба ў атрыманні новага ачка здароўя адлюстроўваецца ў яго лічыльніку мужнасці, які ўвесь час на экране[9]. Па большай частцы ачкі мужнасці раскіданы па ўзроўнях, а таксама налічваюцца за выкананне квэстаў. Некаторыя з крышталяў вялікай каштоўнасці схаваны за межамі асноўнага шляху ўзроўня, у той час як крышталі самага нізкага ўзроўня (сінія) часта выкарыстоўваюцца, каб паказаць гульцу, куды ён мусіць кіравацца[10].

У канцы кожнай главы гулец трапляе да прадаўца, дзе ён можа патраціць унутрыгульнёвую валюту, сярэбраныя пені. Сярод прадметаў, даступных для пакупкі — камяні, лячэбныя зеллі, проціяддзі, ключы-адмычкі, зеллі часовай няўразлівасці, дадатковыя ачкі здароўя і магчымасць павялічыць максімальную колькасць камянёў і зелляў, якія можа насіць з сабой Більба[11].

Пені, зеллі здароўя, проціяддзі і, часта, прадметы квэстаў і мадэрнізацыі зброі можна знайсці ў куфарах па ўсёй гульні. Часта куфары проста адчыняюцца, калі Більба дакранаецца да іх, але часам куфары замкнёныя, і Більба павінен узламаць замок. Гэта ўяўляе сабой міні-гульню[en] на час, у якой гулец павінен спыніць рух стрэлкі ў зялёнай зоне або выбраць сярод хутка міргаючых элементаў — элемент зялёнага колеру. У некаторых куфарах будзе толькі адна міні-гульня, але ў куфарах з больш важнымі прадметамі іх будзе некалькі, у межах васьмі. Калі Більба прамахваецца, таймер пераскоквае наперад; калі ж ён трапляе стрэлкай у чырвоную зону або выбірае элемент чырвонага колеру, міні-гульня адразу заканчваецца. Штрафы за неадкрыццё куфара ўключаюць страту ачкоў здароўя або атручванне. Калі ў гульца ёсць ключ-адмычка, ён можа абыйсці міні-гульню і адразу адкрыць куфар[12].

Акцёры агучкі

Гісторыя стварэння

Распрацоўка

«Хобіт» з’яўляецца адным з найвыдатнейшых фэнтэзійных твораў усіх часоў і ідэальна падыходзіць для таго, каб паслужыць натхненнем для выдатнай гульні. Кніга змяшчае неверагодную колькасць багатага матэрыялу, на аснове якога мы спадзяемся стварыць фэнтэзійную гульню, якая б апраўдала надзвычай высокія чаканні фанатаў Толкіна ва ўсім свеце[13].
—Майк Райдэр; прэзідэнт «Sierra Entertainment[en]»

Першапачаткова кампанія «Vivendi Universal Games[en]» прапанавала сваёй даччынай кампаніі «Sierra Entertainment[en]» выдаць гульню, заснаваную на першай кнізе з трылогіі Толкіна «Уладар Пярсцёнкаў» — «Брацтва Пярсцёнка». Паколькі «Vivendi» валодала правамі на адаптацыю літаратурных твораў Толкіна ў выглядзе відэагульняў, а «Electronic Arts» — на адаптацыю серыі фільмаў «New Line Cinema», гульня не мела б ніякага дачынення да фільма Пітэра Джэксана «Уладар пярсцёнкаў: Брацтва пярсцёнка». Тым не менш, у выніку «Vivendi» выпусціла гульню «The Fellowship of the Ring[en]» з іншай сваёй даччынай кампаніяй — «Black Label Games». Замест гэтага «Sierra» пачала працу над адаптацыяй больш ранняга рамана Толкіна «Хобіт»[14].

Распрацоўка пачалася ў першай палове 2001 года[15]. 18 лютага 2002 года «Sierra Entertainment» абвясціла, што кампанія «Inevitable Entertainment[en]» займаецца распрацоўкай гульнявой адатацыі «Хобіта» для платформы GameCube[13]. Хаця выпуск планаваўся не раней за канец 2003 года, негульнявая дэма-версія была прадстаўлена на выстаўцы «Electronic Entertainment Expo» у маі 2002 года[16]. Пасля выстаўкі «Sierra» патлумачылі, што з-за невялікага памеру рамана некаторыя часткі гісторыі ў гульні будуць пашыраны. Таксама ў гісторыю будзе дададзена значна больш боек. Тым не менш распрацоўшчыкі атрымалі строгі загад не адхіляцца ад асноўнага сюжэту рамана. «Sierra» падтрымлівалі пастаянную сувязь з «Tolkien Enterprises[en]», а таксама нанялі некалькі знаўцаў Толкіна для працы з распрацоўшчыкамі гульні. «Tolkien Enterprises» мела права вета на любыя аспекты гульні, якія, на іх думку, занадта адыходзілі ад тону рамана Толкіна і агулам ад яго легендарыума[en][17]. На ранніх стадыях распрацоўкі былі планы, каб гульцы маглі кіраваць Гандальфам падчас Бітвы Пяці Войскаў[fr], але ад гэтай ідэі ў канчатковым выніку адмовіліся[17].

Паколькі кніга была крыху больш лёгкай, чым Толкінаў «Уладар пярсцёнкаў», каманда распрацоўшчыкаў хацела выкарыстоўваць стыль, які перадаў бы крыху вычварнасці. Вось як мы прыйшлі да вельмі маляўнічага, стылізаванага свету ў «Хобіце». У кнізе ёсць шмат вельмі цікавых лакацый, і мы хацелі аддаць ім належнае. Адкрыўшы каляровую палітру і трымаючыся як далей ад цьмяных карычневых і шэрых колераў, мы змаглі стварыць вельмі характэрны набор узроўняў. Няма двух аднолькавых на від узроўняў, і ўсе яны выглядаюць цудоўна. Як толькі людзі ўбачаць, колькі візуальнай разнастайнасці ў гэтай гульні, яны палюбяць яе[15].
—Трой Скінер; прадзюсар «Vivendi Universal Games[en]»

19 ліпеня 2002 года «Sierra» абвясцілі, што гульня будзе выпушчана таксама і для Game Boy Advance, а распрацоўкай гэтай версіі займаецца кампанія «Saffire[en]»[10]. «Sierra» таксама адзначылі, што версія GBA будзе вылучацца большым ухілам у жанр стэлс[en] і меншай колькасцю баёў, апрача таго гэтая версія будзе бліжэй прытрымлівацца сюжэту кнігі[4]. 24 лютага 2003 года было абвешчана, што гульня выйдзе таксама ў версіях для PlayStation 2, Xbox і Windows, прычым першымі дзвюма зоймецца кампанія «Inevitable Entertainment[en]», а версіяй для Windows — кампанія «The Fizz Factor[en]»[10]. Кен Эмберы, выканаўчы прадзюсар гульні ад «Sierra», заявіў, што з самага пачатку планавалася зрабіць гульню мультыплатформеннай. «Мы пачыналі з GameCube у якасці асноўнай платформы і проста не хацелі раскрываць усе свае карты раней часу. PS2, вядома, самая праблематычная платформа для распрацоўшчыкаў, і мы хацелі пераканацца, што ў нас ёсць надзейныя прататыпы і рабочыя апрабаваныя версіі, перш чым абнародаваць гэта»[18]. Эмберы патлумачыў, што на мастацкі стыль гульні паўплывалі гульні «Super Mario[en]» і «The Legend of Zelda[en]», і ў гэтым сэнсе яна была разлічана на крыху маладзейшую аўдыторыю, чым фільмы «Уладар пярсцёнкаў»[18]. Трой Скінер з «Vivendi Universal Games» адзначыў: «Хобіт быў напісаны для малодшай аўдыторыі, таму было разумна стварыць гульню, якая спадабалася б дзецям малодшага ўзросту, гэтаксама як і дарослым. Мы разглядалі розныя тыпы гульняў, якія можа было зрабіць, і прыгодніцкі баявік[en] з моцным акцэнтам на экшане здаўся найлепшым шляхам. Мы не хацелі рабіць гульню недаступнай, перагружаючы гульцоў складаным RPG[en]-геймплэем»[15].

На «Game Developers Conference[en]» у сакавіку 2003 года была прадстаўлена гульнявая дэма-версія для GameCube, PlayStation 2 і Xbox. Дэманстраваліся ўзроўні «Хобітан» і «Туманныя горы»[19][20]. У чэрвені «Inevitable[en]» паведамілі, што ўсе тры кансольныя версіі будуць працаваць на ўласным шматплатформенным гульнявым рухавіку[8]. У версіі GBA выкарыстоўваўся ўласны рухавік, распрацаваны «Saffire», але гульнявы працэс і сюжэт былі пазычаны са зборкі «Inevitable»[21]. На выстаўцы «Electronic Entertainment Expo» у чэрвені 2003 года была даступна трохузроўневая дэма-версія для ўсіх сістэм. Яна ўключала першы ўзровень, узровень з павукамі ў Цёмналессі і ўзровень, дзе Більба прабіраецца ў логава Смаўга. Было таксама абвешчана, што дата выпуску гульні пераносіцца з верасня на лістапад, каб можна было ўнесці некаторыя апошнія змены[10].

Музычнае суправаджэнне

Род Эбернэці[en], кампазітар.

Музычнае суправаджэнне да гульні было створана Родам Эбернэці[en], Дэйвам Адамсам і Джэйсанам Грэйвсам[en] і запісана ўжывую з аркестрам «Northwest Sinfonia[en]» у Сіэтле. Акустычная музыка[en] была запісана з асобнымі кельцкімі музыкантамі[en] з Ролі, Паўночная Караліна[15].

Па словах вядучага праграміста[en] Эндзі Тысена, у гульні ёсць даволі складаная музычная логіка, якая аб’ядноўвае тэмы ўзроўняў. «У нас ёсць некалькі вельмі розных лакацый, кожная са сваёй мелодыяй і тэмай, і мы змешваем іх пры набліжэнні да пэўных персанажаў, пры пачатку і завяршэнні бою або ў небяспечных сітуацыях. Такі ціск на эмоцыі гульца сапраўды многае дадае гульні»[18].

Па меркаванні кампазітара Эбернэці, для прыгод Більба ў Серадзем’і патрэбна музыка, якая была б «простай, меладычнай і арганічнай», а для баявых сцэн — смелай і драматычнай. Ён патлумачыў, што літаратура Толкіна выклікае асацыяцыі з гукамі народных скрыпак[en], драўляных флейт, валынак[en], гітары, мандаліны, баўрона[en]; і падчас баёў альбо бітваў — з «нізкім строкатам струнных, драматычнасцю ударных і то працяглым, то адрывістым рухам медных духавых[en]»[22].

Камандзе быў выдзелены бюджэт на стварэнне сямідзесяці пяці хвілін арыгінальнай музыкі, якая павінна была быць падзелена на дзве катэгорыі: «акустычная інструментальная музыка для Більбава абследавання мясцовасці і жывая аркестравая музыка для экшанавых/баявых сцэн»[22].

Гульня падзелена на раздзелы і сцэны, пры тым кожная сцэна мае ўласныя музычныя патрабаванні, уключаючы тэмы для розных персанажаў і мясцовасцяў. Эбернэці тлумачыць: «Большасць музычных рэплік[en] у сцэне звычайна доўжацца ад 20 да 30 секунд і ранжыруюцца па ступені інтэнсіўнасці. Пакуль сцэна гуляецца, гэтыя рэплікі мусяць спалучацца адна з адной у любым парадку, але пры гэтым — гучаць цэласна. Каб завяршыць сцэну, ёсць „Win-Stinger“ і „Lose-Stinger“, якія адпавядаюць кожнаму ўзроўню інтэнсіўнасці, у залежнасці ад таго, дзе гулец спыняе гульню падчас сцэны. Гэты працэс вытворчасці музыкі быў прыменены для стварэння больш чым 210 музычных рэплік, якія ахопліваюць шэсць раздзелаў і 40 сцэн»[22].

Каманда кансультавалася з Чансам Томасам, дырэктарам па музыцы ў «Tolkien Enterprises». Яны запісвалі дэманстрацыі для кожнай сцэны ў гульні і адпраўлялі Томасу, які даваў свае парады[22].

Афіцыйны саўндтрэк складаецца з 23 кампазіцый і доўжыцца 36 хвілін[23][24].

№ Назва Працягласць
1. «Prelude» 1:03
2. «Flight of the Dragon» 1:03
3. «A Hobbit’s Tale Reprise» 0:35
4. «Combat in the Lone-lands» 2:18
5. «A Walk in the Shire» 1:01
6. «Lianna’s Theme» 0:47
7. «Traveling to Rivendell» 0:59
8. «Dwarves at Work» 0:39
9. «Lost in the Caves» 0:42
10. «Crossing the Bridge» 1:51
11. «Battle of Lake-town» 2:26
12. «Sneaking Through Elvish Halls» 2:55
13. «Working in the Mill» 2:00
14. «The Desolation of Smaug» 1:29
15. «The Battle of Five Armies» 2:32
16. «Combat in Mirkwood» 1:30
17. «Lurking Among the Wood-elves» 0:33
18. «Inside the Misty Mountains» 2:06
19. «The Spider Gauntlet» 1:23
20. «The Trolls» 2:17
21. «Beorn Crushes Bolg» 2:02
22. «Smaug Awakens» 1:42
23. «A Hobbit’s Tale» 2:09
36:02

Рэліз

Гульня «The Hobbit» была ўпершыню выпушчана 24 кастрычніка 2003 года ў Еўропе для платформы Game Boy Advance[1][25]. Амерыканскі рэліз на ўсіх пяці платформах адбыўся 11 лістапада 2003 года[2][3][25]. Еўрапейскі рэліз гульні для платформ GameCube, Microsoft Windows, PlayStation 2, Xbox адбыўся 28 лістапада 2003[1][25].

Крытыка

«The Hobbit» атрымаў змяшаныя водгукі на ўсіх платформах. На агрэгатары аглядаў[en] «Game Rankings» адзнака вагаецца між 62% і 66%. Агрэгатар аглядаў «Metacritic» дае падобны разбег адзнак — ад 59% да 67%[31].

IGN назвалі версію для Game Boy Advance добрай экшан-гульнёй з уражлівай графікай, але палічылі, што ёй не хапае пачуцця велічы, а ўсе квэсты і бітвы здаюцца трывіяльнымі і няважнымі[38]. Аглядаючы іншыя версіі, яны таксама пахвалілі экшан і візуал, але адзначылі, што гульнявы працэс падобны да «The Legend of Zelda», але зроблены не настолькі добра; у першую чаргу гульню рэкамендавалі «зацятым фанатам Толкіна» і маладым гульцам[39][40][41][42].

«GameSpot[en]» і «GameSpy[en]» пагадзіліся, што гульня можа патрафіць фанатам Толкіна, ухваліўшы вернасць гульні кнізе; тым не менш, яны адзначылі, што геймплэй неарыгінальны і недастатковы, каб адпавядаць гэтай гісторыі[33][34][35][36]. «GameSpy» таксама адзначылі ў сваім аглядзе версіі для ПК, што яна можа расчараваць усіх, бо выглядае «занадта дзіцяцкай» для дарослых, занадта складанай для дзяцей і непрывабнай для фанатаў Толкіна з-за адаптацыі кнігі ў «легкавесны, мульцяшны платформер»[37]. «Eurogamer» раскрытыкавалі версію для Xbox, назваўшы яе «да болю сярэдняй», з месцамі жахлівай графікай, паўтаральнымі ўзроўнямі і занадта вялікай колькасцю сцэнарыяў тыпу «знайдзі ключ»[32].

Асобнай пахвалы ад крытыкаў удастоілася музыка. Так, аглядальнік з IGN заявіў наступнае: «Саўндтрэк гульні фантастычны. Ён аркестраваны, цалкам атмасферны і разнастайны. Музычнае суправаджэнне дае сумесь мяккага, далікатнага фону, які ўзбагачае настрой мясцовасці, і гучнай, грукочучай музыкі, якая выдатна падкрэслівае дасягненні. Калі б больш распрацоўшчыкаў удзяляла час на падобнае ўкараненне саўндтрэкаў, свет быў бы лепшым»[41].

Узнагароды

25 сакавіка 2004 года на цырымоніі ўручэння Прэміі Гільдыі гульнявой аўдыясеткі[en] (англ.: Game Audio Network Guild Awards) гульня «The Hobbit» перамагла ў намінацыі «Найлепшы альбом з арыгінальным саўндтрэкам»[50].

Крыніцы

  1. ↑ а б в г The Hobbit (англ.). Eurogamer. Архівавана з першакрыніцы 24 верасня 2015. Праверана 12 верасня 2023.
  2. ↑ а б The Hobbit (GBA) (англ.)(недаступная спасылка). GameSpy[en]. Архівавана з першакрыніцы 15 студзеня 2012. Праверана 25 студзеня 2016.
  3. ↑ а б The Hobbit (PlayStation 2) (англ.). GameSpy[en]. Архівавана з першакрыніцы 24 кастрычніка 2014. Праверана 12 верасня 2023.
  4. ↑ а б The Hobbit Q&A (англ.). GameSpot[en] (19 ліпеня 2002). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2021. Праверана 12 верасня 2023.
  5. ↑ The Hobbit: PlayStation 2 Manual 2003, pp. 21–22.
  6. ↑ The Hobbit: PlayStation 2 Manual 2003, p. 14.
  7. ↑ The Hobbit: PlayStation 2 Manual 2003, p. 29.
  8. ↑ а б Ivan Sulic. Hands on a Hobbit (англ.). IGN (3 чэрвеня 2003). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2021. Праверана 12 верасня 2023.
  9. ↑ The Hobbit: PlayStation 2 Manual 2003, p. 15.
  10. ↑ а б в г Ricardo Torres. The Hobbit Impressions (англ.). GameSpot[en] (5 чэрвеня 2003). Архівавана з першакрыніцы 24 лістапада 2018. Праверана 12 верасня 2023.
  11. ↑ The Hobbit: PlayStation 2 Manual 2003, pp. 16–17.
  12. ↑ The Hobbit: PlayStation 2 Manual 2003, pp. 13–14.
  13. ↑ а б The Hobbit Announced for GameCube (англ.). IGN (18 лютага 2002). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2021. Праверана 12 верасня 2023.
  14. ↑ Lord of the Games (англ.). IGN (2 снежня 2002). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2021. Праверана 12 верасня 2023.
  15. ↑ а б в г The Hobbit Q&A (англ.). GameSpot[en] (12 мая 2002). Архівавана з першакрыніцы 25 сакавіка 2018. Праверана 9 верасня 2023.
  16. ↑ E3 2002: First Look: The Hobbit (англ.). IGN (22 мая 2002). Архівавана з першакрыніцы 9 лютага 2023. Праверана 12 верасня 2023.
  17. ↑ а б Shane Satterfield. The Hobbit Preview (англ.). GameSpot[en] (15 ліпеня 2002). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2021. Праверана 12 верасня 2023.
  18. ↑ а б в Matt Casamassina. The Hobbit Interview (англ.). IGN (24 лютага 2003). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2021. Праверана 12 верасня 2023.
  19. ↑ Hilary Goldstein. GDC 2003: Eyes on The Hobbit (англ.). IGN (5 сакавіка 2003). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2021. Праверана 12 верасня 2023.
  20. ↑ Bob Colayco. GDC 2003: The Hobbit Impressions (англ.). GameSpot[en] (7 сакавіка 2003). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2021. Праверана 12 верасня 2023.
  21. ↑ Craig Harris. The Hobbit (англ.). IGN (5 чэрвеня 2003). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2021. Праверана 12 верасня 2023.
  22. ↑ а б в г Rod Abernathy. Live Orchestra for The Hobbit (англ.). Mixonline.com (1 кастрычніка 2003). Архівавана з першакрыніцы 16 чэрвеня 2015. Праверана 12 верасня 2023.
  23. ↑ The Hobbit — The Complete Original Soundtrack (англ.). Rate Your Music. Праверана 12 верасня 2023.
  24. ↑ Hobbit, The (2003) (англ.). Soundtrack Collector. Архівавана з першакрыніцы 26 верасня 2015. Праверана 12 верасня 2023.
  25. ↑ а б в The Hobbit™ (англ.). Altar of Gaming. Архівавана з першакрыніцы 8 лістапада 2023. Праверана 8 лістапада 2023.
  26. ↑ The Hobbit for GameBoy Advance (англ.)(недаступная спасылка). Game Rankings. Архівавана з першакрыніцы 3 снежня 2017. Праверана 16 кастрычніка 2014.
  27. ↑ The Hobbit for GameCube (англ.)(недаступная спасылка). Game Rankings. Архівавана з першакрыніцы 9 снежня 2019. Праверана 16 кастрычніка 2014.
  28. ↑ The Hobbit for PC (англ.)(недаступная спасылка). Game Rankings. Архівавана з першакрыніцы 9 снежня 2019. Праверана 16 кастрычніка 2014.
  29. ↑ The Hobbit for PlayStation 2 (англ.)(недаступная спасылка). Game Rankings. Архівавана з першакрыніцы 9 снежня 2019. Праверана 16 кастрычніка 2014.
  30. ↑ The Hobbit for Xbox (англ.)(недаступная спасылка). Game Rankings. Архівавана з першакрыніцы 9 снежня 2019. Праверана 16 кастрычніка 2014.
  31. ↑ а б в г д The Hobbit: The Prelude to the Lord of the Rings (англ.). Metacritic. Архівавана з першакрыніцы 29 кастрычніка 2023. Праверана 29 кастрычніка 2023.
  32. ↑ а б Tom Bramwell. The Hobbit: Vivendi takes us there and back again. (англ.). Eurogamer (23 студзеня 2004). Архівавана з першакрыніцы 13 чэрвеня 2014. Праверана 12 верасня 2023.
  33. ↑ а б Ryan Davis. The Hobbit Review (PC) (англ.). GameSpot[en] (20 лістапада 2003). Архівавана з першакрыніцы 2 снежня 2017. Праверана 12 верасня 2023.
  34. ↑ а б Ryan Davis. The Hobbit Review (PS2) (англ.). GameSpot[en] (18 лістапада 2003). Архівавана з першакрыніцы 2 снежня 2017. Праверана 12 верасня 2023.
  35. ↑ а б Ryan Davis. The Hobbit Review (англ.). GameSpot[en] (18 лістапада 2003). Архівавана з першакрыніцы 31 кастрычніка 2014. Праверана 12 верасня 2023.
  36. ↑ а б Matthew Freeman. The Hobbit Review (GameCube) (англ.)(недаступная спасылка). GameSpy[en] (5 лістапада 2003). Архівавана з першакрыніцы 15 студзеня 2012. Праверана 16 кастрычніка 2014.
  37. ↑ а б Dan Bennett. The Hobbit Review (PC) (англ.). GameSpy[en] (13 снежня 2003). Архівавана з першакрыніцы 24 кастрычніка 2014. Праверана 12 верасня 2023.
  38. ↑ а б Adam Tierney. The Hobbit (англ.). IGN (2 снежня 2003). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2021. Праверана 12 верасня 2023.
  39. ↑ а б Matt Casamassina. The Hobbit (англ.). IGN (12 лістапада 2003). Архівавана з першакрыніцы 27 кастрычніка 2023. Праверана 12 верасня 2023.
  40. ↑ а б Matt Casamassina. The Hobbit Review (англ.). IGN (13 лістапада 2003). Архівавана з першакрыніцы 27 кастрычніка 2023. Праверана 12 верасня 2023.
  41. ↑ а б в Matt Casamassina. The Hobbit (англ.). IGN (12 лістапада 2003). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2021. Праверана 12 верасня 2023.
  42. ↑ а б Matt Casamassina. The Hobbit (англ.). IGN (12 лістапада 2003). Архівавана з першакрыніцы 27 кастрычніка 2023. Праверана 12 верасня 2023.
  43. ↑ The Hobbit im Gamezone-Test (ням.). Gamezone.de[de] (12 снежня 2003). Архівавана з першакрыніцы 27 жніўня 2023. Праверана 31 кастрычніка 2023.
  44. ↑ The Hobbit im Gamezone-Test (ням.). Gamezone.de[de] (16 снежня 2003). Архівавана з першакрыніцы 31 кастрычніка 2023. Праверана 31 кастрычніка 2023.
  45. ↑ "The Hobbit Review (GBA)". Nintendo Power. December 2003. p. 150.
  46. ↑ "The Hobbit Review (GameCube)". Nintendo Power. December 2003. p. 152.
  47. ↑ "The Hobbit Review (PS2)". Official U.S. PlayStation Magazine. January 2004. p. 120.
  48. ↑ "The Hobbit Review (Xbox)". Official Xbox Magazine. January 2004. p. 63.
  49. ↑ "The Hobbit Review (PC)". PC Gamer: 76. February 2004.
  50. ↑ 2nd Annual GANG Awards – 2003 Released Games (англ.). Game Audio Network Guild[fr]. Архівавана з першакрыніцы 5 ліпеня 2015. Праверана 12 верасня 2023.

Літаратура

Спасылкі